1. Με τη συνήθη του γενναιοδωρία πνεύματος, ο Τσόρτσιλ (Ιστορία του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου) εγκωμιάζει την οξυδέρκεια του Στάλιν. Από την άλλη, βέβαια, με τη δική του οξυδέρκεια, καταλάβαινε πως είχε να κάνει με έναν πανούργο φιλόδοξο δικτάτορα.
Πάντως, όταν το πρωί, 22 Ιουνίου 1941, ο Χίτλερ εξαπέλυσε τις μεραρχίες και τα αεροπλάνα του στην εισβολή στη Σοβιετία, ο Στάλιν κατελήφθη εντελώς εξ απροόπτου. Είχε προειδοποιήσεις από δικούς του πράκτορες (π.χ. Ρίχαρντ Ζόργκε) και από τον ίδιο τον Τσόρτσιλ για την επικείμενη εισβολή καθώς οι Γερμανοί συγκέντρωναν στρατό και άρματα και κανόνια στα νοτιοδυτικά σύνορα της Ρωσίας (Ουκρανίας και Ρουμανίας).
Ο Ιβάν Μάισκι, ο σοβιετικός πρέσβης στο Λονδίνο, πολύ αργότερα είπε πως την εποχή εκείνη ο Στάλιν δεν εμπιστευόταν τους Βρετανούς ανέκαθεν (ήταν αρχι-καπιταλιστές και αποικιοκράτες) και ο μόνος πολιτικός τον οποίο εμπιστευόταν ήταν ο… Χίτλερ!
2. Για μια βδομάδα κουτσόπινε κλεισμένος στην ντάτσα του και προσπάθησε πάλι να δελεάσει τους Γερμανούς σε μια νέα Συμφωνία ειρήνης προσφέροντάς τους τα 3 κράτη της Βαλτικής και άλλα εδάφη της Σοβιετίας – τα οποία, όμως, ο Χίτλερ κατέλαβε ούτως ή άλλως!
Ήταν τόσο απροετοίμαστοι οι Σοβιετικοί που έχασαν στις λίγες μέρες ώσπου να φθάσουν οι χιτλερικοί στο Μινσκ, 15 μεραρχίες. 300.000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι, 2.500 άρματα παλαιά (όχι Τ34 που θα εμφανίζονταν στο τέλος της χρονιάς) καταστράφηκαν ή διαρπάχτηκαν και χιλιάδες αεροπλάνα βομβαρδίστηκαν στο έδαφος πριν καν μπουν μέσα οι πιλότοι.
Ο Στάλιν διέταξε την άμεση εκτέλεση των 4 σημαντικότερων Διοικητών του δυτικού Κόκκινου Στρατού οι οποίοι εξύφαναν «μια στρατιωτική συνωμοσία κατά της πατρίδας τους, Σοβιετικής Ένωσης»!
Αυτός που ήταν έτοιμος να προδώσει τη χώρα του παραχωρώντας σοβιετικές εκτάσεις στους Γερμανούς (όπως είχε κάνει ο προκάτοχός του μέγας Λένιν), κατηγορούσε στρατηγούς τους οποίους ο ίδιος είχε διορίσει και καθοδηγούσε!
3. Τον ίδιο καιρό τα ΚΚ στην Αγγλία, Ελλάδα κλπ., διατάχθηκαν να σταματήσουν την αισχρή τους προπαγάνδα και παρεμπόδιση της πολεμικής προσπάθειας κατά των Γερμανών και να στραφούν κατά των φασιστών του Χίτλερ!
Με την ίδιο κυνικότητα και αναισχυντία επανάφερε αργότερα τη θρησκεία και την πατροπαράδοτη πίστη των Ρώσων και αυτήν επικαλέστηκε για να εμψυχώσει τους πολίτες και να τους ζητήσει να θυσιαστούν υπέρ του αγώνα ενάντια στους χιτλερικούς φασίστες.
Οι ξένοι μη-Ρωσικοί λαοί, που είχαν βασανιστεί από τους Μπολσεβίκους (Ουκρανοί κυρίως και Βαλτικοί) και μισούσαν τον Στάλιν και τη Σοβιετία, καλοδέχτηκαν τους Γερμανούς αμέσως ως απελευθερωτές. Δυστυχώς οι Ναζί ήταν τόσο άρπαγες και καταπιεστικοί που σύντομα προκάλεσαν την αποξένωση κι έχθρα των ντόπιων πληθυσμών. Οι μαζικές εκτελέσεις ιδίως των εβραίων και οι λεηλασίες προκάλεσαν φρίκη και μίσος.
4. Στην εξουσιολαγνεία τους, τόσο ο Στάλιν όσο και ο Χίτλερ αποδείχθηκαν εξίσου βάρβαροι και βλάκες. Δεν ενδιαφέρονταν διόλου για τη ζωή των πολιτών τους – μόνο για την προσωπική επικράτηση κι εξουσία τους.
Και τώρα ο Στάλιν άρχισε να απαιτεί από τους Βρετανούς να του στείλουν πολεμοφόδια (διότι και η πολεμική παραγωγή της Σοβιετίας ήταν εντελώς απροετοίμαστη), μα και να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στη Γαλλία για να αποσυρθούν γερμανικές δυνάμεις από το ρωσικό μέτωπο!
Τα απαιτούσε από τους Άγγλους, αυτός που τους έβριζε και παρότρυνε τους Βρετανούς κομμουνιστές να σαμποτάρουν την πολεμική προσπάθεια της χώρας τους, δείχνοντας πλήρη αδιαφορία για την τύχη των Βρετανών, Γάλλων και άλλων δυτικών κρατών επί ένα έτος και μάλιστα βοηθώντας με τρόφιμα και καύσιμα τη χιτλερική πολεμική μηχανή όλο αυτό το διάστημα!
Δεν μπορούσε να καταλάβει πως για το δεύτερο μέτωπο χρειάζονταν στρατιώτες, άρματα, αεροπλάνα για κάλυψη και αποβατικά σκάφη που απλούστατα δεν τα είχε τότε η Βρετανία και πάλευε με νύχια και δόντια να επιβιώσει!
