Με τις τρομερές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, με τα παράνομα κτίσματα στα νησιά, με τις καταπατήσεις των δημόσιων παραλιών και την εξάπλωση των ομπρελο-ξαπλωστρών, ευαισθητοποιήθηκαν οι πολίτες και οργάνωσαν κινήματα και διαμαρτυρίες έτσι που οι κρατικές και τοπικές υπηρεσίες να αναγκαστούν να ενεργοποιηθούν.
Γιατί δεν ενεργοποιήθηκαν νωρίτερα, αφού αυτή είναι η λειτουργία τους, ο σκοπός ύπαρξής τους;
Στην Πάρο, για παράδειγμα, 2.500 τετραγωνικά μέτρα παραθαλάσσιου χώρου, δημόσιου χώρου (!), είχαν καταληφθεί αυθαίρετα, παράνομα, από τρεις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες παραγνώριζαν τέτοιες εξόφθαλμες παραβάσεις; Χρηματίστηκαν οι αξιωματούχοι από τους παραβάτες ή αδιαφορούσαν αναπαυμένοι στην τεμπελιά της καλοπέρασής τους;
Γιατί έπρεπε και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις να διαμαρτυρηθούν μαζικά οι πολίτες, που έβλεπαν τις παρανομίες κι ένιωθαν τον περιορισμό των δικών τους φυσικών ελευθεριών, και να πέσουν πάνω στις παραβάσεις οι προβολείς της δημοσιότητας, προτού η κυβέρνηση δηλώσει πως θα εξετάζει τις υποθέσεις και δεν θα χαριστεί σε κανένα παραβάτη;
Ακούμε και διαβάζουμε αδιάκοπα για το «βαθύ κράτος» που χρόνο με το χρόνο ισχυροποιείται και παραμένει κυρίαρχο αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες και γενικότερα τη ζωή των πολιτών.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Κι εφόσον είναι γνωστό πως συμβαίνει, γιατί δεν το αναχαιτίζουν οι διάφορες κυβερνήσεις που κόπτονται για την ευημερία δήθεν των πολιτών – τουλάχιστον στο επικοινωνιακό επίπεδο και κυρίως την προεκλογική περίοδο;
Διότι απλούστατα ψεύδονται πρώτοι οι κομματάρχες και μετά οι κομματικοί που ζητούν τη ψήφο μας.
Αυτά που όλοι (αρσενικοί και θηλυκοί) θέλουν είναι να απολαμβάνουν τα τερατώδη προνόμια που θα έχουν ως βουλευτές κι μετά, αν γίνουν κυβέρνηση τις εξουσίες!
Είχαμε μια κυβέρνηση (2019-2023) κεντροδεξιών, φιλελεύθερων, δήθεν, εκπροσώπων κυρίως της μεσαίας τάξης μα και προλετάριων και πλουσίων. Κι έβλεπες πως όλοι κορδώνονταν στα τηλεοπτικά κανάλια ή μπροστά σε όποιον φακό με ναρκισσιστική αυταρέσκεια και φανερό φανφαρονισμό.
Και αναρωτιέσαι πως ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του δέχονται υποψηφίους για τη Βουλή ή άλλα αξιώματα, πρόσωπα σαν τους κκ. Μπόγδανο, Θεοδωρικάκο, Τσιάρτα, Μηταράκη, Πατούλη κ.λπ.;
Είναι δυνατόν τέτοια πρόσωπα να φροντίζουν να ενεργοποιούνται κατά παραβατών οι κρατικές υπηρεσίες όπου προΐστανται;
Αν οι παραβάσεις οφείλονται κατά μεγάλο βαθμό στην αβελτηρία των δημόσιων υπηρεσιών και αυτή στο «βαθύ κράτος», αυτό επικρατεί διότι μια σειρά από πρωθυπουργούς (υπουργούς και παρατρεχάμενους πολιτικάντηδες) δεν εργάζονται όπως άλλοι επαγγελματίες που νιώθουν ανασφάλεια και καταβάλλουν κόπο ακατάπαυστα. Αυτοί έχουν εξασφαλισμένα τα προνόμια και το βασικό τους εισόδημα για μια τετραετία. Γιατί να νοιαστούν;
Είναι η ασφαλής μονιμότητα…
Οπότε ο αποφασιστικός παράγων είναι ο πρωθυπουργός αφού αυτός τελικά αποφασίζει για όλα – εκτός και αν γίνει κομματικό πραξικόπημα.
Ο Πλάτων, αυτός ο παραμελημένος Αθηναίος φιλόσοφος που έθεσε τις βάσεις στη φιλοσοφική έρευνα και στόχαση της Δύσης τον 4ο αιώνα πκε, είχε φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα. Γράφει λοιπόν στο έργο του Νόμοι 710 Β.
Για να μεταβάλει τα ήθη της Πολιτείας [προς το καλύτερο], ο κυβερνήτης δεν χρειάζεται ούτε πάρα πολύ χρόνο ούτε πολλή προσπάθεια. Αλλά χρειάζεται ο ίδιος πρώτος … με το δικό του παράδειγμα να δείξει τη γραμμή δράσης δίνοντας επαίνους και τιμές στις σωστές ενέργειες και μομφή στα αντίθετα, και κολάζοντας όποιον δεν πειθαρχεί, ανάλογα με την κάθε πράξη.
Έχουμε τους πρωθυπουργούς που μας αξίζουν – σίγουρα!
