1. Πολλοί κομμουνιστές λένε πως ο κομμουνισμός, έτσι όπως τον οραματίστηκε ο Μαρξ και οι άλλοι προωθητές του, ουδέποτε δοκιμάστηκε στην πραγματικότητα. Επομένως δεν απέτυχε. Αυτό που απέτυχε ήταν η σταλινική δικτατορία στην ΕΣΣΔ και άλλες παρόμοιες δικτατορίες στην Κίνα του Μάο, την Κούβα του Κάστρο κλπ. ως τα σύγχρονα καθεστώτα του Κιμ στη Βόρειο Κορέα και του Μαδούρο στη Βενεζουέλα, που τυραννούν και φτωχοποιούν τον κοσμάκη τους.
Υπάρχουν και οι γαλαζόαιμοι σταλινιστές (στη Ρωσία τώρα και στην Ελλάδα εξάπαντος) που ισχυρίζονται πως είναι οι διάδοχοι του Στάλιν που φταίνε για την κατάρρευση του Σοβιετικού κομμουνισμού. Ναι, έγιναν μερικά λάθη, σκοτώθηκαν μερικά εκατομμύρια αντεπαναστατών και φυλακίστηκαν πολλαπλάσιοι αντιφρονούντες, μα τα λάθη θα διορθώνονταν.
2. Δεν έχει νόημα να συζητάς με ανθρώπου τέτοιας νοοτροπίας. Είναι τυφλωμένοι από την ιδεολογία τους όπως οι θρησκόληπτοι χριστιανοί, μωαμεθανοί και άλλοι οπαδοί κάποιας άλλης πίστης: πίστευε και μη ερεύνα.
Ο Μαρξ και οι συνοδοιπόροι του δεν έλαβαν υπόψη τους (α) ότι η Ιστορία δεν εξελισσόταν σύμφωνα με την “επιστημονική” θεωρία τους της ιδιοποίησης των μέσων παραγωγής και της πάλης των τάξεων και (β) ότι η ανθρώπινη φύση εκδηλώνεται σε πολυποίκιλες παραλλαγές και γεννοβολά άπειρες επιθυμίες.
Το πρώτο το έχω εξετάσει σε πολλά άρθρα στο παρελθόν (π.χ. Πολιτική Οικονομία 228: Πάλη των τάξεων). Σήμερα ας εξετάσουμε το δεύτερο το οποίο ουσιαστικά καθορίζει το πρώτο. Διότι όλα τα καθεστώτα και όλες οι παραλλαγές τους προσδιορίζονται κι εξαρτώνται από τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης.
3. Πώς μπορούν να ικανοποιηθούν πλήρως οι ανάγκες και, πολύ περισσότερο, οι επιθυμίες των ανθρώπων;
Στη γνωστή μας Ιστορία ξέρουμε πως λίγοι μόνο ασκητές μπόρεσαν να ζήσουν λιτά με δυο ρούχα και λίγο ψωμί με λίγες ελιές ή μια σούπα νερόβραστη και μια φούχτα ρύζι.
Γενικά οι άνθρωποι θέλουν πάντα κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο και κάτι περισσότερο. Ίδια ρούχα χειμώνα καλοκαίρι, ίδιες τροφές χειμώνα καλοκαίρι, προκαλούν ανία και δυσθυμία. Στη Σοβιετία και αλλού, οι κομματικοί αξιωματούχοι απολάμβαναν μεγάλη ποικιλία αγαθών. Οι απλοί σύντροφοι έμεναν με την επιθυμία και τη ζήλεια.
Μπορείς να έχεις μια άριστα σχεδιασμένη παραγωγή και διανομή σε μια μικρή, ας πούμε, χώρα. Μα κάποια ώρα οι άνθρωποι, είτε υψηλά ιστάμενοι είτε χαμηλά, θα θέλουν κάτι καινούριο, κάτι παραπάνω!
4. Δεν χρειάζεται να έχεις μια τέτοια ελεγχόμενη κοινωνία για να πειραματιστείς. Το βλέπουμε στη δική μας πολυταξική κοινωνία.
Κοιτάξτε πως ζουν οι πολύ πλούσιοι, που μπορούν να έχουν όλα όσα επιθυμούν κάθε μέρα. Έχουν ωραία, μεγάλα σπίτια με όλες τις ανέσεις, κήπους, πισίνες. Μα ένα μόνο τέτοιο σπίτι δεν τους φθάνει. Θέλουν και δεύτερο κάπου αλλού, σε άλλη χώρα, σε άλλο κλίμα.
Προμηθεύονται τα καλύτερα αυτοκίνητα, τα καλύτερα ρούχα, τα καλύτερα τρόφιμα, εύγευστα και θρεπτικά. Μα δεν είναι ικανοποιημένοι, θέλουν και άλλα, νεότερα, σε μεγαλύτερη ποικιλία. Θα ξεφορτωθούν αμάξια, έπιπλα, ρούχα, παρότι όλα σε άριστη κατάσταση, μόλις δουν κάτι καινούριο που εξάπτει τη φαντασία και τη ματαιοδοξία τους και θα αποκτήσουν τα καινούρια!
Και όταν έρθει κορεσμός με τα κρασιά και τις σαμπάνιες, τα εξωτικά εδέσματα, τα πατέ και τα χαβιάρια, θα θελήσουν λίγο αμαρτωλό σεξ και λίγο ή πολύ ερεθισμό με κοκαΐνη ή κάποια άλλη ψυχεδελική ουσία.
5. Τα ίδια γίνονταν (και γίνονται) στα κομμουνιστικά καθεστώτα στην τάξη των ανώτερων αξιωματούχων – μα και στα κατώτερα στρώματα, λιγότερο φαντασμαγορικά.
Οι άνθρωποι παντού θεωρούν αυτόν τον τρόπο ζωής, δηλ. να ικανοποιείς τις επιθυμίες σου όσο πληρέστερα μπορείς, απόλυτα φυσικό. Και στα καπιταλιστικά και στα κομμουνιστικά καθεστώτα.
Μα υπάρχει και η παράμετρος με τις διαφορετικές επιθυμίες – του καθυστερημένου, του πανέξυπνου, του σπόρτσμαν, του γιατρού, του ζωγράφου, του καθηγητή, του μουσικοσυνθέτη κλπ. Ο καθένας έχει τις διαφορετικές του επιθυμίες κι επιδιώξεις, μα όλες αυτές είναι πολλές και όλες σχεδόν απαιτούν ικανοποίηση.
Μόνο άριστη παιδεία στην Ηθική μπορεί να κάνει τον άνθρωπο λογικό έτσι που να μάθει να συγκρατεί επιθυμίες και να επιλέγει να ικανοποιεί μόνο τις υγιείς και απαραίτητες!
