Σάκης Μουμτζής
Στο χθεσινό του άρθρο ο Θ. Μαυρίδης αναφέρθηκε στο τι θα γινόταν το καλοκαίρι του 2015, σύμφωνα όχι μόνον με τα όσα είπε πριν από λίγες ημέρες ο Γ. Δραγασάκης, αλλά και σύμφωνα με την σχετική πληροφόρηση που υπήρχε τότε. Ο τίτλος του άρθρου ήταν «φυσικά και ετοίμαζαν χούντα».
Το ερώτημα είναι γιατί δεν έγινε. Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Γ. Δραγασάκης και είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική για το εγγύς μέλλον. Τι είπε ο αντιπρόεδρος; «αυτό θα οδηγούσε σε μια πρόωρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του αριστερού εγχειρήματος για πολλά χρόνια». Πράγμα που σημαίνει, στην αντίστροφη ανάγνωση, πως αν δεν απονομιμοποιούσε την κυβέρνηση και το αριστερό εγχείρημα, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα στην συνταγματική εκτροπή.
Με απλά λόγια, ο Γ. Δραγασάκης μας είπε πως το πραξικόπημα αποφεύχθηκε όχι για λόγους δημοκρατικής αρχής, αλλά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Γιατί θα υφίστατο ζημία η Αριστερά. Δεν αναλογίσθηκαν τότε, το καλοκαίρι του 2015, πως θα καταπατούσαν τον όρκο που έδωσαν για την τήρηση του Συντάγματος. Το δικό τους πολιτικό μέλλον σκέφτηκαν και έκαναν πίσω.
Έτσι, επιβεβαιώνονται με τα λόγια του ίδιου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, όσοι υποστηρίζουν πως για την Αριστερά η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν είναι μια αξία, αλλά ένα απλό πολιτικό εργαλείο στον αγώνα για την επικράτηση της. Όταν συμφέρει την σέβονται, όταν έχει εξαντλήσει την χρησιμότητα της την καταλύουν. Το έργο αυτό είναι γνωστό σε παγκόσμια εκτέλεση. Άλλωστε την δημοκρατικότητα της Αριστεράς δεν την κρίνουμε με το πώς ανέρχεται στην εξουσία, αλλά με το πώς την παραδίδει.
Και επειδή εισερχόμαστε στην τελική ευθεία για την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραδώσει την εξουσία, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε, καθώς έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους αδίστακτους. Όσο βαρύς και αν είναι αυτός ο χαρακτηρισμός επιβεβαιώνεται από τα ίδια τους τα λόγια και, κυρίως, τις πράξεις τους.
Στην Ελλάδα, επί ΣΥΡΙΖΑ, έχει ακυρωθεί η διάκριση των εξουσιών, καθώς η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν υφίσταται πλέον. Η διάκριση των εξουσιών είτε υπάρχει ολοκληρωτικά και σε όλη της την έκταση είτε δεν υπάρχει. Μερική ή υπό αίρεση ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν νοείται.
Όταν ένα κομμάτι της έχει αυτονομηθεί και έχει εντάξει τις λειτουργίες του στην υπηρεσία και στους σχεδιασμούς της εκτελεστικής εξουσίας ή μάλλον ενός τμήματος της, πρέπει να μιλούμε για εκτροπή. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτοί οι σχεδιασμοί αφορούν διώξεις πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτροπές δεν γίνονται μόνον με τα τανκς. Εκτροπές γίνονται και με την ύπαρξη Ρασπούτιν στα ανώτατα κλιμάκια της εκτελεστικής εξουσίας. Εκτροπές γίνονται και με την εξουδετέρωση όλων των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ. Εκτροπές γίνονται και με τις ανεξέλεγκτες Ελληνοποιήσεις, ένα θέμα που θα πρέπει να το προσέξουν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και ιδιαίτερα η Νέα Δημοκρατία.
Ίσως κάποιος με αποκαλέσει υπερβολικό. Αλλά αν συνειδητοποιήσει από τι γλιτώσαμε το καλοκαίρι του 2015, ίσως το ξανασκεφτεί. Και αν αναλογισθεί γιατί γλιτώσαμε, μπορεί και να συμφωνήσει μαζί μου.
Άλλωστε, ένα πραξικόπημα που σχεδιάστηκε αλλά δεν έγινε, δεν σημαίνει πως δεν θα γίνει στο μέλλον, αν αυτό συμφέρει το «εγχείρημα της Αριστεράς».
Πηγή: Liberal.gr
