Όντας δηλωμένος άθεος, ο Mιλ δεν μπορούσε να παρακολουθήσει στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ μα παρακολούθησε στο νέο University College του Λονδίνου (και πολλά μαθήματα στη Σορβόννη, Παρίσι).
Όπως ο πατέρας του, βρήκε σημαντική θέση στην Bρετανική Eταιρεία Aνατολικών Ινδιών μα ήταν και μέλος των Φιλελευθέρων στην Βουλή των Kοινοτήτων. Αργότερα έγινε νονός του (Λόρδου) Bertrand Russel. Εργάστηκε για πολλές μεταρρυθμίσεις όπως η αναλογική εκπροσώπηση κι επέκταση του εκλογικού δικαιώματος και (με την συνεχή βοήθεια της γυναίκας του, Χάριετ) για τα δικαιώματα των γυναικών – ως ένας από τους πρώτους φεμινιστές.
Σήμερα είναι γνωστός ως ο θερμός φιλελεύθερος που έγραψε το On Liberty “Περί Ελευθερίας“ (1859). Αλλά εδώ θα εξετάσω το Αρχές της Πολιτικής Οικονομίας Principles of Political Economy (1848), το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως διδασκαλικό βιβλίο στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ως το 2019, οπότε αντικαταστάθηκε από το αντίστοιχο του Alfred Marshall.
Στο βιβλίο 5, κεφάλαιο 2, τμήματα 5–6 προτείνει την ολική φορολόγηση του μη δεδουλευμένου εισοδήματος από ενοικιάσεις και αυξήσεις αξιών εδαφών όχι μόνο στις αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές μα και στα οικόπεδα των πόλεων, αξιοποιημένα ή όχι. Αυτή “η Γεωφορολόγηση (land–tax) (…) θα πρέπει να θεωρείται μια επιβολή, [είσπραξη της προσόδου] για χάρη της κοινότητας”(5.2.6).
Νωρίτερα στο βιβλίο 2, κεφάλαιο 2, τμήμα 6, γράφει: “Όταν αναφέρεται η ιερότητα της ιδιοκτησίας, θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως τέτοια ιερότητα δεν ισχύει με τον ίδιο βαθμό στην εδαφική περιουσία. Κανένας άνθρωπος δεν κατασκεύασε το έδαφος [= τη στέρεη επιφάνεια του πλανήτη]. Αυτό είναι εξαρχής κληρονομιά για όλο το ανθρώπινο γένος”.
Αλλά, επηρεασμένος από τους Άνταμ Σμιθ και Ντέιβιντ Ρικάρντο, και το γενικό διανοητικό κλίμα της εποχής, δεν μπορούσε να δει πως η διανομή του πλούτου, του προϊόντος της παραγωγής μπορούσε κι έπρεπε να γίνεται με βάση τους φυσικούς νόμους και ότι το κράτος δεν χρειαζόταν να κάνει έξοδα περισσότερα από τα έσοδα του. Και τα έσοδά του θα έπρεπε να περιορίζονται στον ένα φόρο από τη γαιοπρόσοδο. Οποιοσδήποτε άλλος φόρος επιδρά αποτρεπτικά στην προσφορά και χρήση εργασίας και κεφαλαίου. Ούτε μπόρεσε να δει πως το κεφάλαιο είναι στην πραγματικότητα προέκταση των δημιουργικών οργάνων του ανθρώπου (χέρια, πόδια κ.λπ.).
Σήμερα είναι πια γνωστό πως όλα τα συστήματα φορολογίας εκτός από τον μοναδικό φόρο επί της γαιοπροσόδου αποτρέπουν την εργασία, περιορίζουν την ελευθερία του ατόμου και δημιουργούν στρεβλώσεις στην πραγματική οικονομία. Αλλά οι οικονομολόγοι και πολιτικοί προτιμούν να προσποιούνται πως δεν υπάρχει εναλλακτικό σύστημα!
