1. Δεν είμαστε η μόνη χώρα με καταστροφικές καταιγίδες και πλημμύρες. Υπήρξαν και στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στην Τουρκία και στην Κίνα. Στην τελευταία μάλιστα υπήρξαν και θύματα. Και παντού υποθέτω υπάρχει γκρίνια κάθε φορά. Δεν είμαστε, λοιπόν, οι μόνοι, μα είμαστε οι πιο απροετοίμαστοι και τσαπατσούληδες και περιμένουμε τα πάντα από το κράτος – που δεν είναι διαφορετικό από μας!
Στη φωτογραφία αριστερά βλέπετε του Παριζιάνους του 1924 να αντιμετωπίζουν τη βροχή και την πλημμύρα με έναν ασυνήθιστο μα πολύ πρακτικό τρόπο: με καπέλα ή σκουφιά και ομπρέλες βάζουν μια σειρά καρέκλες και προχωρούν με τάξη άλλοι σκυφτοί και άλλοι ισορροπώντας από τη μια καρέκλα στην άλλη. Ναι, το ρεύμα δεν είναι ισχυρό και η στάθμη όχι πολύ υψηλή.
2. Η εδαφική επιφάνεια της Ολλανδίας είναι στα παράλια και σε αρκετή απόσταση χαμηλότερη από την επιφάνεια της θάλασσας. Γι’ αυτό έχτισαν ψηλά τείχη για να εμποδίζουν τα νερά να εισέρχονται και να πλημμυρίζουν πόλεις και χωράφια. Κάποτε όμως δημιουργείται κάποιο ρήγμα και το νερό χύνεται και πλημμυρίζει δρόμους και αγρούς. Το ίδιο συμβαίνει κάποτε και με καταρρακτώδεις βροχές. Εδώ βλέπετε την πλημμύρα της Βόρειας Θάλασσας του 1953. 70.000 πολίτες ξεσπιτώθηκαν εκείνες τις μέρες.
3. Στη φωτογραφία που ακολουθεί μεταφερόμαστε στην Περιφέρεια του ανατολικού Οντάριο (και δυτικού Quebec) στον Καναδά, όπου η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. Τα τελευταία χρόνια, ο ποταμός Ricaud έχει μια τάση να ξεχειλίζει σε πολλά σημεία και να ξεχύνει πολλά νερά σε μεγάλη έκταση. Αυτό γίνεται συνήθως στα τέλη του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης. Τα νερά είναι πολύ κρύα και προκαλούν πολλή ζημιά σε κατοικίες, αποθήκες, οχήματα, ζώα και καλλιέργειες κάποτε και ανθρώπους. Εκτεταμένες περιοχές γίνονται δυσπρόσιτες.
Η βροχόπτωση είναι μεγάλη και οπωσδήποτε δεν ελέγχεται. Μα αφού το φαινόμενο είναι πλέον τόσο τακτικό, σίγουρα θα μπορούσαν να έχουν γίνει έργα στις όχθες του ποταμού ώστε να συγκρατιούνται τα νερά στη φυσική κοίτη του;
