1. Το κράτος οφείλει να ξοδεύει λιγότερα από όσα εισπράττει ούτως ώστε να έχει κάποιο απόθεμα για ώρα κρίσης – πόλεμο ή σεισμό ή τσουνάμι!
Το κονδύλι των συντάξεων κι επιδομάτων (καθόλου επικουρικών ή άλλων πρόσθετων) πρέπει να προέρχεται μόνο από εισφορές εργαζομένων για τον σκοπό αυτό – όπως σε ιδιωτικές ασφαλίσεις. Και τα ασφάλιστρα δεν πρέπει να ξοδεύονται για άλλους σκοπούς, όπως τρύπες στα δημοσιονομικά που δημιουργούνται από υπερβολικά έξοδα.
Αυτές είναι δύο αρχές για την οικονομία καθόσον επικρατεί άγνοια και ανεντιμότητα και το κράτος δεν μαζεύει ως φόρο την πρόσοδο.
Μια τρίτη αρχή επιβάλλει να υπάρχει κανονική γεννητικότητα και κάποια αύξηση του πληθυσμού ούτως ώστε νέοι εργαζόμενοι να αντικαθιστούν τους γηραιούς που αποσύρονται σε σύνταξη. Αυτό προϋποθέτει συνεχή ανάπτυξη της οικονομίας στον ιδιωτικό τομέα.
2. Η τρίτη άποψη αποτελεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας το οποίο οξύνεται χρόνο με χρόνο μα δεν απασχολεί κανένα κόμμα.
Από το 1950 μέχρι το 2010 ο πληθυσμός στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά περίπου 45%. Όμως την ίδια περίοδο όσοι ήταν άνω των 65 ετών τετραπλασιάστηκαν και, χάρη κυρίως στην ιατρική, όσοι ήταν άνω των 85 ετών δεκαπλασιάστηκαν.
Τώρα, στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων που εξ ανάγκης επέβαλαν λιτότητα γενική, δηλ. από το 2010 και δώθε, οι γεννήσεις μειώνονται και παρουσιάζεται γήρανση του πληθυσμού. Δηλαδή μειώνονται οι νεότερες ηλικίες, και λόγω υπογεννητικότητας και λόγω μετανάστευσης των νέων που αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό, ενώ αυξάνονται οι ηλικιωμένοι.
Γενικά ο πληθυσμός δεν αυξάνεται, γενικά ο πληθυσμός εργαζομένων μειώνεται και ο πληθυσμός συνταξιούχων αυξάνεται: έτσι δημιουργείται το λεγόμενο δημογραφικό πρόβλημα.
3. Το πρόβλημα έχει ορισμένες αναπόφευκτες συνέπειες που υποτίθεται προβληματίζουν επιστήμονες στην Κοινωνιολογία και Πολιτική Οικονομία και τους πολιτικούς. Μα δεν γίνεται τίποτα για την αναχαίτισή τους.
Παντού και ειδικά στη χώρα μας παπαγαλίζονται όλες οι σωστές λέξεις και φράσεις, όλα τα σωστά συνθήματα και οι κυβερνήσεις φτιάχνουν επιτροπές για εξέταση και μελέτη του όποιου προβλήματος, μα όλοι αποφεύγουν επιμελώς να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα.
Καθόσον δεν μαζεύεται από την κυβέρνηση ολόκληρη η πρόσοδος ως μοναδικός φόρος, όλα τα πολιτικο-οικονομικά υφιστάμενα συστήματα – καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, φασισμός – έχουν την αδικία και δυσλειτουργία στη βάση τους. Από αυτήν ξεπηδούν οι δυσκολίες πληθωρισμού, ύφεσης, ανεργίας, ελλειμμάτων κλπ. Οι αιτίες είναι αφενός η απληστία και αφετέρου η σπατάλη για καλοπέραση δίχως εργασία…
4. Η πρώτη συνέπεια της μείωσης του πληθυσμού των εργαζομένων είναι η μείωση της παραγωγής και φυσικά του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Αυτή αντισταθμίζεται σε μικρό βαθμό από την ανάπτυξη και πρόοδο της τεχνολογίας που αντικαθιστά εργατικά χέρια, μα το αντιστάθμισμα είναι μικρό και, ούτως ή άλλως, στη χαζοχαρούμενη χώρα μας, η εφαρμογή νέων τεχνολογιών και τεχνογνωστικών συστημάτων, καθυστερεί φοβερά – κυρίως διότι τα μέλη των κυβερνήσεων μας στον 21ο αιώνα γίνονται ολοένα και πιο αμόρφωτα ξέροντας μόνο την επιστήμη του πελατειακού κράτους, της προεκλογικής εξαπάτησης και της ψηφοθηρίας.
Η μείωση του ΑΕΠ συνεπάγεται μείωση στα εισοδήματα πολιτών και κράτους, άρα μείωση σε γενική κυκλοφορία χρήματος και σε επενδύσεις – δηλαδή φτώχεια!
Αυτή είναι η πιθανή μεσοπρόθεσμη και σίγουρη μακροπρόθεσμη εξέλιξη για την χώρα μας, αν δεν αφυπνισθούν κάπως οι νοητικές λειτουργίες των πολιτικάντηδων που κυβερνούν.
5. Η δεύτερη συνέπεια της μείωσης του εργαζόμενου πληθυσμού είναι μικρό ή μεγάλο έλλειμμα στο ασφαλιστικό. Καθώς μειώνεται το σώμα εργαζομένων αυξάνεται το σώμα μη-εργαζομένων μα συνταξιούχων που αντλούν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό από τις εισερχόμενες νέες προσφορές των εργαζομένων που όλο και μειώνονται.
Η δυσκολία δεν θα προέκυπτε αν οι συνταξιούχοι έπαιρναν συντάξεις που αντιστοιχούσαν ακριβώς στα ποσά που οι ίδιοι έδιναν ως ασφάλιστρα. Αυτό δεν έγινε και δεν γίνεται. Οι συντάξεις και τα επιδόματα ειδικά στο παραχαϊδευμένο Δημόσιο ήταν κι εξακολουθεί, παρά τις περικοπές, να είναι εξωφρενικά μεγάλα μεγέθη έτσι που να χρειάζονται συμπλήρωση από τα άλλα έσοδα του κράτους. Η δυσκολία είναι τώρα πρόβλημα!
