Τάκης Θεοδωρόπουλος
Από τον Κωνσταντίνο Τρυπάνη έως τη Λίνα Μενδώνη, πόσοι υπουργοί Πολιτισμού κοσμούν τη συλλογή της ελληνικής πολιτείας; Δεν έχει σημασία, θα μου πείτε. Και βαριά ονόματα της πολιτικής μας ζωής και κάτι ανεκδιήγητοι. Πόσους Καβάκους διαθέτει η χώρα; Για την ακρίβεια, έναν. Το εντυπωσιακότερο στη συνέντευξη που έδωσε ο αρχιμουσικός και σολίστ στην Τασούλα Επτακοίλη είναι ότι ποτέ δεν τον κάλεσε κανείς απ’ τους υπουργούς για να συζητήσει μαζί του. Να ακούσει τη γνώμη του για τη μουσική εκπαίδευση, για τις ορχήστρες ή έστω για τις δημόσιες συγκοινωνίες. Τι να τους κάνουν τους Καβάκους οι υπουργοί Πολιτισμού μας; Τόσους συμβούλους έχουν, τόσες υποχρεώσεις τούς κατατρέχουν, τόσους και τόσους έχουν να βολέψουν, πού να βρουν καιρό για τους Καβάκους. Και στο κάτω κάτω, όταν είσαι υπουργός Πολιτισμού είσαι ο πρώτος πολιτιστικός άρχοντας της χώρας. Ολοι οι υπόλοιποι έπονται. Ο πολιτισμός μας εξαρτάται από τις αποφάσεις σου και την υπογραφή σου. Ο Χατζιδάκις το είχε επισημάνει από τον καιρό που στο υπουργείο ήταν εγκατεστημένη η φίλη του Μελίνα Μερκούρη: «Απόδειξη ότι δεν έχουμε πολιτισμό είναι ότι χρειαζόμαστε υπουργείο Πολιτισμού». Ηταν τα χρόνια εκείνα που η ύπαιθρος γέμιζε ΔΗΠΕΘΕ και ξοδεύονταν εκατομμύρια για ταινίες που προβάλλονταν μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για να τσακώνονται οι κριτικοί και οι σκηνοθέτες στις εφημερίδες. Ηταν η εποχή του δημοκρατικού πολιτισμού, με άλλα λόγια του κρατικοποιημένου πολιτισμού. Τα μουσεία φυτοζωούσαν και η αρχαιολογική υπηρεσία έπαιζε τον ρόλο της αστυνομίας για τον έλεγχο των οικοδομών, τις λεγόμενες σωστικές ανασκαφές.
Ο Καβάκος στη συνέντευξή του λέει επίσης ότι αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να εγκατασταθεί στην Ελβετία γιατί δεν άντεχε την αισθητική με αρνητικό πρόσημο που επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενας ακόμη πολιτισμικός μετανάστης. Μυγιάγγιχτος, θα πουν οι αγωνιστές της προόδου. Ναι, η μουσική χρειάζεται ησυχία για να ζήσει και στην Ελλάδα κανείς δεν σε αφήνει στην ησυχία σου. Οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους κάνουν τόση φασαρία, με αποτέλεσμα η κοινωνία να τελεί σε μόνιμη υπερδιέγερση. Δεν είναι τυχαίο ότι πρωτεύουμε ακόμη και στην κατανάλωση αντικαταθλιπτικών και ότι δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να κόψουμε το κάπνισμα. Ομως, επιμένω. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι τόσα χρόνια κανείς από τους υπουργούς δεν είχε την περιέργεια να συνομιλήσει μαζί του. Σύμπτωμα της αλαζονείας με την οποία αντιμετωπίζει η πολιτεία τη δημιουργία. Ολη την γκάμα της δημιουργίας. Από τον αρχιμουσικό έως τον τελευταίο εφευρέτη ή τον παράτολμο που θέλει να στήσει μια επιχείρηση. Φθόνος ή φόβος; Διαλέγετε και παίρνετε. Η πολιτεία φοβάται τους δημιουργούς επειδή δεν μπορεί να τους ελέγξει. Προτιμά τους υπαλλήλους της, μόνιμους ή επιδοτούμενους.
Πηγή: Καθημερινή
