1. Για να αρχίσει να καταλαβαίνει κανείς το μπάχαλο στο μυαλό της ηγεσίας του ΚΚΕ πριν τον πόλεμο και στην Κατοχή, πρέπει να πάμε λίγο πιο πίσω στο 1939. Αυτό οι αριστεροί γραφιάδες της Ιστορίας δεν το κάνουν – ίσως δεν ξέρουν, ίσως το βρίσκουν επώδυνο.
Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του τότε παράνομου ΚΚΕ (Φεβ 1939) αποφάσισε (ντοκουμέντο 628/Β στην έκδοση των κομματικών κειμένων) ότι: –
«Το Κόμμα μας αγωνίζεται για την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της Ελλάδας, αλλά ταυτόχρονα διακηρύσσει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της ανεξαρτησίας μας και της ακεραιότητας της χώρας μας βρίσκεται στην Αθήνα – η μοναρχοφασιστική δικτατορία. Το Κόμμα μας βάζει στην πρώτη γραμμή των καθηκόντων του τη…. συντονισμένη… πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας.»
2. Το ΚΚΕ ήταν τότε διαλυμένο από τις ανήλεες ενέργειες του Μανιαδάκη που κυνήγησε το Κόμμα άγρια φυλακίζοντας εκατοντάδες μέλη του. Επομένως ήταν εντελώς απίθανο να μπορούσε να κάνει οτιδήποτε για την ανατροπή της δικτατορίας του Μεταξά. Όσο για την «ακεραιότητα», αυτό αναφέρεται και διορθώνει την παλαιότερη δέσμευση του ΚΚΕ για μια ανεξάρτητη Μακεδονία σύμφωνα με τις ορέξεις του Στάλιν.
Την ίδια εποχή οι δικτάτορες Χίτλερ και (ο κοντινός μας) Μουσολίνι άρπαζαν ό,τι μπορούσαν, ο Χίτλερ στην Ευρώπη, ο Μουσολίνι στην Αφρική και την Ευρώπη (Αλβανία). Και η Ελλάδα φαινόταν να είναι επόμενη στη λίστα – όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια.
Η Κομιντέρν (=Κομμουνιστική Διεθνής, Μόσχα) έβλεπε το ελληνικό πρόβλημα πολύ διαφορετικά κι έγραφε στην ΚΕ του ΚΚΕ (Ιουλ 1939):
«Η χώρα σας απειλείται από το φασιστικό άξονα και ιδιαίτερα από τον ιταλικό φασισμό που δρα ειδικά στα Βαλκάνια. Το πρώτο καθήκον του ΚΚΕ είναι η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της χώρας. Εφόσον η κυβέρνηση του Μεταξά παλεύει κι αυτή εναντίον του ίδιου κινδύνου, δεν υπάρχει λόγος να επιδιώκετε πρώτα από όλα την ανατροπή της» (Δέκα Χρόνια Αγώνες 1935-1945, σ 140, εκδ του ΚΚΕ 1945).
3. Και όμως αυτή η ντιρεκτίβα κρατήθηκε κρυφή από το Κόμμα (!) και ο Γενικός Γραμματέας, Νίκος Ζαχαριάδης αγνόησε τη συμβουλή προωθώντας τις δικές του αντιλήψεις και φιλοδοξίες.
Στις 30/11/39: «Καλούμε τον ελληνικό λαό και στρατό να εντείνουν τον αγώνα για … τη συντριβή εσωτερικής τυραννίας!»
Υπάρχουν κι άλλες παραινέσεις. Στις 2/5/40: «Βλέπουμε όμως πως άμεσο συμφέρον του λαού μας είναι να … γκρεμίσει τη βασιλομεταξική δικτατορία, που προκαλεί τον πόλεμο και την υποδούλωση…»
4. Ακόμα και ο τορπιλισμός του πολεμικού μας «Έλλη» (16/8/40) προκάλεσε την κατηγορία πως φταίχτης εδώ δεν ήταν τόσο η Ιταλία όσο «η ματοβαμμένη βασιλομεταξική δικτατορία»!
Η ντιρεκτίβα δεν αποκαλύφθηκε παρά μόνο στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ηγετικών κομματικών στελεχών (Δεκ 1942) και κανείς δεν ρώτησε «Καλά γιατί δεν μας τη φανερώσατε νωρίτερα;» Επίσης «Γιατί δεν ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τους άλλους σύμφωνα με την οδηγία της Κομιντέρν;»
5. Στο μεταξύ, βλέπετε, υπήρξαν δυο ακόμα επιστολές (πριν παύσει Κομιντέρν το 1943) το 1941.
Ο Πέτρος Ρούσσος παρουσιάζει το μήνυμα της συνεδρίασης στη Μόσχα 22/6/41 αμέσως μόλις οι χιτλερικοί έκαναν την εισβολή τους στη Ρωσία.
Ανάμεσα στις αποφάσεις, που εστάλησαν σε όλα τα ΚΚ παντού στις 22 και 24/6/41 λέγεται:
«Στο σημερινό στάδιο οι κομμουνιστές δεν θα καλούν ούτε για την ανατροπή του καπιταλισμού στις χώρες τους ούτε για την παγκόσμια επανάσταση… Η κατάσταση, απαιτεί όχι πάλη κατά των αστικών κυβερνήσεων οι οποίες, έστω και για δικούς τους λόγους, κηρύσσονται κατά της χιτλερικής Γερμανίας αλλά υποστήριξη όλων των μέτρων τους… κατά του χιτλερισμού.» (68-71 τόμος Α, Η Μεγάλη Πενταετία 3η εκδ, 1982 Αθ.)
Και ο Ρούσσος καταλήγει: «Ακατανόητο είναι πως η παλιά ΚΕ, έχοντας μια τόσο πολύτιμη γνώμη της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν επεξεργάστηκε μια πιο σωστή πολιτική».
Σε όλη την Ευρώπη μόνο οι Έλληνες κομμουνιστές αγνόησαν τη συμβουλή κι αιματοκύλισαν τη χώρα. (Σήμερα, σε όλη την ΕΕ μόνο η Ελλάδα, με τους κομμουνιστές στην κυβέρνηση παραμένει 7 έτη σε Μνημόνια.)
