1. Κάθε λέξη, όνομα ουσιαστικό, έχει μια αντικειμενική αντιστοιχία στον κόσμο γύρω μας είτε στο υλικό είτε στο νοητικό επίπεδο, είτε και στα δύο. Δημιουργείται όμως σύγχυση διότι η ονομασία από μόνη της δεν αρκεί. Ένα μήλο, π.χ., μπορεί να είναι ώριμο ή όχι, γλυκό ή ξινό. Το όνομα «μήλο» υποδείχνει μόνο το γένος, όχι και τις ποιότητες στο συγκεκριμένο μήλο, αν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένο μήλο σε συγκεκριμένες συνθήκες.
Το ίδιο ισχύει βέβαια, για όλα τα πράγματα και φαινόμενα – ιδίως αυτά που δεν ανήκουν στην υλική σφαίρα, όπως θάρρος, ευθύνη, δικαιοσύνη, γοητεία, βίωμα, αλήθεια και παρόμοια.
Τέτοια είναι η «νοημοσύνη» που αναφέρεται στην κορυφαία ιδιότητα του ανθρώπου – η οποία υποκινεί όλη τη δράση του και καθορίζει την ύπαρξή του. Όλες οι άλλες ιδιότητες, όλες οι άλλες λειτουργίες, ενεργοποιούνται και καθοδηγούνται ως την ολοκλήρωση (ή όχι) κάθε δραστηριότητάς του από αυτήν την καθοριστική ιδιότητά μας.
2. Η νοημοσύνη είναι οπωσδήποτε μια κι ενιαία. Μα εκδηλώνεται διαφορετικά, σε διαφορετική ένταση ή δύναμη σε κάθε άνθρωπο. Ακόμα και στον ίδιο τον άνθρωπο εκδηλώνεται διαφορετικά σε διαφορετικές ώρες σε διαφορετικές συνθήκες.
Υπάρχουν τρεις ευρείες εκδηλώσεις (λειτουργίες, σφαίρες) νοημοσύνης. Και οι τρεις ενυπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους. Μα η μεγάλη πλειοψηφία παντού αξιοποιεί μόνο την πρώτη, τη χαμηλότερη. Ένας άλλος μεγάλος αριθμός αξιοποιεί και τη δεύτερη. Ελάχιστοι αξιοποιούν την τρίτη.
3. Η πρώτη εκδήλωση νοημοσύνης στον άνθρωπο γνωρίζει και ξεχωρίζει τα πράγματα και φαινόμενα στον υλικό κόσμο. Ξεχωρίζει το χρήσιμο για τον άνθρωπο από το άχρηστο μα ερευνά και το άχρηστο και κάποια ώρα το μετατρέπει σε χρήσιμο. Ξεχωρίζει το χέρι από το πόδι, το μήλο από το αχλάδι, το ποδήλατο από το πλοίο. Ξέρει πως 2+2=4.
Η ίδια εκδήλωση μπορεί να επεκταθεί στο να λύνει προβλήματα, γρίφους, σταυρόλεξα, σουντόκου. Ακόμα και να φτιάχνει μηχανές και οικοδομές, αυτοκίνητα, αεροπλανοφόρα και διαστημόπλοια. Και βέβαια μπορεί, με κατάλληλη εκπαίδευση, να τα χειρίζεται αυτά όλα.
Μπορεί επίσης να μάθει όλα όσα διδάσκονται σε πανεπιστήμια και να διδάσκει σε αυτά. Επίσης να διοικεί επιχειρήσεις, τράπεζες, υπουργεία, στρατούς και χώρες ολόκληρες.
Παίζει χαρτιά και ποδόσφαιρο. Γράφει ποιήματα και μυθιστορήματα. Ζωγραφίζει και συνθέτει μουσικά κομμάτια (λαϊκά και κλασσικά).
Φυσικά, δεν επιδίδονται όλοι σε όλες αυτές τις έρευνες, μελέτες και δραστηριότητες. Ειδικεύονται σε έναν ή άλλον τομέα.
4. Η δεύτερη είναι περισσότερο ποιοτική. Εισέρχεται στον νοητικό κόσμο και λειτουργεί για να επιφέρει ευγένεια, καλοσύνη, λεπτότητα και κυρίως ενότητα.
Δεν προσπαθεί να φανεί καλύτερη και ανώτερη, ούτε τέλεια, μα προσπαθεί να βελτιώσει την κατάστασή της διαλύοντας τα εμπόδια στη δράση της και αποκτώντας νέα εφόδια ώστε να είναι πιο ικανή.
Έχει συμπάθεια κι εν-συναίσθηση για όλους και όλα άσχετα με το τι εκδηλώνουν και την κατάστασή τους. Θα θυσιάσει -συχνά- τη δική της καλοπέραση για τους άλλους, ιδίως, φυσικά, τους γνωστούς της. Ακόμα και αν οι άλλοι εκφράζουν εχθρότητα.
Δεν ανταγωνίζεται και αποφεύγει συγκρούσεις μα δεν υποχωρεί σε ό,τι αφορά την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα.
Δεν επιχαίρει για την αποτυχία ή την πτώση των άλλων. Απεναντίας προσπαθεί όπου μπορεί να τους στηρίξει, αν και όταν βρίσκονται χαμηλά, και φροντίζει να μάθει από όσους φαίνονται να είναι ανώτεροι.
5. Αυτή η εκδήλωση νοημοσύνης με τη σειρά της εμπνέεται από μια πολύ-πολύ λεπτότερη, αγνότερη και σπανιότερη κατάσταση.
Αυτή η τρίτη λειτουργία είναι στην πραγματικότητα η πρώτη και οι άλλες δυο δεν θα υπήρχαν δίχως αυτήν. Μα καλύπτεται από τις άλλες διότι έτσι έχουμε συνηθίσει. Θεωρούμε την πρώτη ως ανώτερη.
Αυτή τώρα γνωρίζει άμεσα τη φύση των πραγμάτων και πλασμάτων. Γνωρίζει πάντα το απαραίτητο και δίνει καθοδήγηση κι ενέργεια για να πραγματωθεί.
Αυτή προέρχεται από ανώτερο επίπεδο συνειδησίας και οντότητας και ανυψώνει τον άνθρωπο σε κείνο το επίπεδο.
