1. Ο διαμελισμός της Τσεχοσλοβακίας είχε συνέχεια. Οι Πολωνοί απαίτησαν με τελεσίγραφο την παραμεθόρια περιοχή Teschen και οι Ούγγροι παρουσίασαν τις δικές τους διεκδικήσεις στα νότια. Η Σλοβακία αποσπάστηκε ως αυτόνομο κράτος (υπό την εποπτεία της Γερμανίας).
Ο Χίτλερ θριάμβευσε και πάλι και οι στρατηγοί του κοιτούσαν τώρα με δέος τα ηγετικά του χαρίσματα. Θα έπρεπε πλέον να υπακούν ασυζητητί.
Το Μάρτιο 1939 οι Γερμανοί κατέλαβαν την υπόλοιπη Τσεχία και τον ίδιο μήνα την πόλη Μέμελ της Λιθουανίας που είχε γερμανόφωνο πληθυσμό.
Για πρώτη φορά η Γερμανία έκανε στρατιωτική επίθεση και κατακτούσε μια χώρα που δεν είχε συγγένεια μαζί της. Αυτή η πράξη επέδρασσε άμεσα στους Βρετανούς που στράφηκαν εναντίον του Χίτλερ κι εγκατέλειψαν τη φιλειρηνική δήθεν πολιτική του κατευνασμού.
Η Βρετανία έδωσε εγγυήσεις πως θα πολεμούσε αν η Γερμανία στρεφόταν κατά της Πολωνίας. Ομοίως και η Γαλλία, βέβαια. Στις 25/8/39 υπέγραψαν μια επίσημη συνθήκη με την Πολωνία.
2. Στο μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν έκαναν κινήσεις προσέγγισης παρά το μίσος του Χίτλερ για τον κομμουνισμό και τους Ρώσους. Ο Στάλιν πάλι είχε χάσει κάθε εμπιστοσύνη προς τους Βρετανούς που είχαν αγνοήσει τις δικές του προτάσεις για συμμαχική αντιμετώπιση της γερμανικής επιθετικής πολιτικής και είχαν επιτρέψει στους Γερμανούς να πλησιάσουν πιο κοντά στα Σοβιετικά σύνορα με την κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας.
Ο Χίτλερ ήθελε να διασφαλίσει για όσο μπορούσε τα ανατολικά σύνορα από τυχόν σοβιετική επίθεση. Η πολεμική αρχή του ήταν «μια χώρα κάθε φορά». Αργότερα την αγνόησε και άνοιξε τρία μεγάλα μέτωπα: δυτικά με τους Βρετανούς (και Αμερικάνους), στη Βόρεια Αφρική ενάντια στους Βρετανούς και συμμαχικές μονάδες, στα ανατολικά με τους Σοβιετικούς. Μέγα λάθος του.
3. Έτσι, τελικά, στις 23 Αυγούστου 1939 ο Ρίμπεντροπ και ο Μολότοφ υπέγραψαν το διαβόητο Σύμφωνο Μη-επίθεσης που θα ίσχυε για δέκα έτη.
Συμφωνήθηκε επίσης οι Γερμανοί να πάρουν μεγάλο μέρος της Πολωνίας για τον ζωτικό τους χώρο Lebensraum, ενώ οι Ρώσοι θα έπαιρναν την ανατολική Πολωνία, τις χώρες της Βαλτικής και τη Φινλανδία.
Την 1η Σεπτεμβρίου οι χιτλερικές δυνάμεις εισέβαλαν στη δυτική Πολωνία και οι Σοβιετικοί όρμησαν στην ανατολική.
Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι στάθηκαν (μεταφορικά) στο πλευρό της Πολωνίας κι έτσι άρχισε ο μεγάλος 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος που είχε τελικά 60 εκατομμύρια θύματα.
4. Μέχρι το 1939 τα γερμανικά στρατεύματα δεν μπορούσαν να νικήσουν τα γαλλικά, πόσο μάλλον και τα βρετανικά.
Αλλά στο τέλος του 1938 ο Χίτλερ είχε προσαρτήσει στο Ράιχ του και απέκτησε απόλυτη κυριαρχία πάνω σε 6.750.000 Αυστριακούς και 3.500.000 Σουδήτες. Όλοι αυτοί μαζί ξεπερνούσαν τα 10.000.000 υπηκόων που του έδιναν πολλά εκατομμύρια πρόσθετων εργατών και στρατιωτών. Επιπλέον, με τη Συνθήκη του Μονάχου, η αμυντική γραμμή της Τσεχοσλοβακίας πέρασε αμαχητί στα γερμανικά χέρια όπως και το τεράστιο εργοστάσιο της Skoda που τώρα άρχισε να παράγει πολεμοφόδια για τον γερμανικό στρατό.
Η πλάστιγγα ισχύος είχε γείρει προς τη Γερμανία.
5. Αυτό ήταν το τεράστιο λάθος των Βρετανών πρωθυπουργών Μακντόναλντ, Μπόλντουιν και Τσάμπερλεϊν. Είχαν ίσως ειλικρινείς φιλειρηνικές διαθέσεις. Μα δεν το πιστεύω. Απλούστατα, μετά τις σφαγές του Πρώτου Πολέμου 1914-18 δεν ήθελαν να ξαναμπλέξουν σε όμοιο και ίσως χειρότερο πόλεμο. Τόσο στη Βρετανία όσο και στη Γαλλία ο λαός και οι πολιτικοί δεν ήθελαν την επανάληψη του μακελειού.
Ναι, αλλά πως σταματάς φιλόδοξους πολεμόχαρους μακελάρηδες;
Μόνο η χρήση βίας, όχι συνομιλίες και συσκέψεις, θα σταματούσαν έναν παρανοϊκό δικτάτορα σαν το Α. Χίτλερ που είχε διακηρύξει πλήρως τις προθέσεις του να κατακτήσει άλλες χώρες!
Χρόνο με το χρόνο γινόταν δυσκολότερο να σταματηθεί ο Χίτλερ καθώς προχωρούσε στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας ενώ η Βρετανία και Γαλλία αφοπλίζονταν! Αν οι σύμμαχοι συμπεριφέρονταν υπεύθυνα, πριν τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, θα νικούσαν και οι Γερμανοί στρατηγοί θα έδιωχναν, ίσως και να εξόντωναν, τον Φύρερ.
Όπως κατέδειξαν τα γεγονότα, μετά το 1938 η σύγκρουση με την πολεμική μηχανή της Γερμανίας ήταν δύσκολη και δαπανηρή σε πόρους και ανθρώπινες ζωές.
