Μαρία Κατσουνάκη
Ο καιρός ευθύνεται. Αν δεν είχαν ενσκήψει οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, δεν θα είχαν βυθιστεί στο χιόνι οι σκηνές των προσφύγων στη Μόρια της Λέσβου, οι φωτογραφίες και τα βίντεο δεν θα έκαναν τον γύρο του κόσμου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα αντιδρούσε, η εκπρόσωπος της Κομισιόν δεν θα μιλούσε για «ευθύνη των ελληνικών αρχών». Ούτε βέβαια ο επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα θα δήλωνε «εξοργισμένος», με τις ελληνικές αρχές κι αυτός, γιατί, παρά τις υποσχέσεις τους, βρίσκονται «αβοήθητοι στο κρύο πρόσφυγες και μετανάστες».
Το χιόνι καλύπτει και αποκαλύπτει. «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για την κατάσταση στα hotspots, η οποία είναι κακή», είπε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, στο πλαίσιο συζήτησης επίκαιρης ερώτησης για την κατάσταση στη Μόρια της Λέσβου. «Απαντώντας στον βουλευτή της Ν.Δ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος κατηγόρησε τον ίδιο και την κυβέρνηση για ανικανότητα στη διαχείριση του μεταναστευτικού, ο κ. Μουζάλας παραδέχθηκε “δυσκολίες και λάθη”, “όχι όμως και ψέματα εκ μέρους της κυβέρνησης”», διαβάζουμε στην «Κ».
Το δριμύ ψύχος δεν είναι μόνο μετεωρολογικό φαινόμενο. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανέπτυξαν, και σε αυτήν την περίπτωση, παρόμοιες θερμοκρασίες. Ο κ. Μουζάλας επέρριψε ευθύνες σε στελέχη της Ν.Δ. και της τοπικής αυτοδιοίκησης που «εμπόδισαν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τη δημιουργία κλειστών χώρων στη Χίο, τη Μυτιλήνη και τη Σάμο», ο κ. Βαρβιτσιώτης αντέδρασε έντονα, κ.ο.κ.
Βέβαια, τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο τον κ. Μουζάλα, η κυβέρνηση «πρότεινε» επέκταση των χώρων διαμονής για να γίνουν οι συνθήκες καλύτερες. Δεν είχε αρχίσει, δηλαδή, η επέκταση. Σχεδιασμοί και προτάσεις γίνονταν ακόμη. Τέσσερις μήνες μετά, ο αρμόδιος υπουργός παραδέχεται ότι «η κατάσταση στα νησιά είναι πολύ άσχημη». Συμβάλλει μάλιστα στον «διάλογο» και με μία διαπίστωση… θεωρητικού περιεχομένου: «Δυστυχώς, ένας λαϊκισμός επικράτησε στηριζόμενος πάνω σε μια πραγματική κούραση των νησιωτών».
Σεπτέμβριος του 2016 ήταν όταν παραιτήθηκε και ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας, Οδυσσέας Βουδούρης, καταγγέλλοντας ότι το «σύστημα Μουζάλα» καλλιεργεί εύφορο έδαφος για οικονομικές παρεκτροπές. Μάλιστα, όσον αφορά την προμήθεια οικίσκων ενόψει του χειμώνα, ο κ. Βουδούρης ανέφερε ότι «από το γραφείο του υπουργού ζητήθηκαν οικίσκοι συγκεκριμένων προδιαγραφών, κάνοντας λόγο σαφώς για προμήθειες με αδιαφανείς διαδικασίες», που, επιπλέον, «τριπλασιάζουν και τον χρόνο, αλλά κυρίως το κόστος της κατασκευής τους από 2.500.000 σε 8.600.000 ευρώ».
Θα πείτε, τι νόημα έχουν όλα αυτά όταν άνθρωποι είναι θαμμένοι σε σκηνές κάτω από το χιόνι. Εσπευσμένα η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ συνδράμει με τη μεταφορά 130 ατόμων «οικογενειών με παιδιά σε ξενοδοχεία με προνομιακή τιμή». Πάλι, όμως, κάποιοι θα μείνουν πίσω (1.000 υπολογίζονται όσοι διαμένουν σε σκηνές στο hotspot στη Μόρια).
Γιατί να μας απασχολεί τώρα τι έγινε με τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον ρόλο ορισμένων ΜΚΟ, πώς αξιοποίησε τα χρήματα που πήρε το ελληνικό κράτος (υπάρχουν αναλυτικά καταγεγραμμένα και αναρτημένα τα ποσά της Ε.Ε. προς την Ελλάδα, για όποιον ενδιαφέρεται στο https://goo.gl/6cajje ), αν οι «οικίσκοι» έπεσαν θύματα «παράλληλου συστήματος στο γραφείο του υπουργού», αν τα συμφέροντα αποδείχθηκαν ισχυρότερα από τον ανθρωπισμό, αν φταίνε ή δεν φταίνε οι «κακοί Ευρωπαίοι» κ.ο.κ.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά; Σημασία έχει ότι ο κ. Μουζάλας «αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί» ότι παραδέχεται «δυσκολίες και λάθη», «όχι όμως και ψέματα». Και αναρωτιέται κανείς: Η άρνηση του ψέματος παύει αυτομάτως να συνιστά ψέμα; Κάνει το ψέμα απλώς λάθος;
Πηγή: Καθημερινή
