1. Πρότινος πήγα στην Κύπρο (Λευκωσία και Λεμεσό) δύο φορές για να δω συγγενείς. Έκανα μερικές συγκρίσεις κι όλες ήταν σε βάρος των συμπολιτών μας στον υπεροχότερο του κόσμου ελλαδικό χώρο.
Έγραψα μερικές σημειώσεις μα τις ξέχασα και μόνο λίγα στοιχεία γλίστρησαν στα άρθρα μου στο “Βίγλα”. Όταν όμως είδα ένα κείμενο του αγαπητού αρθρογράφου Α. Δρυμιώτη για το ίδιο θέμα (σ. 9, Οικονομική Καθημερινή 17/2/19) αποφάσισα να γράψω κι εγώ αντλώντας στοιχεία και από τη δική του εμπειρία.
Ένα από τα πρώτα και σημαντικά στοιχεία που διέκρινα ήταν πως μερικές από τις καλύτερες ιδιότητες της αγγλικής νοοτροπίας πέρασαν στην Παιδεία και στη Δημόσια Διοίκηση των Κυπρίων. Η επώδυνη σύγκρουση ΕΟΚΑ και Βρετανών είναι πλέον, μετά από 50 τόσα έτη, ένας εφιάλτης που έσβησε.
Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 οι Ελληνοκύπριοι συγκεντρώθηκαν στο νότιο 70% του νησιού έχοντας για αρκετό διάστημα χάσει περίπου το 50% της οικονομίας τους. Μα αντί να κλαίνε τη μοίρα τους και να ρίχνουν το φταίξιμο στους δυτικούς καπιταλιστές βρήκαν, με τη βοήθεια ρωσικών κυρίως αποταμιεύσεων στις τράπεζές τους, νέους τρόπους ανάπτυξης.
2. Εκτός από την Κερύνεια που πλέον ανήκει στους Τούρκους και την Αμμόχωστο (ή Βαρόσι) που έμεινε αποκλεισμένη για πολλά έτη, οι άλλες πόλεις, Λευκωσία (=πρωτεύουσα), Λάρνακα, Λεμεσός και Πάφος αναπτύχθηκαν τουριστικά. Η Λάρνακα και η Πάφος έχουν αεροδρόμια, η Λεμεσός ένα βαθύ σύγχρονο λιμάνι και μια μεγαλόπρεπη Μαρίνα που αναπτύχθηκε ραγδαία από τον Μάιο του 2010 με προσχώσεις και 2 τεχνητά νησιά, ενώ οικοδομήθηκαν πολυτελή ξενοδοχεία, επαύλεις και πολυκατοικίες κοντά για ντόπιους και περισσότερους ξένους. (Συγκρίνετε την παράλυτη κατάσταση του Ελληνικού στην τσιπρική Ελλάδα.) Είναι μοναδική στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Λευκωσία με τα κυβερνητικά κέντρα, τα πανεπιστήμια και τα ξενοδοχεία της είναι πια μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, που όμως έχει, όπως και η Λάρνακα, διατηρήσει ατόφιους μερικούς από τους παλαιούς μαχαλάδες της. Δυο ουρανοξύστες 30 ορόφων κτίζονται από ξένες εταιρείες για να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες ανάγκες.
3. Όπως το γλωσσικό (Τσιπριότικο) ιδίωμα διαφέρει από το Ελλαδικό έτσι και η γενικότερη νοοτροπία εμβολιασμένη με πολλά καλά στοιχεία από την 80χρονη Βρετανική αποικιοκρατία. Υπάρχουν και τα ελλαδικά (ή παγκόσμια) ελαττώματα εξαπάτησης, τεμπελιάς, ωχαδερφισμού, νεποτισμού, τσαπατσουλιάς κλπ, μα ο επισκέπτης βρίσκει σε μεγάλο βαθμό πραγματισμό, οργανωτικότητα, διοίκηση, ακρίβεια, νομιμοφροσύνη, φιλελευθερισμό.
Είναι χάρη σε αυτές τις ιδιότητες και την ομόνοια την οποία απαίτησε ο πραγματισμός τους που βγήκαν σε 3 χρόνια από το μνημόνιο κι επιδόθηκαν στην ανάπτυξη, ενώ εμείς οι Ελλαδίτες σερνόμαστε 10 χρόνια κι ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς, χάρη στους τσιπριστές, για νέα χρεοκοπία.
Βλέπετε η αριστερή παράταξη, το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ παρά τη δύναμή του ενδιαφέρεται για τον λαό και την ευημερία του περισσότερο από το να κατέχει τις καρέκλες της εξουσίας (όπως κάνουν οι δικοί μας αναρχοαριστεροί των τσιπριστών τσαρλατάνων).
4. Πάρτε το απλό παράδειγμα του καπνίσματος. Όπως σε κάθε προοδευτική κοινωνία στην πολιτισμένη Δύση, και στην Κύπρο το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, ακόμα και σε λαϊκά καφενεία η σουβλατζίδικα, απαγορεύεται και σε αντίθεση με τον ελλαδικό χώρο, εκεί στην Κύπρο το μέτρο τηρείται, διότι κανένας ούτε εστιάτορας ή καφετζής ούτε ο πελάτης που κάνει τον μάγκα διανοείται να αγνοήσει το μέτρο.
Δεν υπάρχουν εκεί υπουργοί σαν τον πολύ Πολάκη (και μάλιστα Υγείας) που δηλώνει θρασύτατα πως κάνει ό,τι του γουστάρει και καπνίζει δημόσια. Και οι Κύπριοι δεν καταλαβαίνουν γιατί στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η δυσκολία συμμόρφωσης σε έναν ευρωπαϊκό νόμο που προστατεύει την υγεία όλων!
Εκεί οι οδηγοί δεν συνηθίζουν να χρησιμοποιούν το κινητό τους όπως κάνουν εδώ οι πολυάσχολοι νέοι μας και οι φλύαρες κυρίες. Και υπάρχουν πρόστιμα τσουχτερά για την παράβαση. Αν υπάρξει ποινή φυλάκισης, αυτή εκτίεται και δεν υπάρχει το ηλίθιο σύστημα εξαγοράς!
5. Στην Κύπρο (και παρά το δυνατό ΑΚΕΛ) δεν υπάρχει τόσο απόλυτα το σοβιετικό στοιχείο κρατισμού, του συνδικαλισμού και κλειστού επαγγέλματος, όπως στην Ελλάδα. Υπάρχει σε κάποιο βαθμό, μα εξισορροπείται από τον αγγλικό φιλελευθερισμό.
Υπάρχει για παράδειγμα ιδιωτική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες και το διάσημο English School όπου μπαίνεις με εξετάσεις (αντίστοιχο γυμνασίου και λυκείου), και, φυσικά, ιδιωτικό πανεπιστήμιο με προγράμματα στην Αγγλική που ελκύουν πολλούς ξένους. Εκεί η αριστεία δεν είναι ρετσινιά.
Παρότι Χριστιανοί Ορθόδοξοι με αυτοκέφαλη εκκλησία υπαγόμενη στο Μεγάλο Πατριαρχείο, ούτε οι εκκλησιαστικοί, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι συνδικαλιστές εναντιώνονται στο άνοιγμα καταστημάτων (σουπερμάρκετ κλπ) τις Κυριακές ή τις καθημερινές μέχρι αργά. Οι υπάλληλοι πληρώνονται υπερωρίες.
Τα ταξί ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε ευγένεια, καθαριότητα και φθηνές τιμές. Οι ταξιτζήδες όχι μόνο δεν χρησιμοποιούν κατά κόρον τα κινητά, μα δεν καπνίζουν, δεν βάζουν φωνακλάδικα λαϊκά στο ραδιόφωνο κι έχουν GPS.
Έγραψα (με τη βοήθεια του κ. Δρυμιώτη) αρκετά για να φανούν οι προοδευτικές ιδέες των Ελληνοκυπρίων και οι λόγοι ανάπτυξης της οικονομίας τους και οι οπισθοδρομικές αντιλήψεις των σκοταδιστών τσιπριστών στην Ψωροκώσταινά μας που πασκίζει τόσα χρόνια να γίνει σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτισμένη χώρα.
