1. Ο παραλογισμός είναι στοιχείο της ανθρώπινης νοοτροπίας που παρατηρείται από την αρχή της γνωστής ιστορικής μας περιόδου, δηλαδή από το 3000 πκε, από τότε που επινοήθηκε η γραφή στους Σουμέριους και τους κατοίκους της κοιλάδας των ποταμών Ινδού και Σαρασβατή. Κραυγαλέο παράδειγμα στους Μεσοποτάμιους η δουλεία: θεωρούσαν (και αργότερα άλλοι λαοί και φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης), φυσικό ορισμένοι άνθρωποι να σκλαβώνουν άλλους ανθρώπους!
Επί αιώνες, μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, στην Κίνα το θεωρούσαν φυσιολογικό τα κορίτσια να δένουν τα πόδια τους σφιχτά ώστε να μη μεγαλώνουν τα δάχτυλα ελεύθερα.
Και για να έρθουμε στα δικά μας στο τώρα, θεωρείται «αναφαίρετο δικαίωμα» (ιδίως στους αναρχοαριστερούς κύκλους) μια μικρή ομάδα να διαδηλώνει στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας και να εμποδίζει την κυκλοφορία όλων των άλλων πολιτών. Ή μια ομάδα μαθητών (ή φοιτητών μα κι έξω-πανεπιστημιακών) να κάνει κατάληψη ενός σχολείου (ή πανεπιστημιακού κτηρίου) και να εμποδίζει καθηγητές και άλλους μαθητές (ή φοιτητές) να κάνουν τα μαθήματά τους.
2. Σήμερα όμως θα ασχοληθώ με το δικαίωμα των γυναικών να διαθέτουν το σώμα τους όπως αυτές οι ίδιες θέλουν. Αυτή η αντίληψη έχει και άλλες διατυπώσεις. Ένας άντρας δημοσιογράφος έγραψε (20/3/21 στην Καθημερινή) για την «αυτοδιάθεση των γυναικών» ενώ μια γυναίκα δημοσιογράφος έγραψε (18/3/21 στην Καθημερινή) για το «δικαίωμα των γυναικών να έχουν απόλυτο έλεγχο στα σώματά τους».
Στις συνθήκες που επικρατούν αυτή η αντίληψη μοιάζει λογική. Είναι όμως πολύ περίεργο που οι άνδρες ποτέ δεν έχουν τέτοιες διεκδικήσεις – εκτός από τους ομοφυλόφιλους ή, όπως λέγεται κοινωνικά ορθά, τους γκέι, που είναι μια μειοψηφία.
Αλλά τι σημαίνει αυτό το δικαίωμα; Ποια αυθεντία το καθιέρωσε;
Όταν παραμεριστούν τα φραστικά στολίδια περί αυτοδιάθεσης και ελέγχου και ό,τι άλλο χρησιμοποιείται στις διατυπώσεις, η απλή διεκδίκηση συνοψίζεται στο να κάνουν οι γυναίκες σεξ όποτε και με όποιον θέλουν και, αν μείνουν έγκυες, να μπορούν να κάνουν άμβλωση.
3. Όταν οι άνθρωποι δεν λένε τα πράγματα με το όνομά τους μα καταφεύγουν σε ευφημιστικές διατυπώσεις, υπάρχει κάτι ύποπτο. Γιατί, για να το πω ξεκάθαρα, δεν λένε οι φεμινίστριες (και φεμινιστές) πως «Εμείς θέλουμε να κάνουμε σεξ ελεύθερα και, όταν δεν τη θέλουμε, να τερματίζουμε την εγκυμοσύνη μας μόλις την αντιληφθούμε;»
Υποθέτω πως δεν το λένε ωμά διότι δεν ακούγεται πολύ καλό. Μα αυτό το λέω εγώ που είμαι αμετανόητος σεξιστής. Και συνεχίζω.
Όταν μια γυναίκα είναι ερωτευμένη με κάποιον, θέλει να κάνει σεξ και με άλλους; Δεν νιώθει πως μόνο εκείνος την ελκύει στο σεξ και άλλες προτάσεις τις φαίνονται προσβλητικές, πολύ ενοχλητικές ή και αηδιαστικές;
Οπωσδήποτε υπάρχουν ακόρεστες γυναίκες που δεν ικανοποιούνται καθόλου εύκολα και δεν νοιάζονται για το ποιόν του άνδρα με τον οποίο θα συνουσιαστούν. Μα αυτές δεν είναι ο γενικός κανόνας.
Ο γενικός κανόνας, λοιπόν, με κάποιες εξαιρέσεις, η φυσική τάση, είναι πως για όσο υπάρχει αμοιβαία έλξη και κατανόηση και συμβατότητα, η γυναίκα δεν επιθυμεί καθόλου σεξ με άλλον. Αυτή είναι η διευθέτηση της φύσης μας.
4. Εδώ τώρα παρουσιάζεται μια πλευρά του θέματος που ξεχνιέται.
Το σεξ, έτσι όπως το καταλαβαίνουμε στην κοινή ζωή μας, είναι μια λειτουργία που παρουσιάζεται κάπως αργά. Δηλαδή, το παιδί έχει αναπτύξει τον χειρισμό (πραγμάτων όπως κούπες και κουτάλια), το βάδισμα και την ομιλία μέχρι τα τρία του, ενώ το σεξ παρουσιάζεται στα 10 ή 12, εκτός και αν κάποιοι το μυήσουν πρακτικά στο θέμα νωρίτερα, μα πάλι όχι πολύ πριν τα οκτώ. Είναι επίσης η λειτουργία που σταματά αρκετά έτη πριν τις άλλες τρεις εφόσον τα πράγματα κυλούν κανονικά. Σπάνια οι άνθρωποι θέλουν σεξ μετά τα 70 εκτός και αν έχουν τεχνητά ερεθίσματα.
Αλλά τα αισθήματα του έρωτα, της τρυφερότητας και φροντίδας, της αφοσίωσης και αλληλεγγύης και παρόμοια παραμένουν.
Αν οι γυναίκες (και οι άνδρες) εκπαιδευτούν ορθά, δεν θα αλλάζουν σύντροφο για χάρη αλλαγής, για νέα ερεθίσματα και πειράματα. Είναι ο τομέας των αισθημάτων που χρειάζεται τακτοποίηση. Το αχαλίνωτο σεξ, η ελευθεριότητα που ζητούν οι γυναίκες, ησυχάζει αν ο αισθηματικός τομέας λειτουργεί ορθά.
5. Πρακτικά και λογικά, τώρα – έχει κανένας μας απόλυτο έλεγχο στο σώμα του; Μπορεί κανείς μας να αποφύγει κάθε ασθένεια και τη γήρανση; Ναι, σίγουρα, μπορούν οι γυναίκες (και άντρες) να κάνουν επεμβάσεις στο πρόσωπο και στον λαιμό και να δείχνουν νεότερες, μα το σώμα γερνά και οι λειτουργίες του αποδυναμώνονται.
Το θέμα της έκτρωσης είναι λεπτότερο.
Όλοι γνωρίζουμε ότι με τη σεξουαλική συνεύρεση μια γυναίκα μπορεί να μείνει έγκυος – ορισμένες φορές. Γι’ αυτό επινοήθηκαν τα διάφορα προφυλακτικά που εμποδίζουν τη σύλληψη.
Μα κάθε πράξη μας έχει συνέπειες. Στο σεξ είναι η εγκυμοσύνη. Διότι αυτή είναι η διευθέτηση της Μητέρας Φύσης. Η αναπαραγωγή γίνεται μέσω του σεξ. Υπάρχουν φυσικά η υιοθεσία και μορφές τεχνητής γονιμοποίησης. Και πιθανόν αυτές οι μέθοδοι βαθμιαία να εκτοπίσουν τον φυσιολογικό τρόπο.
Η Φύση έχει δώσει αυτή την ευθύνη στη γυναίκα – δίκαια ή άδικα, καλώς ή κακώς. Ή θα υπάρξουν προφυλάξεις και δεν θα ακολουθήσει εγκυμοσύνη ή το αντίθετο. Με την εγκυμοσύνη, θα κρατήσει το παιδί, όπως λέγεται, ή θα κάνει έκτρωση. Αν αποφασίσει να γεννήσει, ή θα δώσει το βρέφος σε υιοθεσία ή θα το σκοτώσει, αν αρνηθεί τη φυσική μητρότητα και δεν το κρατήσει δικό της.
Σε κάθε περίπτωση μακροχρόνια η γυναίκα θα υποφέρει. Θα υποφέρει αν αλλάζει συντρόφους. Θα υποφέρει αν κάνει αμβλώσεις. Δική της επιλογή.
6. Μα εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες, εκατομμύρια ίσως, έχουν παντρευτεί κι έχουν δημιουργήσει οικογένεια με παιδιά· κι εξακολουθούν να το κάνουν παρά τις μεταμοντέρνες τάσεις ανεξαρτησίας κι εκφυλισμού. Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες κατά καιρούς οικονομικής, ψυχολογικής φύσης, ή ό,τι άλλο, με τον σύζυγο, με τα παιδιά ή άλλους συγγενείς, μα ξεπερνιούνται. Όταν δεν ξεπερνιούνται, το αντρόγυνο χωρίζει.
Μα είναι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που συνεχίζουν την κοινή ζωή τους, έστω και αν δεν πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Στις πλείστες περιπτώσεις οι γυναίκες εργάζονται όπως και οι άντρες τους. Αυτές δεν φωνασκούν για δικαιώματα αυτοδιάθεσης και «απολύτου ελέγχου» του σώματός τους: με άλλα λόγια να απατούν τους άντρες τους και να αγνοούν τα καθήκοντά τους ως σύζυγοι και μητέρες και γυναίκες. Αγαπούν και αφοσιώνονται.
Είναι ο αισθηματικός τομέας που χρειάζεται να μην αγνοεί τη Φύση.
