1. Όπως έγραψα στο προηγούμενο της σειράς αυτής, το αντικομμουνιστικό μένος μου δεν είναι πιο έντονο από το μένος μου κατά του σοσιαλδημακρατικού κρατισμού και φανφαρονισμού της ΝΔ και των κεντροαριστερών όπως αυτοαποκαλούνται.
Ο κομμουνισμός ή οποιαδήποτε μορφή αναρχοαριστερισμού, στηρίζεται στον μαρξισμό, που είναι οι θεωρίες του Καρλ Μαρξ διατυπωμένες σε πολλά έργα από το νεανικό Χειρόγραφα (1844) και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848) ως τα Κριτική στο Πρόγραμμα Γκότα και Σχόλια στον Μπακούνιν (1875).
Μάλιστα σε μεταγενέστερα γραπτά του, επιστολές σε οπαδούς ανά την Ευρώπη, παρουσιάζεται μια σημαντική αλλαγή στη βασική θεώρηση του για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, όπως δείχνω παρακάτω.
Οι πλείστοι κομμουνιστές ή αριστεροί και σοσιαλιστές κάθε απόχρωσης δεν έχουν διαβάσει τα πολλά και στρυφνά έργα του Μαρξ. Έχουν γαλουχηθεί από κουτσομπολιό και συνθήματα σε φοιτητικές ή εργατικές συγκεντρώσεις και από κακοχωνεμένα εγχειρίδια του ΚΚ, σαν αυτά που έγραφε, κατά δική του ομολογία, ο κ. Κοτζιάς, νυν υπουργός Εξωτερικών.
2. Σε ορισμένα θέματα ο Μαρξ είχε απόλυτο δίκιο. Σε άλλα είχε απόλυτο άδικο. Και φυσικά ορισμένες πτυχές της σκέψης του ήταν αντιφατικές.
Σήμερα οι ποικιλόμορφοι μαρξιστές, σκληροπυρηνικοί ή γλυκανάλατοι ή παντελώς αδιάβαστοι, προωθούν τη χειρότερη πλευρά της μαρξικής στόχασης: δηλαδή όλες τις ιδέες του που αποδείχτηκαν λάθος. Αρχίζω με αυτές που είναι ανέφικτες ή αντιφατικές.
Ο Μαρξ ως μαθητής και φοιτητής ήταν σκράπας στην Ιστορία. Πολύ αργότερα, εξόριστος στην Αγγλία, μελέτησε στο Βρετανικό Μουσείο. Η γενική ερμηνεία του, λοιπόν, του ιστορικού γίγνεσθαι είναι ορθή σε μερικά σημεία μα εντελώς χαζή σε άλλα, όπως φάνηκε ολοκάθαρα στη συνέχεια.
3. Δεν υπήρξε κανένας μετασχηματισμός της κοινωνικής δομής, όπως λαθεμένα αναλύει, ούτε καμιά συσσώρευση κεφαλαίου που επέφερε το καπιταλιστικό ή κεφαλαιοκρατικό σύστημα στην παραγωγή και οικονομία γενικότερα. Όπως υπέδειξα πολλές φορές, κεφάλαιο χρησιμοποιεί και ο αγροτοκτηνοτρόφος και ο απλός ράφτης ή σιδηρουργός ή μαραγκός κλπ (ζώα, στάνες, άροτρα, δρεπάνια, τρακτέρ, ψαλίδια,κλωστές υφάσματα, σφυριά, πριόνια κλπ). Όλες οι οικονομικές λειτουργίες (πρωτογενής, δευτερογενής παραγωγή, βιομηχανία, χρηματοπιστωτική) υπήρχαν από αρχαιότατους χρόνους.
Ο πραγματικός μπαμπούλας είναι, όπως αναφέρω στο §4, ο προσοδισμός, δηλ. η ιδιοποίηση της προσόδου/υπεραξίας από επιτήδειους.
Και βέβαια, δεν έγινε καμιά επανάσταση προλετάριων πουθενά ποτέ, όπως προφήτευε σύμφωνα με τη θεωρία του περί διαλεκτικού προτσέσου και ιστορικού υλισμού. Τα κυβερνητικά νήματα τα κουνάνε σήμερα οι μεγαλοπαραγωγοί, μεγαλέμποροι και χρηματιστές. Η ώρα των προλετάριων θα έρθει, μα πολύ αργότερα στο μακρινό μέλλον.
Οι επαναστάσεις έγιναν σε χώρες με ελάχιστη βιομηχανία κι εμπόριο και κύρια οικονομία την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή (Ρωσία 1917, Κίνα 1949, Κούβα 1959 κλπ).
Δεν θα αναφερθώ στις γκάφες του στις οικονομικές αναλύσεις του, στο βαρύγδουπο Κεφάλαιο που ελάχιστοι διαβάζουν. Το έχω κάνει σε προηγούμενα άρθρα.
4. Τώρα τα καλά σημεία του Μαρξ.
Πολύ νωρίς (Βλ. Χειρόγραφα) διέκρινε, όπως και οι κλασικοί (Σμιθ, Ρικάρντο, Μιλ κλπ), πως στην οικονομία υπάρχει η πρόσοδος ή υπεραξία και αυτή θα έπρεπε να αποκομίζεται από την κυβέρνηση ως κρατικό έσοδο αφού δημιουργείται από την ύπαρξη της κοινωνίας και όχι από την εργασία και προσπάθεια των ανθρώπων. Σε αυτό το σημείο συμφωνεί πάλι με τους κλασικούς οικονομολόγους. Στο Κουμουνιστικό Μανιφέστο μάλιστα απαιτεί ως πρώτο μέτρο της πρώτης κομμουνιστικής κυβέρνησης να μαζεύεται όλη η πρόσοδος για τα έξοδα του κράτους. Είναι, με άλλα λόγια, Γεωφορολόγηση!
Ένα δεύτερο σημείο που δείχνει οξυδέρκεια είναι, όπως γράφει στο Κεφάλαιο και στο Κριτική του Προγράμματος Γκότα, πως όλα τα μονοπώλεια και ο καπιταλισμός εν γένει οφείλονται στο βασικό μονοπώλειο (εννοεί εδώ «ολιγοπώλειο») της γης. Κι εδώ έχουμε μια αντίφαση καθώς αλλού, και συχνά, καταφέρεται κατά των καπιταλιστών. Αλλά με αυτή την παρατήρησή του λέει πως η αιτία για την κακοδαιμονία στην οικονομία δεν είναι ο καπιταλισμός μα η απόλυτη γεωκτησία που επιτρέπει στους ιδιοκτήτες να καρπώνονται την ολοένα αυξανόμενη υπεραξία ή πρόσοδο.
Τρίτο σημείο είναι η εκτίμησή του σε ορισμένες επιστολές του προς το τέλος της ζωής του πως η Ρωσία θα μπορούσε να μεταβεί ειρηνικά σε διαφορετικό καθεστώς (όχι με την επανάσταση του Λένιν) μέσω του μετασχηματισμού των αγροτικών κοινοτήτων που είχαν κοινοχρησία της γης.
Αυτά τα σημεία οι ψευτοκομμουνιστές «επαναστάτες» τα αγνοούν πλήρως. Δείτε τι αρλούμπες πρεσβεύουν στα φυλλάδια και μανιφέστα τους ή τι ασυνάρτητες πολιτικές εφαρμόζουν όταν και όπου έχουν ή είχαν εξουσία. Λαμπρό παράδειγμα το αγράβατο, έξω-πουκάμισο του τσούρμου του Τσίπρα.
Για περισσότερα βλέπετε τα προηγούμενα άρθρα στη σειρά Νέοι Μαρξιστές.
