1. Σχιζοφρένεια είναι το μόνο καθαρό συμπέρασμα που βγαίνει από την έρευνα του οργανισμού “διαΝΕΟσις” στην Καθημερινή Κυριακής (5/3/17).
Έτσι ως πρώτο δείγμα παίρνω το τι πιστεύεται να ευθύνεται για την οικονομική κρίση.
62% αναγνωρίζουν πως οφείλεται στις δικές μας αδυναμίες και μόλις 9,7% αποδίδει την ευθύνη στους ξένους. Αλλά ταυτόχρονα –
80,5% πιστεύουν πως υπάρχουν μυστικές οργανώσεις – διευθυντήρια που αποφασίζουν εγχωρίως και διεθνώς τις τύχες των λαών! Πολύ ψηλό ποσοστό!
Μετά, από τον Νοε 2015 ως τον Δεκ 2016 το ποσοστό όσων θεωρούν καλό τον καπιταλισμό ανέβηκε από 23,5% σε 33,3%, ενώ όσων θεωρούν καλό τον κομμουνισμό ανέβηκε από 14,6% σε 20%. Το δεύτερο οφείλεται ίσως στο ότι μόνο η μακρυνή Β. Κορέα ασκεί κομμουνισμό κι έτσι οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να τον νομίζουν «χαμένο παράδεισο».
Αυτές τις διαφορές οι ερευνητές και δημοσιογράφοι τις λένε “αντιφάσεις” αποφεύγοντας να επισημάνουν την ψυχολογική αντινομία.
2. Παίρνοντας όμοια περίοδο, από τον Απρ 2015 ως τον Δεκ 2016, διαπιστώνουμε παρόμοιες αλλαγές (και “αντιφάσεις”). Σε αυτό το διάστημα –
Όσοι δέχονται πως ευεργετηθήκαμε από τη συμμετοχή μας στην ΕΕ μειώθηκαν από 68% σε 53,5%.
Επειδή σταμάτησαν οι πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις (δωρεάν!) της ΕΕ ή μειώθηκαν με τα χρόνια, οι νοσταλγοί της απάτης και αστακομακαρονάδας της πασοκαρίας, ξεχνούν τα οφέλη που εισέπρατταν από το 1980 και δώθε και, αν μην τι άλλο, την ευκολία ταξιδιού και εγκατάσταση σε όλη την ΕΕ χάρη στη συνθήκη Σένγκεν (Schengen), με μόνη την ταυτότητά μας.
Η αχαριστία προστίθεται στις άλλες φαυλότητες του χαρακτήρα μας που καλλιέργησαν οι δημαγωγοί από τον Ανδρέα (“ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο” αγνοώντας τα δικά του συνδικάτα σπατάλης) και δώθε.
Παραγνωρίζουν επιμελώς πως ακόμα και τώρα οι Ευρωπαίοι μας δανείζουν με ιδιαίτερα, ανήκουστα, χαμηλό επιτόκιο για να πληρώνουμε τις σπατάλες του Ανδρέα και του Κωστάκη (και Παυλόπουλου) και τώρα του τσιπρικού φρενοκομείου.
3. Προσέξτε πως ενώ ακόμη ευημερούμε χάρη στα χρήματα της ΕΕ τώρα –
47,7% πιστεύουν πως η Ευρώπη έχει συμφέροντα που δεν εξυπηρετούν την Ελλάδα·
48,9% πως η συμμετοχή στην ΕΕ ζημίωσε (!) την ελληνική οικονομία (ενώ τον Απρ 2015 αυτό ήταν 38%!)·
43% πως η ΕΕ βλάπτει την οργάνωση του κράτους και της διοίκησης (!) στην Ελλάδα·
57,3% πως η Ελλάδα ωφέλησε περισσότερο την ΕΕ, παρά το αντίθετο το οποίο το πιστεύει μόνο 29,6%.
4. Αν δεχθούμε πως τα ποσοστά είναι όντως αντιπροσωπευτικά, μπορούμε σε γενικές γραμμές να δεχθούμε πως υπάρχει άγνοια και παραπληροφόρηση και γι’ αυτό έχουμε τέτοια αντι-ευρωπαϊκά νούμερα.
Αλλά πώς να εξηγήσουμε το ό,τι 53,5% διατηρούσε (Δεκ 2016) θετική άποψη για την ένταξη μας στην ΕΕ ενώ 57,3% πιστεύει πως η ΕΕ ωφελήθηκε όχι η χώρα μας;
47% και 48,9% είναι πολύ ψηλά ποσοστά.
Δεν είναι μόνο οι κυνικοί λαϊκιστές πολιτικάντηδες, οι συνδικαλιστές, οι κομμουνιστές και οι χρυσαυγίτες νεοναζί που μισούν την Ευρώπη αφού οι κανόνες της αντιστρατεύονται τα συμφέροντα τους, είναι και η εκκλησία, δυστυχώς.
Όλες αυτές οι ομάδες θα χάσουν προνόμια, τα οποία θα μεταβιβαστούν στις ευρύτερες μάζες, και γι’ αυτό προπαγανδίζουν και καταπολεμούν λυσσαλέα την ΕΕ.
Ένα πράγμα δεν θα έχει ο λαός αν φύγουμε από την ΕΕ και οπισθοδρομήσουμε στη Δραχμή: τις μέρες της πασοκαρίας–αστακομακαρονάδας. Αλλά θα έχει σίγουρη στέρηση.
2 Comments
Ανώνυμος
Βλέπω πως τακτικά αναρωτιέστε αν "θέλουμε Ευρώπη" και μνημονεύετε τα αντιφατικά δημοσκοπικά ευρήματα. Επιτρέψτε μου την παρουσιάση μίας θέσης.
Κατ' αρχήν, στο ζήτημα της δημοσκοπικής αποτίμησης των αντιλήψεων των πολιτών, υπάρχει ένα τεχνικό σκέλος, για το οποίο εγώ είμαι ενήμερος (επαγγελματικά εννοώ) και εν' ολίγοις καθιστά τα τρέχοντα δημοσκοπικά εργαλεία αναξιόπιστα, όπως άλλωστε αποδείχθηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι τα πραγματικά στοιχεία (αν τα είχαμε) θα ήταν λιγότερο αντιφατικά ή σχιζοφρενικά όπως (μάλλον σωστά) γράφετε.
Που βρισκόμαστε λοιπόν; Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση; Είναι η εξής: το 62% των πολιτών, στο γνωστό δημοψήφισμα ψήφισαν για ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε άλλη ερμηνεία του συγκεκριμένου αποτελέσματος έχει μόνο παρηγορητική ισχύ, και όλοι όσοι είμασταν στη χώρα εκείνες τις ημέρες το γνωρίζουμε. Αυτό απαντά (οριστικά, φοβάμαι) στο ερώτημα αν "θέλουμε Ευρώπη".
Με ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αυτή την ώρα θα έπρεπε να είχαμε εθνικό νόμισμα και να στριμωχνώμστε στους φράκτες της Ειδομένης για έλεος. Απλά, αποφασίσαμε να αυτοκτονήσουμε και – επίσης – πιέσαμε τη σκανδάλη, μόνο και μόνο διότι έτσι μας έλεγε η κα. Κωσταντοπούλου και ο κ. Βαρουφάκης και ο κ. Τσίπρας.
Εν' τούτοις δεν πεθάναμε. Όταν άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες εξήγησαν στον κ. Τσίπρα τι θα συμβεί σε περίπτωση Grexit (μερικές πτυχές αυτής της ιστορίας τρόμου μπορούμε να τις φανταστούμε, αλλά μάλλον είναι εκείνες που δεν μπορούμε να φανταστούμε οι οποίες έπεισαν τον κ. Τσίπρα), η διαδικασία σταμάτησε. Έτσι, παρά την απόπειρα αυτοκτονίας μας, δεν καταλήξαμε. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι "ζούμε". Η σχέση μας με τον πραγματικό κόσμο έχει ανεπανόρθωτα καταστραφεί, δεν υπάρχει πλέον σύνδεση στο νου μας ανάμεσα στην αιτία και το αποτέλεσμα, ιδιότητα που διδάσκεται με αρκετή επιτυχία ακόμη και σε νήπια.
Ο ευφάνταστος συγγραφέας Φιλιπ Ντικ, έχει περιγράψει στο βιβλίο του "Ούμπικ" μία κατάσταση που περιγράφει ως "ημιζωή" (συνοπτικά, περνάνε τους μόλις θανόντες σε ειδικούς θαλάμους όπου ημιζούν, δηλαδή δεν έχουν τις αισθήσεις τους αλλά ελάχιστη εγκεφαλική δραστηριότητα μέσω της οποίας επικοινωνούν με τους ζωντανούς). Πιστεύω ακράδαντα ότι ο ελληνικός πληθυσμός είναι σε αυτή την κατάσταση, νεκρός ουσιαστικά, τύποις ζωντανός, με επίπεδο συνειδητότητας χαμηλότερο του (ούτως ή άλλως,προβληματικού) συνήθους.
Βοηθά να το θυμάται κάποιος αυτό, όταν οδηγεί στο δρόμο, όταν διαβάζει τα σχόλιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και – κυρίως – όταν προσπαθεί να αποτιμήσει εκλογικές τάσεις και να έχει δημοσκοπικά ευρήματα. Ο αυτόχειρας παραμένει έκπληκτος, όπως σα να λέει "μα καλά, δεν τίναξα τα μυαλά μου στον αέρα; πως ακόμη κοιτάζω; πως ακόμη περπατώ;".
Τα ποσοστά πληθυσμού που απορρίπτουν τη νοοτροπία Σύριζα, δεν το κάνουν επειδή συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται για παράφρονες. Αλλά διότι δεν είναι αρκετά παράφρονες για τα σατανικά γούστα τους. Αν ο κ. Τσίπρας διοργάνωνε ένα νέο δημοψήφισμα με ξεκάθαρο ερώτημα ένα "ναι" ή "όχι" στο Ευρώ, η πεταλούδα θα έβρισκε την τελική της διαδρομή προς τη φλόγα, μην έχετε αμφιβολία. Θα χρειαστεί αρκετή και έντιμη εργασία από την επόμενη κυβέρνηση για να αρχίσει δειλά-δειλά να αλλάζει αυτό.
Τα κακά νέα είναι, αν "πιστέψουμε" στον Ντικ, επιστροφή από την ημιζωή δεν υπάρχει. Χρόνια μετά, με όλη την εμπειρία του ημίβιου να μοιάζει όλο και περισσότερο με εφιαλτική παραίσθηση, όντως πεθαίνει. Ελπίζω να κάνει λάθος, ελπίζω – στο δικό μας κόσμο – να υπάρχει μία δύναμη ικανή να αναχαιτίσει αυτή τη πορεία. Ελπίζω ότι είμαστε μέρος αυτής της δύναμης και ελπίζω ότι θα μας επιτραπεί να δούμε κάποιο είδος Ανάστασης.
Νικόδημος
Ευχαριστώ για το σχόλιο, ειδικά αφού πρόκειται για "επαγγελματία" του χώρου ο οποίος εξετάζει τα τρέχοντα με ικανή στόχαση.
Συμφωνώ με όλα, αν και δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο του Ντικ.
Η επόμενη κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε ήδη εργαστεί δηλώνοντας με καθαρότητα και λεπτομέρεια το πώς και πόσο ωφελήθηκε η χώρα από την ΕΕ και ποιες ακριβώς μεταρρυθμίσεις θα κάνουν -άσχετα με το πολιτικό κόστος- αντί να επιδίδονται σε ανώφελες και ανούσιες κριτικές των Συριζανελλήνων. Κάτι τέτοιο δεν το βλέπω, έτσι θα συνεχίσω να γράφω τα σημειώματά μου ελπίζοντας πως μερικοί ακόμα θα πεισθούν για το ορθό της ΕΕ, έστω και ατελούς.