1. Με την περήφανη διαπραγμάτευση και την επιμονή σε θεμελιώδεις αρχές οι ασουλούπωτοι συριζαίοι πήραν κάποια ασήμαντη ελάφρυνση για το χρέος και πανηγυρίζουν ενώ θα αναγκασθούν ως αντίτιμο να επιβάλουν νέα βαρύτερα μέτρα για ένα πλεόνασμα 3,5% που μόνο η Γερμανία έπιασε στις καλές εποχές της το 2000!
Ακόμα κι ο σύντροφος Μηλιός, πρώην κομαντάντε του συριζαίου οικονομικού σχεδιασμού, δήλωσε πως τέτοιο αποτέλεσμα είναι κακό. Ακόμα κι ο τσαλακωμένος Τσακαλώτος ψελλίζει πως δεν μπορούμε να πάρουμε άλλα μέτρα.
Έτσι δεν είναι μόνο “φιλελεύθεροι” καθηγητές κι αναλυτές που θεωρούν αυτή την απόφαση των Θεσμών μάλλον σκληρή.
Μα το πρωθυπουργικό γραφείο πάλι βλέπει το κρέας ψάρι και κάνει θρίαμβο την καταστροφή.
2. Όλοι θεωρούν το 3,5% πλεόνασμα δύσκολο έως ανέφικτο. Κι έχουν δίκιο στις παρούσες συνθήκες. Όσα φοροληστρικά μέτρα κι αν εφαρμόσουν οι κοπρίτες που κυβερνούν, δεν θα πιάσουν τέτοιο στόχο.
Είναι λοιπόν ανέφικτο τέτοιο πλεόνασμα; Και οι θεσμοί ζητούν την υλοποίησή του για να βασανίσουν έναν ήδη βασανιζόμενο λαό;
Καθόλου.
Ο Σόιμπλε πολύ ορθά επιμένει σε λιτότητα και μεταρρυθμίσεις σε όλη την Ευρώπη.
Κι εγώ.
Τι θα πάθουμε δηλαδή αν έχουμε λίγη αληθινή λιτότητα;… Και δεν εννοώ να τρώμε χειρότερα ή λιγότερα (αν και το τελευταίο θα ήταν ωφέλιμο) ή να ντυνόμαστε με κουρέλια και να παγώνουμε δίχως επαρκή θέρμανση.
3. Από την αρχή της κρίσης οι ξένοι αδυσώπητοι δανειστές, με αντιπροσώπους τους την τρόικα ζήτησαν μεταρρυθμίσεις. Στην πραγματικότητα μερικοί συνετοί αναλυτές έγραφαν και μιλούσαν για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης κι επεσήμαιναν το απλό γεγονός πως ο Κ. Καραμανλής και η κουστωδία του είχαν την μεγαλύτερη ευκαιρία μα δεν έκαναν τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε και μπορούσαν στην παιδεία, στην υγεία και προς παντός στη Δημόσια Διοίκηση. Δεν τις έκαναν διότι ούτε κείνοι ήθελαν να κυβερνήσουν πραγματικά μα μόνο να έχουν την εξουσία.
Όπως τότε, έτσι και τώρα οι συριζαίοι διορίζουν αβέρτα. Αντί να συμμαζέψουν το διογκωμένο και διεφθαρμένο Δημόσιο σε ένα σφριγηλό, ευέλικτο κι εύρωστο σώμα που όντως διοικεί κι εξυπηρετεί, το τρέφουν συνεχώς με τα χειρότερα κομματικά κατακάθια.
4. Ολόκληρο το Δημόσιο χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση.
Μόνο καθυστερημένοι δεν το βλέπουν. Ακόμα και πολιτικάντηδες του βεληνεκούς του Σαμαρά ή Πάγκαλου ή Κωστάκη Κ. το επισήμαναν – πάντα στην προεκλογική περίοδο.
Η απλή αλήθεια είναι πως δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση.
Ο Σόιμπλε δεν είναι ηλίθιος – και γι’ αυτό κυβερνά την Ευρωζώνη από το αναπηρικό καρότσι του δίχως τους παρατρεχάμενους που χρειάζονται οι σπάταλοι καλοφαγάδες, όπως οι Τσίπρας και Καμμένος.
Μαθαίνουμε συνεχώς για πλεοναστικούς και ηθικά παράνομους διορισμούς κομματόσκυλων. Μαθαίνουμε πως παίρνουν μισθούς μέχρι και 2.000 μηνιαίως – ενώ αξιωματούχοι καριέρας παίρνουν πολύ λιγότερα.
Μείωση λοιπόν του κράτους, να φύγει όλο αυτό το λίπος. 100 βουλευτές, 8 υπουργεία και όσο το δυνατό λιγότεροι οργανισμοί και ΔΕΚΟ.
Αυτή τη λιτότητα εννοώ.
