συνδεόμαστε με τον κόσμο όπως είναι όχι όπως τον φανταζόμαστε με τις εδραιωμένες ιδεολογίες και συνήθειες
Ζούμε μη γνωρίζοντας τον αληθινό Εαυτό μας ούτε τον πραγματικό κόσμο όλο – το σύμπαν. Έχοντας όμως λαθεμένη αντίληψη για τον Εαυτό μας (πως π.χ. είναι συνδεδεμένος ή σύμφυτος με το οργανικό σώμα μας και γεννιέται και πεθαίνει μαζί του) και μερική άποψη του σύμπαντος ως υλικού μόνο κόσμου, κάνουμε αναγκαστικά πολλά άλλα λάθη στην αντίληψη (επιστημονική ή όχι) του κόσμου. Έτσι ζούμε σε μια πελώρια ψευδαίσθηση και αυταπάτη. Γι’ αυτό έχουμε ατυχήματα, δυσχέρειες, πόνο και δυστυχία και τίποτα δεν διορθώνεται μόνιμα για το καλό όλων.
Στην εκπαίδευση και ανατροφή θα έπρεπε πρώτη θέση να έχουν ορισμένες αρετές μια εκ των οποίων είναι η απόσπαση. Αν την καλλιεργούσαμε, αφού πρώτα γονείς κι εκπαιδευτικοί την εμπέδωναν στον εαυτό τους, θα ακολουθούσαν πολλά οφέλη.
1. Δεν θα επιδιώκαμε την “ευτυχία μου” καθόλου. Θα απολαμβάναμε όλα όσα φέρνει το παρόν, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.
2. Δεν θα μας κυβερνούσαν προσδοκίες και πάθη.
3. Συγκινήσεις και διαθέσεις θα υπάρχουν μα θα είναι υπό παρατήρηση και σε απόσταση και δεν θα μας βασανίζουν.
4. Έχουμε καθαρό νου και αποφασίζουμε αμερόληπτα. Έτσι με την αμεροληψία επικρατεί δικαιοσύνη – καθώς διαβλέπεις το πιο αληθινό, το πιο μόνιμο, το πιο καλό.
5. Έτσι συνδεόμαστε με τον κόσμο όπως είναι όχι όπως τον φανταζόμαστε με τις εδραιωμένες ιδεολογίες και συνήθειες, τις προκαταλήψεις, αρέσκειες και απέχθειες και προτιμήσεις μας.
6. Δεν θα μας ενοχλούν εξωτερικά περιστατικά, όπως προσβλητικές ή δύσκολες περιστάσεις, καιρικές συνθήκες και παρόμοια. Από την άλλη, δεν παραγνωρίζουμε δύσκολες συνθήκες, κακή συμπεριφορά ή εγκληματικές πράξεις, όταν υπάρχουν.
7. Αφήνουμε τη ζωή και τα γεγονότα να ξετυλίγονται δίχως την εμμονή να ελέγχουμε και να κατευθύνουμε τα πάντα.
8. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες του κόσμου και της καθημερινότητας δεν προκαλούν οργή ή περιφρόνηση μα συμπόνια.
9. Νιώθουμε την ανάγκη να βοηθήσουμε όπου μπορούμε και αν οι άλλοι το επιτρέπουν, μα δεν παθιαζόμαστε ή μπλεκόμαστε για να επιτύχουμε οπωσδήποτε κάποια βελτίωση.
10. Νιώθουμε τον νου μας να διευρύνεται καθώς με αμερόληπτη κατανόηση βλέπουμε την πραγματική δυστυχία των ανθρώπων μα και τα βαθύτερα πραγματικά αίτια.
11. Καταλαβαίνουμε πως αυτή η διάχυτη μιζέρια είναι περιττή.
12. Εγείρεται φυσική όχι συναισθηματική, άρρωστη, αγάπη και στοργή, μα γνωρίζουμε και τα όρια της δικής μας επέμβασης.
13. Νιώθουμε συγχρόνως ευρυχωρία (ποτέ στεναχώρια), και αυτή συνοδεύεται από σιωπηλή χαρά ικανοποίησης.
14. Νιώθουμε πραγματική, ατάραχη ελευθερία καθώς δεν μας ταράζουν ανεξέλεγκτες συγκινήσεις και ανεπιθύμητες διαθέσεις.
15. Εμπειρόμαστε με φρεσκάδα και ζωντάνια κάθε γεγονός και φαινόμενο χωρίς να προσκολλιόμαστε ή να απορρίπτουμε.
Να μερικά παραδείγματα από την κοινή πείρα:
α) Πάμε στο θέατρο ή κινηματογράφο ή μέγαρο μουσικής και με το εισιτήριο παίρνουμε μια θέση. Η θέση, το κάθισμα είναι για τη δική μας χρήση αποκλειστικά, μα ποτέ δεν σκεφτόμαστε πως μας ανήκει και θα την πάρουμε μαζί μας στο τέλος της παράστασης, ή δεν θα επιτρέψουμε σε άλλο πρόσωπο να καθίσει εκεί.
β) Οι καλοί γιατροί συνήθως φροντίζουν αμέριστα τους ασθενείς τους για όσο χρειάζεται, δίχως γκρίνια. Όταν θεραπευθούν δεν δίνουν πάρτι ή όταν πεθάνουν δεν θρηνούν. Φροντίζουν έντονα μα αποσπασμένα.
γ) Στενό φιλικό ή συγγενικό πρόσωπο πρέπει να λείψει για δυο βδομάδες και σας αφήνει το αμάξι του να το φροντίζετε και να το χρησιμοποιείτε για όσο λείπει. Κι έτσι κάνετε. Και όταν επιστρέψει του το δίνετε δίχως την έντονη επιθυμία να το κρατήσετε.
δ) Νοικιάζετε δωμάτιο, διαμέρισμα ή εξοχική μονοκατοικία, καλά εξοπλισμένη, για διακοπές επτά ή δέκα ημερών. Δεν διεκδικείτε “δικό μου σπίτι, δικά μου σεντόνια, δικό μου ψυγείο.” Γιατί; Διότι γνωρίζετε πως θα φύγετε και θ’ αφήσετε πίσω αυτά όλα τα αγαθά που απολαύσατε έχοντας τη χρήση τους.
Σε αυτές και όμοιες περιπτώσεις ασκούμε απόσπαση εντελώς φυσιολογικά δίχως να το σκεφτούμε….
Και τώρα ας δούμε πώς το εκφράζει η Ουπανισάδα του Παντοδύναμου (īśāvasya Upaniṣad), που θεωρείται πως πρέπει να μελετηθεί πρώτη από αυτά τα κείμενα της Βεδικής Παράδοσης των Ινδιών:
“Ο Παντοδύναμος αγκαλιάζει όλη την αεικίνητη πλάση. Να τη χαίρεστε με απόσπαση και να μη διεκδικείτε την περιουσία κανενός”!
Μας λέει πως η δημιουργία, ο κόσμος όπου υπάρχουμε και κινούμαστε, βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και συνεπώς συνεχή αλλαγή. Οπότε ας μην προσκολλιόμαστε σε τίποτα. Μετά μας λέει να μη διεκδικούμε τίποτα διότι όλος ο κόσμος είναι περιουσία του Παντοδύναμου. Ούτως ή άλλως εμείς θα φύγουμε πεθαίνοντας και δεν θα πάρουμε τίποτα μαζί μας. Ας την απολαμβάνουμε με χαρά μα και με απόσπαση.
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος των ανθρώπων, κάθε κοινότητα, μικρή ή μεγάλη, αν από νηπιακή ηλικία μαθαίναμε πρακτικά να ζούμε σύμφωνα με αυτήν την παραίνεση! Δυστυχώς γονείς, πολιτικοί κι εκπαιδευτικοί ασχολούνται σε άγνοιά τους με ανύπαρκτα, τριτεύοντα προβλήματα.
