του Γιώργου Παπαϊωάννου
Το 2016 θα είναι το έτος των μεγάλων αλλαγών που απαιτούνται για να βγει η χώρα από την κρίση και να μπει η οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά, όπως πολύ σωστά είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ομως η Ελλάδα είναι η χώρα των παραδόξων. Και ανάμεσα στα τόσα παράδοξα που συμβαίνουν γύρω μας υπάρχει και το εξής αντιφατικό: ενώ οι περισσότεροι είναι πρόθυμοι να δηλώσουν προοδευτικοί και όλοι στην επονομαζόμενη «πρώτη φορά Αριστερά» αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι, εν τούτοις ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά επιθυμούν αλλαγές στη ζωή τους, στην καθημερινότητά τους και εν τέλει στη χώρα.
Ολοι για παράδειγμα μπορεί να παραπονούμαστε για την κίνηση στους δρόμους που τον τελευταίο καιρό είναι αυξημένη, αλλά πόσοι πραγματικά θέλουν να αλλάξουν συνήθεια και να μη σταματούν το ΙΧ στο περίπτερο για να αγοράσουν τσιγάρα, έξω από το σουπερμάρκετ για να φορτώσουν τα ψώνια ή έξω από το φροντιστήριο για να πάρουν το παιδί, περιορίζοντας κάθε φορά με το έτσι θέλω την κυκλοφορία κατά μία λωρίδα.
Αλλοι μπορεί να παραπονούνται για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι αστικές συγκοινωνίες, αλλά πόσοι είναι διατεθειμένοι να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τις λεωφορειολωρίδες. Ολοι οι προοδευτικοί επιθυμούν ένα πιο εξυπηρετικό Δημόσιο, αλλά κανείς δεν θέλει την αξιολόγηση και τις αυξήσεις μισθών ανάλογα με την παραγωγικότητα των υπαλλήλων, όπως σχεδιαζόταν αρχικά και η σημερινή κυβέρνηση ανέτρεψε, δίνοντας (κουτσουρεμένο) το σχετικό κονδύλι που προβλεπόταν για τους παραγωγικούς δημοσίους υπαλλήλους σε όλους, οριζοντίως, ανεξαρτήτως έργου.
Ομως προοδευτικός χωρίς να επιθυμεί μικρότερες ή μεγαλύτερες αλλαγές στη ζωή του δεν νοείται. Οι προοδευτικοί είναι αυτοί που επιζητούν τις ανατροπές και οι συντηρητικοί που δεν τις θέλουν. Δεν γίνεται να δημιουργήσεις έναν καινούργιο κόσμο χωρίς να αλλάξεις τίποτα. Ομως δυστυχώς στην Ελλάδα… γίνεται.
Αυτοί που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί, αποδεικνύονται πιο συντηρητικοί και από τους συντηρητικούς. Μάχονται με νύχια και με δόντια να μην αλλάξει τίποτα στην Παιδεία, στην Υγεία, στη Δημόσια Διοίκηση, στο κράτος. Την ίδια στιγμή φαντασιώνονται αλλαγές και ανατροπές στην Ευρώπη και σε όλον τον πλανήτη. Πάντα εκ του ασφαλούς βέβαια. Διότι όταν αφορά τους εαυτούς τους, επαναστατούν να μην αλλάξει τίποτα.
Για να βγούμε λοιπόν από την κρίση ίσως θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεπεράσουμε τους εαυτούς τους. Και αυτό αφορά όλους μας. Ας είναι αυτή η ευχή και ο στόχος για τη νέα χρονιά. Χαρούμενα Χριστούγεννα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
