1. Ακόμα και μετά την κτηνώδη κατάληψη και τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας όπως είδαμε στα Πολιτική Οικονομία 104. Ο Χίτλερ στην εξουσία (6) και Πολιτική Οικονομία 105: Ο Χίτλερ στην εξουσία (7), οι δυτικές δημοκρατίες αρνούνταν να δεχθούν πως ο Χίτλερ ήταν ένας αδίστακτος πολεμοχαρής δικτάτορας με βλέψεις επεκτατικές προς ανατολάς μα και οπουδήποτε αλλού αν χρειαζόταν.
Ακόμα και ο Ernst von Weizsäcker, ανώτερος αξιωματούχος στο υπ. Εξωτερικών και αργότερα πρέσβης στο Βατικανό την ίδια χρονιά προειδοποιούσε τους φιλικούς ξένους διπλωμάτες: «Τώρα πρέπει να δράσετε, να στερήσετε από τον Χίτλερ την ψευδαίσθηση πως μπορεί να φθάσει ακόμα μακρύτερα χωρίς ο κόσμος να αντιδρά. Κάποιος πρέπει να βροντήξει το χέρι του πάνω στο τραπέζι!»
Και πράγματι οι Χίτλερ και Ρίμπεντροπ αιφνιδιάστηκαν όταν οι Βρετανοί και Γάλλοι κήρυξαν πόλεμο τον Σεπτέμβριο 1939 μετά τη βάρβαρη γερμανική εισβολή στην ανύποπτη και ανυπεράσπιστη Πολωνία, η οποία κατακτήθηκε σε ένα μήνα.
2. Οι Δυτικές Δημοκρατίες λαγοκοιμόντουσαν. Οι Σκανδιναβία ολόκληρη (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία), η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο καμάρωναν με απίστευτη αφέλεια για την ουδετερότητά τους.
Ανήσυχοι και φοβερά διχασμένοι οι Γάλλοι έμεναν ταμπουρωμένοι πίσω από τη Γραμμή Μαζινό. Τη νόμιζαν απόρθητη, αγνοώντας το οφθαλμοφανές γεγονός πως στα δυτικά, από τις Αρδέννες ως τον Ατλαντικό, δεν υπήρχε! Νόμιζαν πως οι στρατιές τους ήταν οι καλύτερες στον κόσμο, αγνοώντας πλήρως τις νέες μηχανοκίνητες μεραρχίες των Γερμανών και τα νέα τους αεροπλάνα με κάθετη εφόρμηση, μα και τη μελέτη του νεαρού τότε Ντε Γκολ Προς έναν Επαγγελματικό Στρατό που συνηγορούσε υπέρ ενός μηχανοποιημένου μοντέρνου στρατού.
Επειδή οι γερμανικές δυνάμεις ήταν συγκεντρωμένες στην Πολωνία, οι Γάλλοι θα μπορούσαν άνετα με το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα να επιτεθούν και να διεμβολίσουν την οχυρωμένη Siegfried γραμμή και οποιοδήποτε άλλο σημείο στα σύνορα. Δεν έκαναν τίποτα παρά την συνθήκη τους με την Πολωνία και περίμεναν και περίμεναν! Απολύτως τίποτα!
3. Τη νύχτα 9-10 Μαΐου 1940, οι Γερμανοί αφού βομβάρδισαν ανηλεώς αεροδρόμια, στρατηγεία, συγκοινωνιακούς κόμβους και αποθήκες, τσαλαπάτησαν αιφνιδιαστικά και απροσχημάτιστα την Ολλανδία και το Βέλγιο κι επιτέθηκαν στη Γαλλία.
Ο αρχιστράτηγος Gamelin και ο στρατηγός Georges έμειναν κατάπληκτοι από την ταχύτητα των Γερμανών και τη σφοδρότητα της επίθεσης.
Μέσα σε μια μέρα η όλη εξωτερική άμυνα της Ολλανδίας συντρίφτηκε και το Ρότερνταμ έγινε φλεγόμενα ερείπια. Θα ακολουθούσαν το Άμστερνταμ, η Χάγη και η Ουτρέχτη. Στις 15 Μαΐου η Ολλανδία παραδόθηκε. Στις 18 οι Γερμανοί σάρωσαν τις Βρυξέλλες και την επομένη κατέλαβαν το Cambrai μέσα στην Γαλλία και το St. Quentin ωθώντας τους συμμάχους στο Péronne.
Παράλληλα (10/5/40) μέσα από τα δήθεν αδιαπέραστα δάση των Αρδεννών, που οι Γάλλοι άφησαν σχεδόν αφρούρητα, ξεπρόβαλαν 7 γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες που κονιορτοποίησαν την όποια αντίσταση με τη βοήθεια βομβαρδιστικών κάθετης εφόρμησης – Στούκας – και διέσπασαν την άμυνα στο Σεντάν 4 μέρες νωρίτερα από ότι περίμεναν οι Γάλλοι.
Στις 20 Μαΐου στις 9.00 το βράδυ 2 τεθωρακισμένες μεραρχίες του Γκουντέριαν έφθασαν στην Αμπβίλ στη θάλασσα (νότια της Βουλώνης). Έτσι περικύκλωσαν πάνω από 1 εκμ Γάλλους, Βρετανούς και Βέλγους – που δεν μπορούσαν πλέον να υποχωρήσουν και να συμπτυχθούν νότια.
4. Οι Γερμανοί κατέλαβαν το Παρίσι στις 14 Ιουνίου και η Γαλλία με πρωθυπουργό τον ηττοπαθή Πετέν παραδόθηκε σχηματίζοντας την κυβέρνηση συνεργασίας του Βισί.
Είχε προηγηθεί το εντυπωσιακό σχέδιο του Ζαν Μονέ, πρώην εμπόρου σαμπάνιας, για την Ένωση της Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο μετέφερε στην Αγγλία ο Ντε Γκολ. Οι δυο χώρες, τα κοινοβούλια τους και οι αποικίες τους, θα γίνονταν ένα και ο πόλεμος θα συνεχιζόταν: καμιά δεν θα παραδινόταν ξεχωριστά. Ο γαλλικός στρατός θα υποχωρούσε στη Βρετανία και στη Βόρειο Αφρική και ο στόλος σε αγγλικά λιμάνια. Ήταν το σπέρμα πάλι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Βρετανοί συμφώνησαν όπως και ο τοτινός Γάλλος πρωθυπουργός Reynaud, υπέρμαχος της αντίστασης.
Μα υπήρχε έντονη αντίδραση από τον Πετέν και άλλους ηττοπαθείς Γάλλους στην κυβέρνηση και στο στράτευμα. Και ο Νταρλάν, πρώην Ναύαρχος και νυν υπουργός του Ναυτικού υπό τον Πετέν, αποφάσισε να παραδώσει το γαλλικό στόλο στους Γερμανούς.
Οι Βρετανοί βύθισαν, αφόπλισαν και κατέλαβαν όσα πλοία μπορούσαν με τον υπέρτερο στόλο τους από την Αλεξάνδρεια ως το Οράν στη Μεσόγειο. Τελικά ελάχιστα πλοία δόθηκαν στους Γερμανούς.
5. Η Βρετανία έμεινε μόνη με λίγες δυνάμεις από την Πολωνία, τη Γαλλία και τις άλλες δυτικές χώρες που είχαν κατακτηθεί. Μόνη για ενάμιση έτος αντιμετώπισε τις γερμανικές ορδές με τις τρομερές μοίρες των αεροπλάνων και τις πανίσχυρες μεραρχίες των Πάντσερ.
Ο ανυποχώρητος Τσόρτσιλ με τη στήριξη όλων των κομμάτων και τη βοήθεια του λαού κατόρθωσε να απεγκλωβίσει 350.000 άντρες από το Ντάνκιρκ, κέρδισε τη μάχη της Βρετανίας στους αιθέρες κι άντεξε τους βομβαρδισμούς της Λούφτβάφε του Γκέρινγκ. Αργότερα, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, διόρισε τον Μοντγκόμερι στη Βόρειο Αφρική ο οποίος κατατρόπωσε τα πάντσερ του στρατηγού Ρόμελ (φθινόπωρο 1942) – και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Βήμα με δαπανηρό βήμα ξηλώθηκε η αλαζονική υπεροχή του Χίτλερ, που θα μπορούσε να είχε αντικρουστεί πολύ πιο εύκολα στην περίοδο 1934-1938 αν οι δυτικές κυβερνήσεις δεν επεδείκνυαν τόση ανοησία και δειλία.
