1. Είναι δόγμα των μαρξιστών και απανταχού κομμουνιστών/σοσιαλιστών (οι καθαρόαιμοι κομμουνιστές έχουν λιγοστέψει εκτός Ελλάδας) πως η υπεραξία, δηλαδή τα κέρδη που δημιουργούνται υπεράνω των εξόδων για την παραγωγή οποιασδήποτε μονάδας αγαθών ή υπηρεσιών, πρέπει να πηγαίνουν στους εργαζόμενους, διότι αυτοί με την εργασία τους την παράγουν.
Αυτός είναι ακόμα ένας μύθος που τρέφει την παράνοια των αμετανόητων σταλινικών σαν τους φανατικούς του ΚΚΕ και τους μπράβους του ΠΑΜΕ. Η σκέψη και ανάλυση, επιστημονική δήθεν, του Μαρξ και των ανεγκέφαλων οπαδών του ανήκει στην εποχή του φεουδαρχικού Μεσαίωνα και της δουλοκρατικής αρχαιότητας, όταν δεν υπήρχαν οι πολυποίκιλες ειδικότητες που αναπτύχθηκαν τον 18ο αιώνα με την πρώτη βιομηχανική επανάσταση. Το ότι διαιωνίζεται μια δραματική, απάνθρωπη αδικία σε βάρος των άκληρων και στερημένων προλετάριων είναι βέβαιο. Και ο Μαρξ αγγίζει την αιτία της αδικίας (όπως έχω καταδείξει σε προηγούμενα άρθρα) μα λοξοδρομεί σε σκοταδιστικές σκέψεις τέτοιου τύπου.
2. Να μερικοί εργαζόμενοι σε μια οικοδομή. Υπάρχουν πολλοί άλλοι που κάνουν διαφορετικές δουλειές: αυτοί που ετοίμασαν τα ξύλινα καλούπια, αυτοί που μετέφεραν τις σιδερένιες βέργες, αυτοί που ετοιμάζουν το τσιμέντο κ.λπ. Μα κανένας, ούτε ένας από αυτούς δεν θα εργαζόταν στην οικοδομή αν δεν υπήρχαν οι μηχανικοί επόπτες, οι τοπογράφοι και οι αρχιτέκτονες που σχεδίασαν την οικοδομή. Μα ούτε ο Μαρξ ούτε οι καθυστερημένοι του ΚΚΕ θεωρούν εργαζόμενους αυτούς τους ειδικούς. Αυτοί είναι μπουρζουά (μεσαία τάξη) και καπιταλιστών συνεργάτες που εκμεταλλεύονται την εργασία και τον ιδρώτα (και πίνουν το αίμα!) των χειρωνακτικών εργαζομένων που είναι ανίκανοι για οποιαδήποτε ειδικευμένη εργασία, διότι ο νους τους δεν μπορεί να λειτουργήσει πέρα από τις απλές σωματικές δουλειές – όπως το να καλουπώνουν, να τοποθετούν βέργες, να ετοιμάζουν και να χύνουν το τσιμέντο!
Στην πραγματικότητα οι αληθινοί εργαζόμενοι είναι εκείνοι που έμαθαν να χρησιμοποιούν πολύ καλύτερα τον νου τους, να υπολογίζουν ενέργειες και ουσίες (που οι εργάτες δεν ξέρουν καθόλου), να σχεδιάζουν κι έτσι, τελικά, να δίνουν εργασία στους ανειδίκευτους «εργάτες»!
3. Να και άλλου τύπου «εργάτες». Αυτοί κάνουν μια κάπως ειδικευμένη εργασία, π.χ. οι γυναίκες με τις ραπτομηχανές. Οι άλλες φωτό δείχνουν άντρες και γυναίκες σε τεράστια εργοστάσια να κάνουν απλές, επαναληπτικές κινήσεις με μέταλλα ή άλλα υλικά: μια δείχνει την ειδική δουλειά να πακετάρουν μπουκάλια μπύρας σε κάσες για μεταφορά.
Ναι, σε όλες αυτές τις χειρωνακτικές δουλειές γίνεται μια αλλαγή συνήθως που δίνει «προστιθέμενη αξία»: αυτή είναι πολύ μικρή. Τα υφάσματα δημιουργήθηκαν σε κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια όπου ίνες από μαλλί, βαμβάκι κ.λπ., τώρα συχνά αναμιγμένες με πολυεστέρα και άλλες τεχνητές ίνες, μετατρέπονται σε ύφασμα. Στο εργοστάσιο οι γυναίκες μετατρέπουν το ύφασμα σε φούστες ή μπλούζες ή πουκάμισα ή ό,τι άλλο. Έτσι προσθέτουν «αξία».
Μα πάλι καμιά δεν θα είχε εργασία αν δεν υπήρχαν οι μηχανές και τα υφάσματα, τα ψαλίδια και οι κλωστές και ο χώρος. Και οι σχεδιαστές των ρούχων. Και αυτοί που έκαναν την έρευνα στα καταστήματα ρούχων και στο κοινό για να βρουν τι θέλουν να φορούν οι άνθρωποι. Και ο επιχειρηματίας (ή μια ομάδα επιχειρηματιών) που οργάνωσε την όλη παραγωγική μονάδα με το κατάλληλο κτήριο συγκεντρώνοντας τα κατάλληλα μηχανήματα και τα κατάλληλα υλικά, έχοντας ξοδέψει πολλές μέρες και μήνες κάνοντας έρευνες, υπολογισμούς, πρόχειρα και οριστικά σχέδια. Και μετά συνεχώς επιβλέπει την παραγωγή σε όλες τις λεπτομέρειες.
Σίγουρα και αυτοί όλοι εργάζονται και η εργασία τους είναι πολύ πιο απαιτητική από τις απλές σωματικές κινήσεις των ανειδίκευτων προλετάριων που κάνουν απλοϊκές, επαναληπτικές, μηχανικές δραστηριότητες όπως φόρτωση, ξεφόρτωση, μετακίνηση, βίδωμα, ξεβίδωμα και παρόμοια.
Ακόμα κι ένας μικροκαλλιεργητής ή ένας μικροπαραγωγός βελονιών, εσωρούχων ή σακουλών (ή οτιδήποτε) πρέπει, για να επιτύχει στη δουλειά του και να συνεχίζει, να κάνει πολλή και καλή νοητική εργασία έρευνας (= συγκέντρωσης πληροφοριών), υπολογισμού (δαπανών για υλικά κι εργατικά κ.λπ.) και σχεδιασμού.
Αυτοί είναι κατά πολύ ανώτεροι από τους ανειδίκευτους εργάτες και αυτοί δίνουν δουλειά στους ανειδίκευτους εργάτες.
Όχι, ή τελική υπεραξία δεν οφείλεται στους προλετάριους παρά σε ελάχιστο ποσοστό. Οφείλεται στην έρευνα και τις άλλες εργασίες της διοίκησης και οργάνωσης. Και θα πρέπει να μοιράζεται πρώτιστα σε εκείνους και δευτερευόντως στους ανειδίκευτους εργάτες.
