1. Κινδυνεύουμε να βρεθούμε όχι πολύ αργότερα θαμμένοι κάτω από τα βουνά σκουπιδιών μας που, δεκαετίες τώρα, οι κυβερνήσεις μας με τον γνωστό στρουθοκαμηλισμό (έστω κι αν δεν το κάνουν οι στρουθοκάμηλοι – να χώνουν το κεφάλι στην άμμο ή στο χώμα και να μην βλέπουν) δεν θέλουν ως πολιτισμένο κράτος της ΕΕ να τα αντιμετωπίσουν.

Η ανακύκλωση/ανάκτηση σκουπιδιών εδώ, κάτω από την τρελή ροδιά, μένει σταθερά κάτω από 20% – ενώ στις πολιτισμένες χώρες ξεπερνά το 40% ως μέσο όρο φτάνοντας και το 60%. Εδώ, το 80% εξακολουθεί να καταλήγει στις παράνομες ΧΥΤΑ (= χωματερές) για τις οποίες επανειλημμένα πληρώνουμε πρόστιμα – μια και η οικονομία μας ακμάζει αλματωδώς.

Κι ενώ εμείς μένουμε σταθερά πρώτοι από το τέλος στα πιο βασικά, η ΕΕ στέλνει νέες οδηγίες για τη διαχείριση των σκουπιδιών έτσι που ίσως να μη θαφτούμε, αν ενεργήσουμε συνετά!

2. Μια οδηγία (2018/851) ορίζει πως ως 2025 τουλάχιστον το 55% κατά βάρος θα ανακυκλώνεται και το 65% ως το 2035.

Με την οδηγία 2018/852 ορίζεται πως θα ανακυκλώνεται ως το 2025 το 50% πλαστικών, 20% του ξύλου, 70% σιδηρούχων μετάλλων, 50% αλουμινίου (=κουτάκια ποτών), 70% γυαλιού, 75% χαρτιού και χαρτονιού.

Βλέπετε καμιά κυβέρνηση να σπεύδει να υλοποιήσει τέτοιους στόχους; Θα σπεύσουν να πάρουν 5ετή παράταση, κλπ. το οποίο γνωρίζουν κι εφαρμόζουν άριστα στις δικές τους πολιτικές.

Τώρα εκτός από την έμφυτη αναβλητικότητα και οκνηρία των πολιτικάντηδών μας υπάρχουν δυσκολίες λόγω προϊστορίας. Δεν αρκούν προφανέστατα οι παραινέσεις από την ΕΕ, το θολό νομοθετικό μας πλαίσιο και τα πρόστιμα.

Χρειάζεται νέο κόνσεπτ οικονομίας φιλικής προς το περιβάλλον και αυτή είναι η «κυκλική οικονομία».

3. Από την Κοινωνία της Ανακύκλωσης (στην οποία δεν κατορθώσαμε να φθάσουμε από το 2008 που εκδόθηκε η Ευρωπαϊκή οδηγία) πρέπει να περάσουμε στην Κοινωνία της Κυκλικής Οικονομίας – για την οποία έχω ξαναγράψει (86. Ταυτότητα: “Κυκλική Οικονομία και 118. Ταυτότητα: Αξίες Ευρώπης (3)).

Η κυκλική οικονομία είναι μοντέλο «παραγωγή > κατανάλωση > ανακύκλωση».

Το άλλο μοντέλο, η γραμμική οικονομία είναι «παραγωγή > κατανάλωση > απόρριψη».

Στην κυκλική οικονομία τα προϊόντα σχεδιάζονται απαρχής με τρόπο που να μειώνεται στο ελάχιστο το τελικό απόρριμμα. Έτσι τα απόβλητα, τα «σκουπίδια» θα μπορούν πιο εύκολα και αποδοτικά να ξαναχρησιμοποιηθούν, να ανακυκλωθούν και με κάποιο τρόπο να ανακτηθούν. Έτσι αξιοποιούνται πληρέστερα τα αγαθά και οι πρώτες ύλες και οι φυσικοί πόροι του πλανήτη.

Αυτό σημαίνει βέβαια, αλλαγή καταναλωτικών προτύπων (= νέου τύπου προϊόντα, γενικά), αναθεώρηση καταναλωτικών και παραγωγικών συμπεριφορών, δημιουργία κινήτρων (για ανακύκλωση) και αντικινήτρων ( για σκέτη αλόγιστη σπατάλη), ανάπτυξη αγορών για τα δευτερογενή παράγωγα και διάφορα άλλα μέτρα.

Μπορούμε να επικρίνουμε τους πολιτικάντηδες πολύ εύκολα και πολύ ορθά, βέβαια. Μα ας μην ξεχνάμε πως εμείς οι πολίτες ψηφοφόροι τους βάζουμε στους κυβερνητικούς θώκους. Πρέπει λοιπόν πρώτοι εμείς να αφυπνισθούμε στις ανάγκες και δυνατότητες αλλαγής.