Αναμφισβήτητα όλοι σκεφτόμαστε με τον νου μας αλλά ο τρόπος που το κάνουμε διαφέρει και συχνά παράγει φρικιαστικές τερατογενέσεις.
Με το Qatargate, το σκάνδαλο των χρηματιζόμενων Ευρωβουλευτών ως λομπίστες του Κατάρ (ίσως και Μαρόκου), έφερε στο προσκήνιο άφθονο παραλογισμό και τερατομορφίες. Τραντάζεται και ανατινάζεται δήθεν η Ευρωβουλή!
Πολλοί ξένοι (και δικοί μας) δημοσιογράφοι μα και πολιτικοί διαλαλούσαν πως βάλλεται η αξιοπιστία των Ευρωπαϊκών θεσμών, η Κομισιόν, η Ευρωβουλή! Από πού κι ως πού;
Ναι, βέβαια, μερικοί Ευρωβουλευτές (και η Ελληνίδα κα Καϊλή) χρηματίστηκαν (ενώ δεν είχαν ανάγκη αυτά τα λεφτά αφού είχαν τόσο παχυλούς μισθούς), για να λειτουργήσουν ως λομπίστες. Πώς στην ευχή γίνεται αυτό όπλο προπαγάνδας υπέρ των ευρωσκεπτικιστών και φασιστοειδών σαν τον Ορμπάν, τη Λεπέν και διάφορους αναρχοαριστερούς; Πώς δείχνουν τέτοια φαινόμενα, τόσο κοινά σε όλα τα κοινωνικά καθεστώτα, τη σήψη και διαφθορά της Δημοκρατίας και του Δυτικού τρόπου ζωής; Ούτε θίγεται στο ελάχιστο η εργασία του Ευρωκοινοβουλίου.
Τώρα έχουμε και τον κ. Γεωργούλη, έναν δευτεροκλασάτο ηθοποιό που, αφού απορρίφθηκε από τη ΝΔ έγινε δεκτός στον Σύριζα. Αυτό μας λέει πολλά και για τον ηθοποιό και τον Σύριζα – άσχετα με τα ατοπήματα για τα οποία κατηγορείται στις Βρυξέλλες!
Την ευθύνη για τέτοιους αφερέγγυους ή κι εγκληματικούς ευρωβουλευτές τη φέρουν ακέραια οι χώρες και τα κόμματα που τους στέλνουν στην Ευρωβουλή. Εμείς, θα θυμάστε, δεν διστάσαμε να στείλουμε ευρωβουλευτές άτομα που δεν ήξεραν καμιά άλλη γλώσσα – μόνο Ελληνικά! Εμείς βγάλαμε πρωθυπουργό έναν μάγκα που μιλούσε Αγγλικά σαν να πιπίλιζε βότσαλα.
Το πρόβλημα δεν είναι θέμα Ευρωβουλής κι Ευρωθεσμών μόνο. Και στα εθνικά Κοινοβούλια (Γαλλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας κλπ.) υπάρχουν κωθώνια κι εγκληματίες. Ας φροντίζουν τα κόμματα να κάνουν καλύτερες επιλογές για τους εκπροσώπους τους στη Βουλή!
Κι ο δικός μας Παπαχελάς στην Καθημερινή (14/12) είχε μια έντονη αίσθηση “σαπίλας” στον συνδυασμό του Qatargate, και των καθαρά ελληνικών υποθέσεων της “Κιβωτού”, των παρακολουθήσεων και υποκλοπών και των κομματικών κοκορομαχιών κλπ. Θα μπορούσε να προσθέσει πολλά άλλα στραβά και αηδιαστικά.
Επισημαίνει πως οι αποκαλύψεις στις Βρυξέλλες χαροποιούν κι ενισχύουν “τους αντιπάλους της Δύσης, της Ευρώπης, της Δημοκρατίας”. Μπορεί να χαίρονται οι εχθροί μας μα αμφιβάλλω αν ενισχύθηκαν στο ελάχιστο.
Ναι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ούτε πολύ (παθιασμένα δημοφιλής) ούτε καν πολύ γνωστή – ιδίως στη χώρα του Παπαχελά. Διότι τέτοιοι είναι οι άνθρωποι αυτής της χώρας. Και δεν είναι καθόλου θέμα ανισοτήτων, θέμα εχόντων και μη εχόντων, όπως γράφει. Αυτοί που χρηματίστηκαν είχαν υπεραρκετά. Μα ήταν άπληστοι.
Το πρόβλημα είναι η έλλειψη ηθικών αξιών και αρχών και μια ανάπηρη Παιδεία που αντί να εμπεδώνει αυτές τις αξίες τυρβάζει περί πολλών ασήμαντων και βλακωδέστατων βλέψεων!
