Oταν έγραψα την περασμένη Τρίτη ότι ρωτήθηκε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ «πότε θα γυρίσουμε στο 2009», πίστευα πως ήταν μια ρητορική ερώτηση η οποία περίμενε την απάντηση «ποτέ» που έδωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης. Παρ’ όλα αυτά δεν αμφέβαλλα ότι η νοσταλγία της εποχής εκείνης προγραμματίζει το υποσυνείδητο τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Και ορίζει τη διάθεσή τους απέναντι στη σημερινή Ελλάδα. Αναγνώστες αναβάθμισαν τη νοσταλγία από το υποσυνείδητο σε μια συνειδητή στάση η οποία διαθέτει επιχειρήματα. Oπως ο Stelios G. που σημειώνει: «Φυσικά και πρέπει (έπρεπε να έχει ήδη…) η χώρα να “γυρίσει” στο 2009. Εκτός από τους πολλούς καλούς δείκτες και ποιοτικά δεδομένα που σημειώνουν πολλοί…». Του απαντάει ο Σωκράτης Π.: «Την πτώχευση φαίνεται να την ξεχάσατε. Δεν βαριέστε όμως; Ανθυπολεπτομέρεια ήταν». Και ο Stelios G.: «Hταν πολιτικο-οικονομική επιλογή η πτώχευση, όχι φυσικό φαινόμενο». Τα λέει όλα, μόνον που αυτά που λέει αποκαλύπτουν και την αδυναμία του επιχειρήματός του. Φυσικά φαινόμενα είναι οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι καταιγίδες ή η αγριεμένη θάλασσα. Η «πτώχευση» είναι φαινόμενο της ανθρώπινης συνθήκης, άρα υπόκειται στους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες που την ορίζουν. Η «πτώχευση» ήταν η αδυναμία δανεισμού. Και στον δανεισμό λειτουργούν δύο πλευρές, και οι δύο ανθρώπινες. Η λέξη «επιλογή» παραπέμπει σε θεωρίες συνωμοσίες. Σαν κάποιος ή κάποιοι αποφάσισαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να πτωχεύσει, ενώ θα μπορούσε να μην είχε πτωχεύσει, αν και αδυνατούσε να δανειστεί. Ο Βαρουφάκης ζει κι αυτός μας οδηγεί.
Ο Ego O. επισημαίνει ότι «την προηγούμενη φορά ήταν τα επιδόματα και άλλες παροχές και λίγο η απληστία των ημετέρων. Σήμερα μας έμεινε μόνο η απληστία». Δεν συμφωνεί μαζί του ο Αντώνης Α.: «Ευλόγως οι πολίτες μπορούν να θεωρούν τον Μητσοτάκη και βροχοποιό. Προσωπικά διακρίνω πως δημιουργεί και ρίχνει ιαματική βροχή στην ακρισία και την άκρατη ανοησία. Γι’ αυτό άλλωστε και τον ψηφίζω. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει ανάγκη τής επιπλέον βοήθειας στο έργο του». Η Anna P. εκτιμά ότι ο Μητσοτάκης τα έχει δώσει όλα. Αναρωτιέται όμως τι έχουμε κάνει εμείς οι πολίτες για να προσεγγίσουμε το «ευρωπαϊκό επίπεδο που ζηλεύουμε». Ο Δημήτριος Κ. της απαντάει ότι του έχουμε δώσει ποσοστά ώστε να μπορεί να κυβερνά χωρίς αντίπαλο. Ο Θ.Λ. επιμένει: «Μακάρι να γυρίζαμε στο 2009. Τα ελλείμματα δεν ήσαν σαν τα σημερινά». Του απαντά ο Savvas T.: «Το 2009 είναι μια ωραία ανάμνηση για τον Φωτόπουλο και τον θεσσαλικό κάμπο, τις “ευπαθείς ομάδες”…». Κλείνω με μια παρέμβαση που μπορεί να έχει και άμεσο αντίκρισμα. Πέτρος Α: «Φυσικά και μπορείς να ελέγξεις τον αλήτη με το δίτροχο (όπως και κάθε παραβατικό), αν οι νόμοι εφαρμόζονταν. Αν η αστυνομία αστυνόμευε. Αν οι πολιτικοί δεν σκέφτονταν το πολιτικό κόστος και εφάρμοζαν τους νόμους που οι ίδιοι είχαν ψηφίσει». Πώς να μη συμφωνήσεις;
