1. Ο Τραμπ ως πρόεδρος των ΗΠΑ θα μας απασχολήσει για τα επόμενα 4 έτη της θητείας του. Και νομίζω θα είναι όχι μουντή όπως του Ομπάμα αλλά πολύχρωμη.
Δεν συμμερίζομαι τους φόβους των σοσιαλδημοκρατών και νεοσυντηρητικών (που δεν διαφέρουν ουσιαστικά κι ας αυτοαποκαλούνται “φιλελεύθεροι”) για δύο λόγους.
Πρώτος λόγος: Δεν τρέφω πολλή συμπάθεια για τους δημοκρατικούς της Αμερικής (ή άλλης χώρας) διότι τέτοιοι κυβερνήτες κρύβονται πίσω από παραλυτικές επιτροπές, χρονοβόρες “δημοκρατικές” διαδικασίες και διεθνείς συμβατικότητες, για να μην αποφασίζουν και να μην κάνουν κάτι ουσιαστικό, όπως η εξάλειψη του εγκληματικού ISIS και των πειρατών, ή το σταμάτημα του εμφυλίου στην Συρία. (Το τελευταίο αφορά περισσότερο την ΕΕ που δέχεται μιλιούνια μετανάστες!)
Δεύτερος: Η Αμερική έχει καλούς θεσμούς στις σαλεμένες σύγχρονες συνθήκες. Ο κάθε πρόεδρος μπορεί να τους κυρτώνει προς την μεριά του, ασφαλώς, μα δεν μπορεί να τους αγνοήσει πλήρως ή να τους στρεβλώσει απαράδεκτα, όπως κάνουν οι δικοί μας.
2. Αναμφίβολα, ο Τραμπ είναι τραμπούκος, ρατσιστής, ίσως μεγαλύτερος ψεύτης από τον αναρχοαριστερό ήρωα μας, υποκριτής, σεξομανής που παρενοχλεί όποια γυναίκα συναντήσει, φοροφυγάς, ίσως και μαφιόζος.
Οι αναλυτές στη σαθρή σοφία τους μας λένε πως δεν έπρεπε να εκλεγεί κι απορούν κι εξίστανται πως δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την εκλογή του και πως τόσος κόσμος (και οι εκλέκτορες) δεν εντυπωσιάστηκαν από τα τόσα αρνητικά στοιχεία που εμφανίζει.
3. Κι εγώ ομολογώ δεν περίμενα να εκλεγεί λόγω του χαρακτήρα του και των αρνητικών εντυπώσεων που άφησε στα ντιμπέιτ. Αλλά δεν με εξέπληξε καθόλου η τελική έκβαση.
Διότι, η κα Κλίντον δεν έπειθε όσο νόμιζαν οι επιπόλαιοι αναλυτές όλοι τους. Επιπλέον, εκτός από τις νερόβραστες δημοκρατικές ασάφειες βρέθηκε να έχει κάποια ίσως ασθένεια – και θα έπρεπε να αποσυρθεί από την αναμέτρηση. Οι Αμερικανοί έκαναν μεγάλο λάθος να μην επιλέξουν τον Σάντερς ως δημοκρατικό υποψήφιο.
Διότι επίσης, ο Τραμπ έλεγε αρλούμπες, αλλά τις έλεγε καθαρά και ήξερε τι σκόπευε. Οπωσδήποτε πολλά ακραία στοιχεία θα τα παραμέριζε ως πρόεδρος, λόγω των εδραιωμένων δημοκρατικών θεσμών. Αλλά δεν κρυβόταν πίσω από μισόλογα. Επιπλέον είναι ένας φοβερά επιτυχημένος καρχαρίας επιχειρηματίας με μια αυτοκρατορία δισεκατομμυρίων – κι ας είναι από πολλές απόψεις θολή και παράνομη.
4. Οι Αμερικανοί λατρεύουν το πραγματικό σακσές στόρι που είναι πραγματοποίηση του “αμερικανικού ονείρου”, όπως λέγεται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Τότε υπήρχε ακόμα γη δωρεάν ή πολύ φθηνά διαθέσιμη και οι μισθοί ήταν υψηλοί κι έτσι ο ικανός κι επιτήδειος μπορούσε να επιτύχει πιο εύκολα. Σήμερα είναι δυσκολότερο καθώς δεν υπάρχει ελεύθερη γη, οι μισθοί είναι συγκριτικά χαμηλοί και πρέπει να φοροδιαφεύγεις ή να παρανομήσεις (άσχετα με το αν δεν ανακαλυφθείς) για να ανέλθεις στην αμερικανική κοινωνία με τις ξινές υλιστικές αξίες.
Ο Τραμπ, πιστεύουν όσοι τον ψήφισαν, θα δώσει λύσεις εκεί που ο Ομπάμα δεν μπόρεσε – και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. (Επί Ομπάμα η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία, έφερε την Ανατολική Ουκρανία στον έλεγχό της κι εδραίωσε τον στόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο!)
Η αρετή μάλλον θα υποβαθμιστεί περισσότερο και το χρήμα θα αποκτήσει μεγαλύτερη συλλεκτική αξία. Οι πλούσιοι μάλλον θα γίνουν πλουσιότεροι και πολλοί φτωχοί μάλλον φτωχότεροι.
Μα θα υπάρξει ανάπτυξη και ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα θα μπορέσουν να αμφισβητήσουν σοβαρά την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Θα υπάρχει και η κωμική πλευρά, διότι ο Τραμπ θα κάνει γκάφες, ίσως πιο εντυπωσιακές από εκείνες του Μπους νεώτερου.
Αναμένουμε, λοιπόν.
