1. Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ εκλέγεται δημοκρατικά από τους κατοίκους του. Όφειλε μετά το 1997, σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνίας Μετάβασης στην Κίνα, να θεσπίσει έναν νόμο Ασφαλείας. Δεν το έκανε. Το έκανε η κυβέρνηση του Πεκίνου αφού περίμενε επί 23 έτη!
Την διακυβέρνηση επί Βρετανικής Κυριαρχίας την είχαν οι Βρετανοί, όχι φυσικά οι Κινέζοι. Την ευημερία, τα πλούτη και τη δύναμη, την απολάμβαναν οι επιτήδειοι Καυκάσιοι, όχι φυσικά οι Κίτρινοι, που έμεναν ως επί το πλείστο στους υποβαθμισμένους μαχαλάδες.
Κι ενώ υπήρχε η Συμφωνία επανόδου του Χονγκ Κονγκ στη μητροπολιτική Κίνα, οι εθισμένοι στην ευημερία Καυκάσιοι, με την προτροπή και συνεργασία ξένων Δυνάμεων, επιδόθηκαν στις ταραχές και διαμαρτυρίες, όταν το Πεκίνο αποφάσισε πως χρειαζόταν πια ο νόμος Ασφαλείας. Έστω κι αν ο νόμος δεν επηρέαζε αρνητικά ούτε το ισχύον εκλογικό σύστημα, ούτε την ελευθερία έκφρασης!
2. Όπως πάντα, οι ταραχές ξέσπασαν περισσότερο διότι οι προνομιούχες τάξεις του πλούτου αντιλαμβάνονταν πως η εποχή των παχιών αγελάδων έφευγε ανεπιστρεπτί. Πώς;
Το Πεκίνο σεβάστηκε τους όρους της Συμφωνίας. Μα ήδη, από καιρό είχε αρχίσει την αναβάθμιση άλλων μεγάλων λιμανιών και κέντρων εμπορίου – όπως Shanghai, Guangzhou, Shenzen, ακόμα και Macao (το οποίο παρέδωσαν οι Πορτογάλοι και στο οποίο δεν εκδηλώθηκαν ταραχές).
Το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και η Σιγκαπούρη, μεσουρανούσαν ως λιμάνια, κέντρα εμπορίου και χρηματοπιστωτικών συναλλαγών στη Νοτιοανατολική Ασία, όσο η Κίνα παράμενε μια αναπτυσσόμενη τριτοκοσμική χώρα. Τα δεδομένα άρχισαν να αλλάζουν από τη δεκαετία 2000.
3. Τώρα το Χονγκ Κονγκ άρχισε ήδη να μαραζώνει καθώς πολλές επιχειρήσεις έφυγαν για τα κέντρα της ενδοχώρας – Σαγκάη κλπ.
Σύμφωνα με δημοσιεύσεις στο Διαδίκτυο, πολλοί Κινέζοι που αρχικά διαμαρτύρονταν τώρα μετακινούνται κι αποδέχονται το νέο καθεστώς.
Αμετανόητος παραμένει ο μεγαλο-εκδότης Jimmy Lai που διώκεται από τις αρχές του Χονγκ Κονγκ (όχι του Πεκίνου!) για διάφορες παραβάσεις. Στην εφημερίδα του Apple Daily είχε πέρυσι δημοσιεύσει εκκλήσεις πρωτοσέλιδες στον Τραμπ να επιβάλλει κυρώσεις στην Κίνα! Συγχρόνως ενεθάρρυνε σε μια καμπάνια τους άλλους Κινέζους να στείλουν εκκλήσεις στον Τραμπ για βοήθεια. «Μόνο εκείνος μπορεί να μας βοηθήσει»!
Ο Τραμπ για δικούς του λόγους επέβαλε κυρώσεις, σίγουρα, μα η Ιστορία τρέχει αδυσώπητα στη δική της ροή.
