1. Τις τελευταίες δεκαετίες η κατανάλωση κρέατος αυξήθηκε κατακόρυφα, καθώς και ο πληθυσμός της γης αυξάνεται ομοίως. Επίσης πολλοί λαοί που είχαν χορτοφαγική παράδοση έχουν στραφεί προς την κρεοφαγία (Ινδουιστές π.χ.).
Το 1961 η κατανάλωση κρέατος παγκοσμίως δεν ξεπερνούσε τα 71 εκμ. τόνους ετησίως. Το 2001 έφτασε σχεδόν τους 230 εκμ. τόνους και ως το 2050 αναμένεται η ποσότητα να αυξηθεί στους 456.000.000 τόνους. Στην ίδια περίοδο η κατανάλωση γάλατος θα ανέλθει από 580 σε 1.043.000.000 τόνους! (Οικολογική επιθεώρηση, 2019.)
Τέτοιες αυξήσεις σημαίνουν μεγαλύτερη επιβάρυνση στους φυσικούς πόρους (εδάφη, ύδατα, ηλεκτρική ενέργεια, ζωοτροφές, λιπάσματα κλπ.) και μεγαλύτερη ρύπανση του περιβάλλοντος. Ενώ η καλλιέργεια φυτών (λαχανικών, οσπρίων κλπ.) έχει πολύ μικρότερη επιβάρυνση σε κάθε τομέα!
Είναι σχεδόν παντελώς άγνωστο στις ευρύτερες μάζες του κόσμου πως η κτηνοτροφία επιδρά αυξητικά στην υπερθέρμανση του πλανήτη με κλιματικές αλλαγές, ρύπανση του εδάφους και του υδροφόρου ορίζοντα, την αποψίλωση δασών, τη διάβρωση εδαφών, την απώλεια βιοποικιλότητας και μεγάλη κατανάλωση ενέργειας.
2. Ο Oργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) σε έκθεσή του το 2006 αναφέρει πως η κτηνοτροφία γενικά παράγει το 18% της παγκόσμιας εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου, δηλαδή πιο πολύ από όλες τις μεταφορές.
Πιο αναλυτικά, η κτηνοτροφία ευθύνεται για:
α) Το 37% του μεθανίου (23 φορές περισσότερο του CO₂ = διοξείδιο του άνθρακα) που εκλύεται στην ατμόσφαιρα και παράγεται κυρίως από το πεπτικό σύστημα των μηρυκαστικών – και ανθρώπων, φυσικά.
β) Το 64% της αμμωνίας που συμβάλλει στην όξινη βροχή: αυτό προκαλείται από την εξάτμιση των ούρων των ζώων και την υγρασία κοπριάς.
γ) Το 65% του νιτρικού οξέος, ισχυρού διαβρωτικού τοξικού που εκλύει αποπνικτικά οξείδια αζώτου. Λέγεται και ακουαφόρτε και είναι σχεδόν 300 φορές πιο ισχυρό από το CO₂. Μεγάλο μέρος του προέρχεται από την κοπριά. Έτσι η κτηνοτροφία ευθύνεται για τα ⅔ των εκπομπών νιτρικού οξέος.
Αυτά ως προς η συμβολή της κτηνοτροφίας στα αέρια θερμοκηπίου.
3. Υπάρχει επιπλέον τεράστια κατανάλωση φυσικών πόρων και ενέργειας.
Στις χώρες της Δύσης η μισή περίπου της σύνολης κατανάλωσης νερού γίνεται στη κτηνοτροφία.
Παρατίθενται μερικά ενδεικτικά στοιχεία:
Για ένα κιλό μοσχαρίσιου κρέατος απαιτούνται 22.000 λίτρα νερού.
Για ένα κιλό βοδινού κρέατος απαιτούνται 15.000 λίτρα νερού.
Για ένα κιλό κοτόπουλου απαιτούνται 3.500 – 6.000 λίτρα νερού.
Για ένα λίτρο γάλατος απαιτούνται 990 λίτρα νερού.
Για ένα κιλό καλαμποκιού απαιτούνται 450 λίτρα νερού.
Μετά, είναι η χρήση της γης. Το 78% της σύνολης καλλιεργήσιμης γης και βοσκότοπων χρησιμοποιείται για την εκτροφή ζώων. Πολλά δάση αποψιλώνονται συνεχώς για να γίνουν βοσκοτόπια, φάρμες και καλλιεργημένα χωράφια. Η πίεση στη χρήση εδαφών είναι μεγάλη.
Το 25% του πληθυσμού υποσιτίζεται (2019) λόγω κυρίως της χρήσης της γης για παραγωγή ζωοτροφών (μα και δημητριακών και σόγιας που πάνε στη διατροφή ζώων και όχι ανθρώπων). Π.χ. για ένα κιλό κρέατος απαιτείται γη που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να παράξει 6 κιλά δημητριακά, 9 κιλά ρύζι, 12 κιλά οσπρίων.
Λόγω υποσιτισμού πεθαίνουν περίπου 6 εκμ. παιδιά ετησίως!
4. Η κτηνοτροφία έχει αρνητικές επιπτώσεις και στη θαλάσσια ζωή.
Το 50% των ψαριών που αλιεύονται χρησιμοποιούνται για την διατροφή αγελάδων, προβάτων, γουρουνιών, κοτόπουλων κλπ. Αυτή η κατανάλωση είναι πολύ μεγαλύτερη από τους τόνους ψαριών που τρώνε οι καρχαρίες όλοι, τα δελφίνια και οι φώκιες σε όλο τον πλανήτη. Έτσι ενώ οι πληθυσμοί ψαριών μειώνονται λόγω αλιείας, τα μεγάλα ψάρια όπως οι φώκιες, οι φάλαινες και τα δελφίνια, μα και τα θαλασσοπούλια δεν βρίσκουν το ίδιο εύκολα τροφή όπως παλαιότερα.
Αρνητικές επιπτώσεις έχουμε και στα εδάφη και τα νερά τους.
Πρώτα είναι, όπως αναφέρθηκε ήδη, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τις εκχερσώσεις για τη δημιουργία βοσκότοπων.
Μετά, είναι η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από τα αυξανόμενα περιττώματα των εκτρεφόμενων ζώων. Η διάβρωση του εδάφους και η μόλυνση των υδάτων προχωρούν ραγδαία και επηρεάζουν και τα παράκτια θαλάσσια οικοσυστήματα.
Αυτές είναι μερικές επιπτώσεις από την αυξανόμενη κρεοφαγία που απαιτεί αυξανόμενη κτηνοτροφία. Θα επανέλθω.
