Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος (Καθημερινή11.07.2024) μας προσφέρει ακόμα ένα ωραίο άρθρο για την κατάσταση της ελληνικής Πολιτείας:
Τον Μάιο, μας απασχόλησε η προϊσταμένη στην εφορία της Χαλκίδας. Hταν η επικεφαλής ενός κυκλώματος συναδέλφων της που διευθετούσαν, με το αζημίωτο, εκκρεμείς υποθέσεις των πελατών της επιχείρησής τους, κοινώς των φορολογουμένων πολιτών. Τώρα μας απασχολεί η Νάνσυ. Εδρα της ο δήμος της Αθήνας, όμως οι επιχειρηματικές της δραστηριότητες είχαν εξαπλωθεί πέρα από τα όριά του. Απασχολούσε καμιά πενηνταριά εργαζομένους-στελέχη διαφόρων ειδικοτήτων, υπαλλήλους, υποθέτω ακόμη και ντελίβερι. Δημοτικοί υπάλληλοι αλλά και δημόσιοι του υπουργείου Πολιτισμού. Εύρωστη επιχείρηση για τα ελληνικά δεδομένα. Βοηθούσε την πελατεία της να αποφεύγει ελέγχους, πολεοδομικούς, αρχαιολογικούς ή υγειονομικούς, τους οποίους η ίδια κατηύθυνε (….) Συμπέρασμα πρώτον. Ποιος μπορεί ακόμη να υποστηρίζει ότι το γυναικείο φύλο είναι υποτιμημένο; Στη μεν Χαλκίδα η κυρία είχε βραβευθεί ως υπάλληλος και είχε προαχθεί στη θέση της προϊσταμένης. Η Νάνσυ, ως μαέστρος, διηύθυνε μια ορχήστρα συνεργών. Συμπέρασμα δεύτερον: Η ζήτηση γεννάει την προσφορά. Για να αναπτυχθούν αυτού του τύπου οι επιχειρήσεις πρέπει να υπάρχει πελατεία για να τις υποδεχθεί. Η πελατεία είναι, αν όχι όλοι, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι πιστεύουν ότι στη σκιά του κράτους λειτουργεί το βαθύ κράτος (….) Και για να παραφράσω τον Σαββόπουλο: «Των Ελλήνων τα κυκλώματα φτιάχνουν άλλους γαλαξίες».
Τα δύο αυτά κυκλώματα είναι τα αφρόψαρα του βαθέος κράτους. Τους αποκαλούν «επίορκους». Αλήθεια, ποια αξία έχει ο όρκος που έδωσαν; Πίσω τους ζει και λειτουργεί ένας ολόκληρος πληθυσμός, ο οποίος διαμορφώνει το περιβάλλον των επιχειρήσεών τους. Αυτό το βαθύ κράτος δεν έχει ούτε κεφαλή ούτε οργανωμένη δομή. Το τρέφουν η αδράνεια και η ανοχή δεκαετιών. Μια Λερναία Υδρα. Κόβεις ένα κεφάλι και φυτρώνει άλλο στη θέση του. Ομως, στη σύγκρουση μαζί της θα κριθεί η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης.
Είναι αστείο να μιλάμε και να γράφουμε για μεταρρυθμίσεις. Οι διάφορες κυβερνήσεις, και ιδίως οι τωρινοί Νεοδημοκράτες, δεν έχουν ιδέα τι είναι μεταρρύθμιση. Κόβουν και ράβουν και μπαλώνουν διάφορους νόμους και οι δημοσιογράφοι (και οι ίδιοι οι πολιτικάντηδες) τους θεωρούν μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Αυτοί δεν τολμούν να αγγίξουν το θηρίο του κράτους-λεβιάθαν παρά μόνο να το διογκώνουν για χάρη των «ημετέρων»: ούτε τα άχρηστα υπουργεία μειώνονται, ούτε οι ΔΕΚΟ, ούτε οι τρομεροί ΔΥ με τα επιδόματα και τις άλλες εύνοιες!
Ο αγαπητός Τάκης κάνει ένα λάθος, όμως. Το βαθύ κράτος έχει κεφάλι και λέγεται Πρόεδρος της Κυβερνήσεως. Αν αυτό το πρόσωπο είναι υπεύθυνο, ικανό κι έντιμο και διοικεί με αυτές τις αρετές ως αρχές, όλα θα λειτουργούν ομαλά και το «βαθύ κράτος» θα εξαφανιστεί….
