1. Καμιά αναλογία δεν είναι 100% ακριβής. Κάποτε μάλιστα μπορεί να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Μα συνήθως, όπου είναι κατάλληλα διατυπωμένη, βοηθάει την κατανόηση των ανθρώπων.
Εδώ τώρα εξετάζω την αναλογία σώματος και Πολιτείας (=χώρας ή κράτους). Όμοια προσέγγιση έγινε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα από τον Βρετανό (μηχανικό, φιλόσοφο) Herbert Spencer ο οποίος ακολούθησε τον Δαρβίνο και διατύπωσε την ιδέα πως κάθε κοινωνία μοιάζει με έναν ζωικό οργανισμό όπου ο εγκέφαλος έχει τη διοικητική λειτουργία της κυβέρνησης.
Αμέσως βλέπουμε πως υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί. Όπως π.χ. οι δρόμοι και οι λεωφόροι που συχνά ονομάζονται “αρτηρίες”: διότι όπως σε μια αρτηρία κυλά φρέσκο αίμα που περνά σε δίκτυο μικρότερων διακλαδώσεων και έτσι διατρέφει τα κύτταρα σε διάφορα όργανα και ιστούς (σάρκα, λίπος, όστα κλπ), έτσι και σε μια λεωφόρο ή κεντρική οδό τρέχουν οχήματα σε συνεχή κυκλοφορία και ρέουν σε μικρότερους δρόμους τροφοδοτώντας καταστήματα, γραφεία, νοσοκομεία, σπίτια.
Και τα δυο συστήματα – του σώματος και της Πολιτείας – λειτουργούν όλη την ώρα, μέρα και νύχτα. Περισσότερη κίνηση τη μέρα, λιγότερη τη νύχτα.
2. Η κατάσταση της υγείας του σώματος (ή οργανισμού) πάντα θα εξαρτάται από τη λειτουργία των διάφορων οργάνων και συστημάτων και την επακόλουθη κατάσταση των ιστών.
Αν τα διάφορα όργανα (καρδιά, πνεύμονες, νεφρά, στομάχι κλπ) και συστήματα (αναπνευστικό, πεπτικό κλπ) λειτουργούν καλά και εύρυθμα, τότε το σώμα θα έχει ενέργεια, ζωντάνια και υγεία. Αν όμως υπάρχει κάπου κάποια δυσλειτουργία (π.χ έλλειψη σιδήρου, φερριτίνης) τότε θα υπάρχει αντίστοιχη δυσλειτουργία ή αδυναμία ή ασθένεια στο σώμα (π.χ κόπωση, έλλειψη ενέργειας, ζωντάνιας).
Το σώμα έχει όργανα και συστήματα και κέντρα ελέγχου στον εγκέφαλο ενώ η καρδιά ρυθμίζει το κυκλοφοριακό που διατρέφει (μέσω αρτηριών) ολόκληρο τον οργανισμό και τον καθαρίζει μεταφέροντας (μέσω φλεβών) τα απόβλητα σε συγκεκριμένα όργανα που τελικά τα αποδιώχνουν από τον οργανισμό, όπως λ.χ. νεφρά και ουρήθρα.
Η Πολιτεία επίσης έχει όργανα, κέντρα ελέγχου και συστήματα ή δίκτυα δραστηριοτήτων και ενεργειών. Έχει το δικό της κυκλοφοριακό που ρυθμίζεται από τον ΚΟΚ, το υπουργείο Μεταφορών και τις διατάξεις του και την Τροχαία.
Όργανα της Πολιτείας είναι το Κοινοβούλιο, τα υπουργεία, η Τράπεζα της Ελλάδας, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το Συμβούλιο Επιτρατείας και οι διάφοροι θεσμοί και ανεξάρτητοι, υποτίθεται, οργανισμοί (σαν την Επιτροπή της Ραδιοτηλεόρασης).
3. Όπως έγραψα στην αρχή δεν υπάρχει ακριβής αναλογία για όλες τις λειτουργίες και όλα τα όργανα. Αλλά εκτός από το κυκλοφοριακό υπάρχει και η αφόδευση του σωματικού οργανισμού που στην Πολιτεία αντανακλάται στις υπηρεσίες καθαρισμού των διάφορων δήμων.
Τώρα όμως ας εξετάσουμε το θέμα του καρκίνου. Σε απλουστευμένη διατύπωση ορισμένα κύτταρα πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα χωρίς να πεθαίνουν καθώς διαιρούνται και σχηματίζουν κακοήθεις όγκους (ή κακοήθες νεόπλασμα). Αυτοί κάνουν μετάσταση, δηλαδή παρουσιάζονται και εισβάλλουν σε άλλους ιστούς ή όργανα και τρέφονται από αυτά – σαν κανίβαλοι.
Μια μονοκομματική δικτατορία είναι σαν καρκίνωμα. Το κόμμα κάνει ευρύτατη μετάσταση, απλώνεται σε όλα τα όργανα και όλους τους θεσμούς της Πολιτείας και χρησιμοποιεί όλους τους άλλους πολίτες για δική του επιβίωση και καλοπέραση.
Όπου υπάρχει μονοκομματικό καθεστώς σίγουρα θα επέλθει κατάρρευση.
4. Υπάρχουν μερικές άλλες απόψεις σε αυτή την αναλογία, αν τη δεχτούμε για χάρη της συζήτησης.
Μια παραλληλία σχετίζεται με τα κέντρα ή επίπεδα εξουσίας, ελέγχου και ρύθμισης λειτουργιών. Στις Πολιτείες με δημοκρατικό καθεστώς, ακόμα και βασιλευόμενο, ακόμα και δικτατορικό όπως στον φασισμό του Χίτλερ ή του Στάλιν, υπάρχει κάποιος βαθμός επιλογής ή εκλογών. Στον σωματικό οργανισμό δεν φαίνεται να υπάρχει απολύτως τίποτα τέτοιο. Δεν υπάρχουν εκλογές ή δημοκρατικές αποφάσεις και άλλες διαδικασίες. Το καθεστώς είναι δεδομένο εκ φύσεως από τη γέννηση και δεν αλλάζει. Οποιαδήποτα ταραχή, εξέγερση/επανάσταση σημαίνει δυσλειτουργία και αρρώστια!
Ένας δεύτερος συσχετισμός είναι το νοητικό σώμα του ανθρώπου και το αιτιακό – τα οποία οι επιστήμονες του υλισμού απορρίπτουν εξηγώντας τα ως επιφαινόμενα υλικών διεργασιών, όπως ηλεκτροχημικών ενεργειών στον εγκέφαλο. Αυτές οι “εξηγήσεις” όμως αφήνουν ανεξήγητα φαινόμενα όπως η τηλεπάθεια και τηλεκίνηση και θεραπείες ασθενειών με νοητική βούληση και μόνο.
Εδώ μένουμε με ένα μεγάλο ερωτηματικό μη βρίσκοντας κάτι μακρινά έστω αντίστοιχο στην Πολιτεία. Έχω γράψει παλαιότερα για την πολιτειακή δομή με κορυφαίο λειτουργικό επίπεδο τη διακυβέρνηση και τους ανώτατους δικαστικούς, εκπαιδευτικούς και θρησκευτικούς θεσμούς (Πολιτική Οικονομία 43: Nοημοσύνη και Τάξη και Πολιτική Οικονομία 44: Νοημοσύνη και Τάξη Β’).
Όπως τότε και τώρα θα κλείσω το άρθρο εδώ με την πρόταση πως υπάρχουν ανώτερα λεπτότερα επίπεδα (ή σώματα Πολιτείας). Όπως έχω γράψει παλαιότερα, η Ανθρωπότητα έχει τρεις μεγάλους κύκλους – τον Εσώτερο την Μέσο και τον Εξώτερο. Μα δεν υπάρχουν πλήρως σε κάθε Πολιτεία ή έθνος και όπου υπάρχουν, είναι δύσκολο να ανιχνευθούν.
