Διάβασα στην Κυριακάτικη Καθημερινή (σ 8) άρθρο του φίλτατου Π. Μανδραβέλη να αποκαλεί “ψευδοεπιστήμη” τη θεωρία του “ευφυούς σχεδιασμού” και τη θεωρία των δαρβινιστών περί εξέλιξης “επιστήμη”.
Αν ο συμπαθής μας δημοσιογράφος εξέταζε το όλο θέμα πιο ενδελεχώς, ίσως να διατύπωνε την άποψή του διαφορετικά. Διότι το “τυχαίο” (random: στην εξελικτική θεώρηση) δεν μπορεί να έχει θέση σε έναν κόσμο που διέπεται από νόμους – και υπάρχουν πάρα πολλοί νόμοι που κυβερνούν τον κόσμο μας. Δεν μπορεί, δηλαδή, μια περιοχή αυτού του κόσμου (όπως η εξέλιξη των όντων) να μην υπάγεται σε νόμους εξίσου αυστηρούς όπως η αεροδυναμική, η ηλεκτρομαγνητική και παρόμοια φαινόμενα.
Και, αφού υπάρχουν νόμοι, υπάρχει και Νοημοσύνη.
Ο “ευφυής σχεδιασμός” δεν είναι ίδιος με τη θεωρία του “δημιουργισμού” η οποία παίρνει κυριολεκτικά τα δύο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου “Γένεσις” της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτά, ακόμα και πολλοί ευσεβείς χριστιανοί (όπως ο Teillard de Chardin) δεν τα παίρνουν πια κυριολεκτικά.
Η απλή επιστημονική αλήθεια είναι πως κανείς δεν γνωρίζει πώς και πότε πρωτοπαρουσιάστηκε το ον άνθρωπος στον πλανήτη.
Ναι, υπάρχουν μερικοί σκελετοί, πανάρχαια απολιθώματα πιθηκανθρώπων, μα αυτό δεν σημαίνει πως ο άνθρωπος παρουσιάστηκε ως μια τυχαία μετεξέλιξη αυτών των όντων. Μπορεί να έγινε με αυτή την εξελικτική διαδικασία. Μα αυτή είναι μια εικασία, μια ερμηνεία των δεδομένων, όχι επιστημονική βεβαιότητα.
Από την άλλη, ναι, μερικοί προωθητές του “ευφυούς σχεδιασμού” είναι ευσεβέστατοι χριστιανοί και μερικοί μπορεί να δέχονται τη θεώρηση του “δημιουργισμού”. Μα αυτοί δεν ανήκουν στον πυρήνα επιστημόνων (κυρίως βιολόγων) που προωθούν τη θεώρηση του “ευφυούς σχεδιασμού”.
Ο Π. Μανδραβέλης δεν μου φαίνεται να έχει δίκιο στην παρουσίαση αυτού του θέματος. Η θεώρηση του “ευφυούς σχεδιασμού” δεν είναι καθόλου παράλληλη με την πίστη πως η Γη είναι επίπεδη και πως η θεώρηση της (νεο-)δαρβινικής εξέλιξης είναι παράλληλη με το γεγονός του ηλιοκεντρικού συστήματος των πλανητών μας. Το ηλιοκεντρικό σύστημα είναι και παρατηρήσιμο και μαθηματικά αποδεδειγμένο, ενώ η εξέλιξη δεν έχει παρατηρηθεί (άσχετα με το τι ισχυρίζονται διάφοροι φανατικοί) ούτε αποδείχθηκε μαθηματικά ή με άλλο τρόπο: όπως είπα είναι μια ερμηνεία δεδομένων, μια εικασία.
Αυτά όλα δε δεν έχουν πολύ σχέση με την αφίσα περί εκτρώσεων και κακώς ο κ. Μανδραβέλης τα χρησιμοποίησε θολώνοντας μάλλον άθελά του το θέμα της αφίσας και της “λογοκρισίας” με το οποίο ξεκίνησε.
