1. Ακούσατε κανένα κομματάρχη αντιπολίτευσης στη ραδιοτηλεόραση να μιλάει αναλυτικά και καθαρά για την κατάσταση της ΔΕΗ;
Ο τελευταίος υπεύθυνος κ. Σκουρλέτης την έφερε σε βαθύτατο κόκκινο, που φυσικά είναι το χρώμα του κομουνισμού, αναρχοαριστερού, μαοϊκού, σταλινικού κλπ, σε μια κατηφοριά που πλακόστρωσαν σταδιακά πολλοί προκάτοχοί του. Και αυτό για να διατηρηθεί ακέραια η συνδικαλιστοκρατούμενη δομή και ο δήθεν δημόσιος χαρακτήρας της – δύο ιδιότητες που θα καταστρέψουν σύντομα την επιχείρηση με ανυπολόγιστο αντίκτυπο στην ευρύτερη οικονομία της χώρας.
Όλες οι κυβερνήσεις αρνήθηκαν, και η τωρινή μετά φανατισμού, να ανοίξουν την παραγωγή ηλεκτρισμού στον ανταγωνισμό. Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει πριν δεκαετίες, μόλις εισήλθαμε στην ΕΕ (πολύ πριν την Ευρωζώνη), αφού αυτό απαιτεί η συμμετοχή μας στην ΕΕ.
Και τώρα όλοι φλυαρούν για το αν θα πουληθούν μερικές μονάδες!
2. Καταλαβαίνουμε την απροθυμία των κομμουνιστών να εισέλθουν στην ουσία του θέματος (ανταγωνισμός στην παραγωγή ρεύματος), αλλά πως να ερμηνευτεί η απροθυμία των δήθεν φιλοευρωπαϊστών;
Παρότι όλα τα κεντροδεξιά ή φιλοευρωπαικά κόμματα έχουν καλούς ομιλητές που ρητορεύουν ακούραστα για ανούσια θέματα, παρότι κομματάρχες σαν τους Μητσοτάκη και Λεβέντη μιλούσαν στο παρελθόν για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις (π.χ. άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και αγορών, μείωση Δημοσίου) τώρα αφήνονται σε φλυαρία για τις εσωτερικές διενέξεις των Συριζανελλήνων και τις εξώφθαλμες φαυλότητες του τσιπρικού τσίρκου.
Είναι γεγονός πως όλα όσα πράττει ο Ψαλιδοχέρης κ. Τσίπρας αποσκοπούν σε εντυπωσιασμό των μαζών και σε ψηφοθηρία. Μα γιατί μένουν οι επικριτές μόνο στην επιφάνεια; …
3. Ξεσηκώθηκαν πάλι διότι βουλευτές του Σύριζα πήραν το βοήθημα ή 13η σύνταξη όταν η κυβέρνηση κουφιοκέφαλων διαμοίρασε το πλεόνασμα για την ανακούφιση δήθεν της φτώχειας.
Μα εδώ υπάρχουν δύο πολύ σπουδαιότερα θέματα.
Το πρώτο επισημάνθηκε συχνά. Η επιδότηση πήγε στη συμπαγή μάζα των συνταξιούχων που ενδεχομένως θα έφερνε ψήφους στους τσιπριστές και όχι στους ανέργους (1,3 εκμ) ή πραγματικά φτωχούς – που ανήκουν οι περισσότεροι στον αποδεκατισμένο ιδιωτικό τομέα.
Το δεύτερο είναι η πληρωμή συντάξεων από προηγούμενη εργασία σε βουλευτές που έχουν μισθό 6.000 ή 7.000 ευρώ μηνιαίως. Μα καλά δεν είναι παρανοϊκή πρακτική αυτή;
Βεβαίως είναι παρανοϊκή – τη στιγμή που χιλιάδες άλλοι παίρνουν ψίχουλα για σύνταξη ή επίδομα ανεργίας.
Αλλά, βλέπετε, αυτή η άποψη θίγει όλους τους βουλευτές και το ευρύτερο πελατειακό κράτος. Και γι’ αυτό κανείς πολιτικάντης δεν θέλει να διαταράξει το κατεστημένο που είναι η ίδια η ζωή τους. Ούτε οι αυτοαποκαλούμενοι φιλοευρωπαϊστές ή φιλελεύθεροι!
