1. Υπάρχει και ο αντικαπιταλισμός των φρονίμων. Αυτός δεν εκδηλώνεται συχνά και είναι χαμηλών τόνων. Εστιάζει στη μεγάλη παρανόηση και ηθική παραβατικότητά του καθώς επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση και ιδιοποίηση του δημόσιου αγαθού που είναι η πρόσοδος ή αύξηση τιμών εδαφών δίχως καμιά προσπάθεια εκ μέρους του ιδιοκτήτη γαιοκτήμονα. Αναφέρομαι στην ιδιοκτησία της γης και την κάρπωση της αύξησης της τιμής του εδάφους (=προσόδου) που οφείλεται στην αύξηση πληθυσμού, στην παρουσία εμπορικών και άλλων πλεονεκτημάτων, πολιτισμικών κέντρων κλπ.
Αυτή είναι η μόνη βάσιμη επίκριση κατά του καπιταλισμού – που ορθολογικά θα έπρεπε να λέγεται «προσοδισμός». Όλες οι άλλες επικρίσεις κι εγκλήσεις είναι ανυπόστατες αν δεν συνδέονται άμεσα με τον προσοδισμό.
2. Οι αναρχοαριστεροί κάθε είδους, βέβαια, εξαπολύουν τις βρισιές τους για το εγκληματικό, εκμεταλλευτικό καθεστώς του καπιταλισμού χωρίς ουσιαστικά να καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί: απλώς αναμασούν συνθηματολογίες που παίρνουν την ισχύ τους από την ανόητη μηχανική επανάληψη αντί επιχειρημάτων από ορθή γνώση του καθεστώτος.
Τους είναι αδύνατο να καταλάβουν πως, ναι, υπάρχουν καρχαρίες που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και θησαυρίζουν, μα αυτό οφείλεται όχι στο καταραμένο «κεφάλαιο», μα στην γενικά αποδεκτή κατάσταση της ιδιοκτησίας της γης και της νομοθεσίας που επιτρέπει στους ιδιοκτήτες να καρπώνονται την πρόσοδο, την αυξανόμενη αξία του εδάφους σκέτου δίχως εγγειοβελτιωτικά έργα.
Καπιταλιστές είναι και ένας εστιάτορας, ξυλουργός, ράφτης, φούρναρης και οποιοσδήποτε εργαζόμενος που έχει δική του δουλειά κι απασχολεί 2 ή 3 υπαλλήλους.
3. Γράφουν διάφοροι «αντικαπιταλιστές» δημοσιογράφοι για το σκάνδαλο, π.χ. που μια επιχείρηση (π.χ. η Lamda Development) δανείζεται για να προχωρήσει σε νέες επενδύσεις (π.χ. Ελληνικό)!
Νομίζουν, με τη συνηθισμένη αγνωσία τους και για τον Μαρξ και για την Πολιτική Οικονομία γενικά, πως μια μεγάλη επιχείρηση, που κάνει επένδυση σε κάποιο έργο κι ανοίγει δουλειές για χιλιάδες εργαζόμενους, έχει κεφάλαια αποθηκευμένα κι έτοιμα σε ρευστό χρήμα για να κάνει τη νέα επένδυση.
Νομίζουν πως με τα δάνεια τέτοιοι επιχειρηματίες κλέβουν μέσω τραπεζών τα λεφτά του κοσμάκη που κάνει καταθέσεις στις τράπεζες για να θησαυρίσουν.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως μια επιχείρηση έχει επενδύσει κεφάλαια σε κάποια εταιρεία (ή πολλές) και πως αν θέλει να επεκταθεί σε άλλες επενδυτικές δραστηριότητες θα πρέπει να δανειστεί.
Δεν καταλαβαίνουν επίσης πως το δάνειο δεν είναι κατ’ ανάγκη από χρήματα καταθετών, μα μια «φούσκα», μια καταχώρηση στα λογιστικά βιβλία της τράπεζας και βασίζεται στην «πίστη».
4. Δεν μπορεί κάθε Γιάννα και Γιαννάκης να δανειστεί, εκτός κι αν εμπνέει εμπιστοσύνη ή βάλει κάποια περιουσιακά εχέγγυα.
Όλοι περπατάμε και τρέχουμε. Μα δεν μπορούμε όλοι να λάβουμε μέρος σε Ολυμπιακούς ή έστω Εθνικούς αγώνες εκτός και αν τρέξουμε τα 100 μέτρα κάτω από 11 δευτερόλεπτα. Και θα πάρουμε μετάλλιο μόνο αν κάνουμε χρόνο κάτω από 10 δευτερόλεπτα.
Για να πάρουμε δάνειο πρέπει να δείξουμε πως έχουμε φερεγγυότητα κι επιχειρηματική δεξιότητα. Με το δάνειο η τράπεζα δημιουργεί χρήματα που θα καλύψουν τα έξοδα της νέας επιχείρησης• αυτό θα αποπληρωθεί με τα έσοδα από τα προϊόντα ή/και τις υπηρεσίες που θα πουλά η νέα επιχείρηση. Έτσι δημιουργείται πρόσθετος πλούτος!
Ο επιχειρηματίας μπορεί να έχει και άλλες επιχειρήσεις, μα δεν θα αποσύρει χρήματα από αυτές διότι θα αποδυναμωθούν (εκτός ορισμένων εξαιρέσεων). Γι’ αυτό δίνονται δάνεια. Για να αυξάνεται ο πλούτος μέσω πρόσθετων παραγωγικών επενδύσεων.
Αυτή είναι μια υγιέστατη πρακτική στον καπιταλισμό. Ακόμα και σοσιαλιστικές κυβερνήσεις την χρησιμοποιούν κάποτε!
