ζωντανά πλάσματα, άνθρωποι, ζώα και φυτά αποτελούν μια μάζα Οργανικής Ζωής που είναι μέρος του πλανήτη Γη.
Πολλοί άνθρωποι κάθε τύπου κι επαγγέλματος ισχυρίζονται πως, ή προσπαθούν να, είναι “αντικειμενικοί”. Εννοούν να είναι αμερόληπτοι, δίκαιοι, ορθολογικοί στην έκφραση απόψεων και στη συμπεριφορά.
Αλλά τι είναι υποκειμενικότητα και τι αντικειμενικότητα;
Από μια άποψη όλοι εμείς είμαστε αντικειμενικοί αφού όλοι βλέπουμε όλη την ώρα γύρω μας “αντικείμενα”, χοντρές μορφές και τρισδιάστατους όγκους. Μα αυτή είναι μια πολύ χοντρή και ανακριβής αντικειμενικότητα, δίχως ορθότητα κατ’ ανάγκη, δικαιοσύνη, αμεροληψία και αλήθεια.
Για να έχουμε πραγματική αντικειμενικότητα πρέπει να έχουμε απόλυτη/πλήρη γνώση του σύμπαντος. Εκ των πραγμάτων, τέτοια γνώση δεν την έχουμε.
Επιπλέον, το σύνολο δίκτυο του νου και των αισθήσεων μας, που είναι το αντιληπτικό σύνεργο μας, είναι διαμορφωμένο εκ φύσεως και προγραμματισμένο να λειτουργεί με τον συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας του.
Η φυσική αντιληπτικότητα και λειτουργία του είναι να παρουσιάζει μια περιορισμένη εικόνα του περιβάλλοντος κόσμου, πάντα σε τρεις διαστάσεις.
Αυτή είναι καθαρά υποκειμενική εικόνα. Επιπλέον αυτή σχηματίζεται μετά από ένα φιλτράρισμα μέσω των ιδεοληψιών, μέσω της επικρατούσας νοοτροπίας του καθενός και της καθεμίας.
Το καπιταλιστικό καθεστώς (με τη σοσιαλδημοκρατία του) π.χ. θεωρείται από δεξιούς ιδανικό, αφού μάλιστα υιοθετήθηκε και από κομμουνιστικές χώρες όπως η Κίνα, μα είναι ανάθεμα για τους περισσότερους αριστερούς.
Μετά, κάθε υλικό σώμα που φαίνεται τόσο στέρεο κι ενιαίο, μια πέτρα, μια σανίδα, ένας ζωντανός άνθρωπος κλπ., αποτελείται στην πραγματικότητα από απειροελάχιστα σωματίδια (κύτταρα και οργανικά μόρια, άτομα και υποατομικά σωματίδια) και κενό χώρο! Περισσότερο κενό χώρο κι ελάχιστη υλική μάζα!
Από την άλλη, ζωντανά πλάσματα, άνθρωποι, ζώα και φυτά αποτελούν μια μάζα Οργανικής Ζωής που είναι μέρος του πλανήτη Γη.
Έτσι έχουμε και υποκειμενικότητα επίσης πολύ χαμηλής ποιότητας, καθώς ο υλικός κόσμος είναι τρισδιάστατες μάζες που αποτελούνται από αόρατα σωματίδια και κενό χώρο.
Δεν γνωρίζουμε ένα αντικείμενο καθαυτό, όπως πραγματικά είναι.
Ο Γερμανός φιλόσοφος Ιμάνουελ Καντ (1724-1804) διατύπωσε την ιδέα πολύ ξεκάθαρα:
Οπωσδήποτε υπάρχει ένας κόσμος έξω και γύρω από μας και μάλλον πρέπει να έχει περισσότερες από τρεις, μα όχι πάρα πολλές, διαστάσεις. Μα εμείς, λόγω των περιορισμών του αντιληπτικού συνέργου μας δεν τον γνωρίζουμε έτσι όπως είναι. Για να τον γνωρίσουμε στην απόλυτη πραγματικότητά του θα πρέπει να αναβαθμίσουμε και να εκλεπτύνουμε το σύνεργο αντιληπτικότητας μας, δηλαδή τον νου και τις αισθήσεις μας.
Όμως τελικά μόνο με υποκειμενικότητα, αν ο εσωτερικός κόσμος μας ανοίξει στο άπειρο έτσι που η συνειδησία μας ν’ αγκαλιάζει το σύμπαν, θα έχουμε πραγματική αντίληψη και κατανόηση.
Όπως λέει ο πανάρχαιος Ύμνος της Δημιουργίας Ṛgveda 10.129.4 : Οι σοφοί με νοημοσύνη/οξυδέρκεια εξετάζοντας στην καρδιά τους ανακάλυψαν τη σχέση μεταξύ υπαρκτού και ανύπαρκτου…. Μα ποιος πραγματικά γνωρίζει; Ποιος θα αναγγείλει πως εκδηλώθηκε αυτή η δημιουργία;…
