Διάβασα βιαστικά τις ευσεβείς αρλούμπες που εκστόμισε ο δικός μας επαναστάτης της κωλοτούμπας ως επικήδειο του Κάστρο – κι ακόμα ένας αιμοσταγής δικτάτορας θάφτηκε στην «ύστερη αλησμονιά».
Ο κ. Τσίπρας βυθίζεται ολοένα βαθύτερα στην παλαβομάρα καθώς επιδεικνύει συχνότερα την αγραβάτωτη αγραμματοσύνη. Δεν φτάνει που ήταν ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης σε κείνο το μπουρδέλο της Καραϊβικής, δέχτηκε να πλέξει και το εγκώμιο του δικτάτορα που φτωχοποίησε απόλυτα την Κούβα στη σοσιαλιστική ισότητα της στέρησης.
Πώς δεν ντράπηκε να συσχετίσει τους Έλληνες αγωνιστές του 1821 με τον Κάστρο και τους κομμουνιστές του 1959;… Και τι σχέση μπορούσε να έχει ο Κάστρο με τον Μπολιβάρ και τον Μαρτί (ή τον Πάντσο Βίλλα και τον Ζαπάτα του Μεξικού);… Ποια αξιοπρέπεια βρήκε στην Αβάνα;
Φαίνεται πως και η όραση του παλικαριού έχει σακατευθεί αφού δεν βλέπει πως και η Κούβα τώρα, μια αγιάτρευτη γραφειοκρατία, στρέφεται αργά μα αδυσώπητα προς την καπιταλιστική οικονομία.
Δεν ήξερε πως αντί να οικοδομήσει ο δικτάτορας ένα κράτος πρόνοιας έφτιαξε μια στρατιά από 200.000 μισθοφόρους και τους έστελνε στις μπανανιές της Αφρικής όπως η Αγκόλα για να πεθαίνουν δίχως όφελος για τη χώρα τους;
Δεν ήξερε πως η Κούβα επιβίωνε μόνο χάρη στη Σοβιετική βοήθεια και μόλις αυτή έπαψε μετά την κατάρρευση της Σοβιετίας επήλθε φριχτή φτώχεια;
Δεν ήξερε πως ο ήρωάς του, ο Αργεντινός Τσε-Γκαβάρα, ο Ερνέστο (όνομα που έδωσε στον γιό του!), έφυγε άρον άρον από την Κούβα το 1965 βλέποντας το χάος στο οποίο την είχε ήδη φέρει ο Κάστρο – για να πεθάνει το 1967 από κυβερνητικές σφαίρες στη Βολιβιανή ζούγκλα;
Δεν ήξερε πως ο άλλος υποστηρικτής της επανάστασης κατά του Μπατίστα, ο Ρεϊνάλντο Αρένας, ένας από τους καλύτερους λογοτέχνες της Κούβας, πεζογράφος και ποιητής, έγινε αντικαθεστωτικός αντιρρησίας όταν, όπως ο Τσε, είδε την επανάσταση να μετατρέπεται, ως είθισται, σε γραφειοκρατική δικτατορία με αμέτρητες εκτελέσεις και φυλακίσεις;… Ο ίδιος δε, φανερός ομοφυλόφιλος, καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα στα χωράφια του ζαχαροκάλαμου ενώ τα έργα του βραβεύονταν και δημοσιεύονταν στο εξωτερικό. Κατάφερε τελικά το 1980 να πάει στις ΗΠΑ, και να πεθάνει το 1990 αφού διαγνώστηκε με AIDS, λέγοντας «Η Κούβα θα γίνει ελεύθερη, όπως εγώ τώρα».
Άγνοια, τουρισμός, σοσιαλιστικές σαχλαμάρες και κατάλοιπα των καταληψιών: μόνο σε αυτά διαπρέπει ο πρωθυπουργός μας. Είχε μάλιστα την οξύνοια να δει πως κι εμείς έχουμε «τους δικούς μας δυνάστες: την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού». Κι έτσι θα ενθαρρύνει να έρθουν επενδύσεις με τη σέσουλα στην Ελλάδα των τσιπριστών που αγωνίζονται για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια – ενάντια στον απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό!
“Hasta la Victoria siempre” (Πάντα ως τη νίκη)!
Ούτε οι πλείστοι Κουβανοί, που στα 57 έτη της κομμουνιστικής «δημοκρατίας» τους δεν είδαν ποτέ εκλογές, δεν θα έδωσαν σημασία στις ανοησίες του κ. Τσίπρα.
