1. Αναλυτές, σχολιαστές και πανεπιστημιακοί κάθε απόχρωσης, διαβλέπουν τελευταία πως υπάρχει μια σίγουρη σταδιακή διάβρωση των “δημοκρατικών θεσμών” στις δημοκρατίες φυσικά της πολιτισμένης Δύσης. Υπάρχει έξαρση δημαγωγίας και λαϊκισμού και το πολίτευμα αλλοιώνεται προς τον απολυταρχισμό και την τυραννία.
Η σύγχρονη Δημοκρατία εδραιώθηκε γύρω στο 1800, ας πούμε, στις Αγγλοσαξονικές χώρες και στην Ολλανδία και αργότερα, βαθμιαία πέρασε στις Σκανδιναβικές, στη Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία και φυσικά στην Ελλάδα. Η Σοβιετία των μπολσεβίκων κατέπνιξε κάθε δημοκρατική έκφραση όπου επικράτησε.
Είναι γελοίο να περιμένει κανείς πως η μετασοβιετική Ρωσία ή η μεταμαοϊκή Κίνα θα γίνουν ποτέ δημοκρατίες όπως η Βρετανία. Πάντα είχαν και πάντα θα έχουν κάποια μορφή απολυταρχίας. Είχαν τον Τσάρο και τον Αυτοκράτορα αντίστοιχα και τώρα έχουν τον Πούτιν και τον Σι.
2. Γιατί όμως εκπλήσσονται όλοι αυτοί οι διανοούμενοι νομίζοντας πως η όποια δημοκρατία πρόκειται να παραμείνει αναλλοίωτη;
Δεν είναι διόλου παράξενο που δημαγωγοί με δικτατορικές τάσεις όπως ο Τραμπ στις ΗΠΑ, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο Τσίπρας στην Ελλάδα κ.λπ., παρουσιάζονται τώρα συχνότερα και που οι θεσμοί σε άλλες χώρες διαβρώνονται καθώς η Δικαιοσύνη υποκύπτει στις ορέξεις της εκτελεστικής εξουσίας και δεν διασφαλίζει τις λαϊκές ελευθερίες.
Μόνο αμόρφωτοι φαφλατάδες (και οι πανεπιστημιακοί όπως και οι σοβαροί δήθεν σχολιαστές δεν υστερούν καθόλου σε αμάθεια) πιστεύουν πως η “δημοκρατία” είναι θεόπεμπτο πολίτευμα, εξασφαλίζει καλή διακυβέρνηση και θα παραμείνει αδιάφθορη και συνεχώς βελτιωνόμενη! Αυτοί και οι μάζες επί δεκαετίες τρέφονται λαίμαργα με σαχλά συνθήματα της αναρχοαριστεράς και των φανφαρόνων του ψευτοφιλελευθερισμού, που είναι στην πραγματικότητα νεοσυντηρητισμός σοσιαλδημοκρατίας.
3. Κανένα πολίτευμα δεν είναι τέλειο και κανένα δεν διαρκεί πολύ. Τέτοια είναι η φύση των πραγμάτων.
Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι παράγωγο της Ολιγαρχίας που επικρατούσε παντού ως τα τέλη του 18ου αιώνα. Ο κοινωνικός μετασχηματισμός που επήλθε ως αποτέλεσμα της Βιομηχανικής (και Γεωργικής) Επανάστασης επέφερε και την αλλαγή στο πολίτευμα. Και για όσο η ψήφος ήταν ακόμα περιορισμένη σε σχετικά ευκατάστατους πολίτες με κάποια μόρφωση και κουλτούρα, η δημοκρατία λειτουργούσε με κάποια ισορροπία. Όταν η ψήφος έγινε οικουμενική, μα δίχως την ανάλογη πρόοδο στην εκπαίδευση, ήταν επόμενο πως η δημοκρατία θα μετασχηματιζόταν σε αυξανόμενη δημαγωγία, διαφθορά και, τελικά, τυραννία.
Η τυραννία του Στάλιν και του Χίτλερ (και των διαδόχων τους τώρα) ήρθε ως αποτέλεσμα δημοκρατικών διαδικασιών που στράβωσαν και μας άφησε μια γνήσια γεύση πραγματικής τυραννίας. Σε τέτοια τυραννία οδηγεί τελικά η διαφθορά της Δημοκρατίας. Είναι μια αναπόφευκτη πορεία στην πολιτική Ιστορία.
Θα επανέλθω αναλυτικότερα.
