1. Η είδηση που με εντυπωσίασε περισσότερο στην Κυριακάτικη Καθημερινή 3 Οκτωβρίου 2021, ήταν πως ηγέτες σαν τους Πούτιν της Ρωσίας, Ίμραν Χαν του Πακιστάν, Αλίγεφ του Αζερμπαϊτζάν, Μπλερ της Βρετανίας κι άλλοι, εκτίθενται στο φως της έρευνας των Pandora Papers της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητών Δημοσιογράφων.
Είναι ανάμεσά τους και ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης που ίδρυσε δικό του δικηγορικό γραφείο (το οποίο διαχειρίζονται οι δυο του κόρες), που βοήθησε τον Ρώσο ολιγάρχη Λ. Λεμπέντεφ να κρύψει την σχέση του στην ιδιοκτησία τεσσάρων υπεράκτιων εταιρειών. Ο Αναστασιάδης, για τον οποίο πολλά ελέγχθηκαν και σε σχέση με την τραπεζική κρίση, απέρριψε, φυσικά, όλες τις εις βάρος του αιχμές.
Ο Μπλερ και η σύζυγός του εξοικονόμησαν 312.000 λίρες όταν αγόρασαν γραφείο στο Λονδίνο και μια υπεράκτια εταιρεία (που ανήκε στο ίδιο κτήριο!).
Η Ρωσίδα Σβετλάνα Κριβονόγκιχ απέκτησε τεράστιο ποσό χρημάτων και πολυτελές διαμέρισμα στο Μονακό (Απρ. 2003) όπου ζει με την κόρη της, όταν είχε μυστική πολυετή σχέση με τον Πούτιν, ο οποίος φέρεται να συνδέεται με περιουσιακά στοιχεία στο Μονακό. Ούτε η Κριβονόγκιχ ούτε το Κρεμλίνο σχολίασαν τις ειδήσεις.
2. Για το θέμα των ακινήτων στην Ευρώπη κι εδώ αντιγράφω από την Καθημερινή.
Φωτιά έχει πάρει η αγορά ακινήτων σε όλη την Ευρώπη, με εκατομμύρια ανθρώπους στη Γηραιά Ήπειρο να αδυνατούν να καλύψουν το αυξημένο κόστος κατοικίας.
Άλλωστε, το real estate είναι ένας από τους λίγους κλάδους της οικονομίας, που βγήκαν τελείως αλώβητοι από την πανδημική κρίση, συνεχίζοντας την ανοδική τάση καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Αποτέλεσμα είναι σε όλη την Ευρώπη να έχει δημιουργηθεί ένα διευρυμένο χάσμα μεταξύ όσων έχουν ιδιόκτητη κατοικία και όλων των υπόλοιπων, οι οποίοι καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Χαρακτηριστικά ήταν τα όσα έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα στο Βερολίνο, όπου μέσω δημοψηφίσματος ζητήθηκε από την τοπική κυβέρνηση η «εθνικοποίηση» 240.000 διαμερισμάτων, με στόχο τον έλεγχο των ενοικίων και την αντιμετώπιση της κρίσης.
Μέσα στο 2020, έτος κατά το οποίο η οικονομία της Ευρωζώνης σημείωσε ρεκόρ ύφεσης οι 27 χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είδαν τις τιμές των ακινήτων να αυξάνονται με τον μεγαλύτερο ρυθμό των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Είναι ενδεικτικό ότι οι αυξήσεις σε Πορτογαλία, Γερμανία, Αυστραλία, Πολωνία Κροατία, Εσθονία, Λιθουανία και Βέλγιο κυμάνθηκαν από 8% έως και 10%. Από το 2010 έως σήμερα, οι τιμές στα ακίνητα των χωρών της Ευρωζώνης έχουν εκτιναχθεί κατά τουλάχιστον 30%, ενώ την ίδια περίοδο οι τιμές των ενοικίων έχουν αυξηθεί κατά 15%, προσθέτοντας επιπλέον βάρη σε πολλά νοικοκυριά.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προειδοποίησε προσφάτως την Ευρώπη για μια «ανησυχητική τάση ανισότητας, η οποία γίνεται ολοένα και χειρότερη».
Αυτή την στιγμή, το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση διαμορφώνεται στο 70%, κάτι το οποίο σημαίνει ότι το υπόλοιπο 30% αναγκάζεται να ζει στο ενοίκιο.
Εδώ έχουμε τη βασική αιτία της ανισότητας στην οικονομική κατάσταση. Δεν είναι μόνο το θέμα της ιδιοκατοίκησης. Ενοίκιο πληρώνουν και οι επιχειρηματίες, βιομήχανοι κι επαγγελματίες. Ποιος καρπώνεται αυτές τις αυξήσεις τιμών; Σε τι οφείλονται οι αυξήσεις τιμών των γαιών πάνω στις οποίες κτίζονται τα ακίνητα;
3. Σύμφωνα με στατιστικές Eurostat 2019 και 2020 ένα πολύ μεγάλο ποσοστό νέων ηλικίας 18-34 (“ημιπιτσιρικάδες” κατά τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Ν. Βούτση) ζουν στην οικογενειακή κατοικία. Η αξία της οικογένειας είναι σε ορισμένες χώρες πολύ πιο αισθητή από τις ΗΠΑ, όπου family είναι αδιαμφισβήτητη.
Στην Ελλάδα το ποσοστό φθάνει το 70%, υψηλότερο στην Ευρώπη (με την Κροατία).
Μαμάδες και μπαμπάδες δεν θέλουν τα παιδιά τους (οι καρδούλες τους) να μάθουν να ζουν ως ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι πολίτες στην κοινωνία. Ακόμα και όταν οι κανακάρηδές τους τους βρίζουν σκαιότατα, αυτοί συνεχίζουν να τους προσφέρουν θαλπωρή. Ακόμα και όταν αυτοί έχουν αρκετά καλό εισόδημα, οι γονείς συνεχίζουν να τους καλύπτουν διάφορα έξοδα μήπως και τα παιδιά δεν έχουν τη καλοπέραση που νομίζουν πως τους αξίζει.
Είναι με αυτόν τον άρρωστο συναισθηματισμό που οι νέες γενιές ολισθαίνουν στη μαγκιά και τον εγωισμό με τις αυξανόμενες ιδιοτροπίες και διεκδικήσεις τους. Εδώ είναι η αιτία για την αυξανόμενη βία των ημιπιτσιρικάδων.
Τα πράγματα δυστυχώς θα χειροτερέψουν. Η ανοχή προς την παραβατικότητα διευρύνεται ολοένα περισσότερο.
