Να θυμάσαι όσο πιο συχνά μπορείς να έχεις επαγρύπνηση κι επίγνωση των διακυμάνσεων στον νου.
Είναι πολύ παράξενο το πώς μεγαλώνουμε και ζούμε, συνεχώς και χωρίς να το καταλαβαίνουμε καλά-καλά, με φόβο.
Εκτός από ώρες χαλάρωσης και χαράς με στενούς, αγαπητούς φίλους και αγαπητούς συγγενείς, τις άλλες ώρες τις περνάμε στον ίσκιο ακαθόριστων και ανομολόγητων απειλών. Όλοι το ξέρουμε μα το ξεχνάμε στην πυρετική δράση της ημέρας.
Ο ίσκιος μας επισκέπτεται και στον ύπνο της νύχτας στη μορφή άσκημων ονείρων, ενίοτε και εφιαλτών. Νιώθουμε μεγάλη ανακούφιση κι ευγνωμοσύνη όταν ξυπνάμε κάποια πρωινά με τον οργανισμό ανανεωμένο με ζωντάνια και φρεσκάδα.
Δεν σας φαίνεται παράξενο που ακόμα και το αναπάντεχο άγγιγμα μιας αόρατης πεταλούδας προκαλεί έντονο αλάφιασμα θανάσιμου κινδύνου – που ευτυχώς περνά σύντομα όταν δούμε την πεταλούδα να φεύγει φτερουγίζοντας;…
Ή όταν αγαπημένο μας πρόσωπο θέλει να μας μιλήσει για κάτι σοβαρό και ο νους μας πετά γοργά στο κακό;…
Πώς, γιατί, νιώθει ο νους απειλή από πρόσωπα και πράγματα;
Είναι μια παμπάλαια, δυσεξήγητη αντίδραση. Υποβόσκει ο φόβος να μη χάσουμε κεκτημένα, να μην πάθουμε ατύχημα, να μην πονέσουμε, να μην εκτεθούμε λόγω κάποιου παραστρατήματος, όπως μας φαίνεται, και χαλάσει η καλή εικόνα που νομίζουμε πως οι άλλοι έχουν για μας…
Αυτές είναι διανοητικές και (συν-)αισθηματικές κινήσεις στον νου μας. Μια εντύπωση έρχεται κι ενεργοποιεί κάποιον καλά φωλιασμένο φόβο στα κατώγεια του νου που διαχύνεται ως αντίδραση και, για λίγο τουλάχιστον, επικρατεί. Ο Γιόγκας του αρχαίου σοφού Πατάντζαλι έχει ως στόχο την κατάπαυση των διακυμάνσεων του νου.
Δεν χρειάζονται οι ασκήσεις με τις θέσεις/στάσεις του Χάτχα γιόγκα. Μα χρειάζεται θύμηση – έντονη επιθυμία και ισχυρή θύμηση. Να θυμάσαι όσο πιο συχνά μπορείς να έχεις επαγρύπνηση κι επίγνωση των διακυμάνσεων στον νου.
Αλλά η επίγνωση πρέπει να γίνεται δίχως κρίσεις, σχόλια και παρεμβάσεις. Αυτή χρειάζεται σύντομη μεν εκπαίδευση μα μακρόχρονη εξάσκηση.
Επίγνωση δίχως σχόλια και παρέμβαση είναι για τους περισσότερους ανθρώπους δύσκολη. Διότι μόλις δούμε κάτι δυσάρεστο, αρνητικό, ή οδυνηρό στον νου μας, θέλουμε να το διορθώσουμε, να το καλύψουμε, να το εξαφανίσουμε. Είναι κι αυτή μια παλιά αντίδραση, μια διακύμανση.
Θύμηση, επαγρύπνηση, θύμηση, επίγνωση, θύμηση δίχως σχόλια, απλή επίγνωση….
Ασκήσεις διαλογισμού, απλές ασκήσεις γιόγκα – αποσκοπούν σε αυτήν τη σιωπηλή, γαλήνια επίγνωση.
Σε αυτήν την κατάσταση τίποτα δεν απειλεί ή ταράζει. Οπότε το μυαλό δεν τρέχει στα γνωστά του (ή περιμένει κάτι από άγνωστα!) για να βρει άμυνες κατά απειλών ή να ξεφύγει από κινδύνους.
Όσο περισσότερο βρίσκεσαι σε αυτήν την επάγρυπνη επίγνωση, πιο συχνά, πιο παρατεταμένα, πιο βαθιά, τόσο λιγότερο ή καθόλου θα νιώθεις απειλή, κίνδυνο, φόβο. Διότι δεν υπάρχει κίνηση στον νου. Όχι ότι αν υπάρχει κίνδυνος ή απειλή, δεν θα το προσέξεις, μα δεν θα υπάρχει ο φόβος, ο πανικός.
Κάποτε αυτή η κατάσταση γαλήνης και απλής επίγνωσης δίχως σκέψη, δίχως κίνηση, έρχεται μόνη της. Είναι στιγμές ευλογίας και ας μην διαρκούν πολύ.
