1. Ακολουθούμε την κατάσταση της οικονομίας με παντού περικλεισμένη γη, όπως αυτή διαμορφώθηκε και κληροδοτήθηκε στις επόμενες γενιές από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το δ1 δείχνει την πρωταρχική διαίρεση σε μισθούς ή αποδοχές (Μ 20) και σε Πρόσοδο (Π 80, 75 κλπ) όπου οι μισθοί είναι ουσιαστικά το ποσό που οι άνεργοι αποδέχονται. Αυτή την εξέλιξη την κοιτάξαμε συνοπτικά στο προηγούμενο άρθρο 68. Προσοδισμός
Μετά όμως, στη σύγχρονη παραγωγή, η πρόσοδος διανέμεται σε τόκους και δάνεια (Τ), σε ενοίκια (Ε, αξίες εδαφών) και σε κέρδη (Κ). Το μεγαλύτερο μέρος του υπολοίπου της προσόδου, πάει στο κράτος ως φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, ας πούμε ένα 30%.
Αν τώρα η φορολογία είναι σχετικά χαμηλή (δηλ 30%), πολύ λίγες παραγωγικές μονάδες επηρεάζονται. Ακόμα και οριακές μονάδες, οι λιγότερο αποδοτικές στη στήλη Ζ, έχουν αρκετό κέρδος 7,5 ή 8 μονάδες (=15%).
Μένει ένα περίσσευμα 2 στη στήλη Ε, 5 στη Δ, 9 στη Γ, 13,5 στη Β και 17 στη στήλη Α. Τι γίνεται αυτό; Που πάει;
Αυτό μπορεί αρχικά να πάει στο Κέρδος. Αλλά οχι για πολύ. Σύντομα θα διεκδικήσουν μέρος του οι μισθωτοί μα πιό πιθανά οι γαιοκτήμονες.
Οι τιμές της γης, βλέπετε, αυξάνονται ακατάπαυστα, αφού τα εδάφη και ειδικά τα κεντρικά σημεία στις πόλεις ειναι πεπερασμένα, ενώ με την αύξηση του πληθυσμού και την ανάπτυξη της παραγωγής και γενικώτερα της κοινωνίας η ζήτηση μεγαλώνει.
Προσέξτε! Τα ενοίκια η μισθώματα αυξάνονται και αυτά σχετίζονται, όπως μας φαίνεται, με τα κτήρια, μαγαζιά, εργαστήρια ή γραφεία. Στήν πραγματικότητα τα κτήρια παλιώνουν και φθείρονται και ως κτήρια χάνουν απο την αξία τους, καθώς θα χρειαστούν επιδιορθώσεις, ανακαινίσεις ή κατεδάφιση.
Αυτό που κερδίζει σε αξία είναι η τοποθεσία!
2. Στο δ2 βλέπουμε αυξημένη φορολογία, όπως περίπου τη βιώνουν οι Έλληνες στη συνεχιζόμενη κρίση (2015 – 17 μετά το τελευταίο μνημόνιο του κ. Τσίπρα).
Στην πραγματικότητα σε μιά επιχείρηση μικρή ή μεγάλη ή για ενα ελεύθερο επαγγελματία, οι άμεσοι φόροι επί των κερδών, ΦΠΑ κλπ. καθώς και οι εισφορές για συντάξεις, φθάνουν στο 40% τουλάχιστον, συχνά δε στο 47%. Σε πολλές περιπτώσεις οι εισφορές φθάνουν το 60%. Είναι φυσικά και οι έμμεσοι φόροι.
Εδώ παίρνουμε μόνο 50 % συνολικά.
Αμέσως βλέπουμε πως όλες οι οριακές μονάδες παραγωγής 50 (στήλη Ζ) όχι μόνο δεν έχουν κέρδος αλλά αδυνατούν να πληρώσουν όλες τις υποχρεώσεις τους και έτσι κλείνουν. Κλείνουν επίσης και οι πλείστες μονάδες στη στήλη Ε διότι το κέρδος είναι τόσο χαμηλό, μόλις 1,66%, που δεν αξίζει την προσπάθεια και σκοτούρα, εκτός αν υπάρχει βοήθεια από συγγενείς, όπως και γίνεται σε ορισμένες περιπτώσεις.
Οι μονάδες της ζώνης Δ έχουν κέρδος 4,5%. Μερικοί επιχειρηματίες θα κλείσουν άλλοι θα συνεχίσουν ίσως ακόμα κι αν δεν έχουν βοήθεια από την οικογένεια, σύζυγο, γιό, ξάδελφο κλπ.
Έτσι κλείνουν χιλιάδες μονάδες και η ανεργία εκτοξεύεται στο εκατομμύριο. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της τριάδας άγνοιας, αλαζονείας και απληστίας.
3. Τα διαγράμματα παρουσιάζουν μιά απλούστευση της οικονομίας. Οι αριθμοί είναι αυθαίρετοι και δείχνουν μόνο τάσεις και σχέσεις μεταξύ διάφoρων στοιχείων και συντελεστών στην παραγωγή και διανομή του πλούτου.
Λόγω ακριβής ή πολύ περιορισμένης πρόσβασης σε χώρο, οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζούν ως μισθωτοί.
Επειδή ο ανταγωνισμός μεταξύ πολυάριθμων ανέργων είναι μεγάλος και σκληρός, οι άνθρωποι κάνουν υποχωρήσεις και οι μισθοί χαμηλώνουν προς το όριο της φτώχειας ή και απλής επιβίωσης.
Αυτό είναι το λιγώτερο που θά δεχτούν.
Είναι μιά περίπλοκη άρρωστη κατάσταση.
Ομως θα μπορούσε η κατάσταση να είναι αλλιώτικη όπως στο διάγραμμα δ3.
Μόνο με αυτή την απλή οικονομική διάταξη, θα μπορούσε να υπάρχει συνεχής ανάπτυξη και αφθονία. Ο ρόλος του κράτους θα περιορίζεται στην τριπλή φυσική λειτουργία του να παρέχει ασφάλεια και δικαιοσύνη και βοήθεια μόνο εκεί όπου άτομα δεν μπορούν (ορφανά, τρελοί κλπ) κι έτσι οι δαπάνες του θα είναι λιγοστές.
Ναί, θα υπάρχουν περισσότερα κέρδη όπου εισάγεται αυξημένη εργασία και πιό πολύ
κεφάλαιο όπως είδαμε στο 16. Αμοιβή εργασίας.
Nαί, μερικοί θα έχουν υψηλότερες αποδοχές λόγω εξειδίκευσης, ενώ άλλοι χαμηλότερες λόγω επιθυμίας για μικρότερη προσπάθεια κι εύκολη εργασία.
Ναί, θα υπάρχουν ενδεχομένως μερικοί φτωχοί και στερημένοι, αλλά αυτό θα οφείλεται σε προσωπική επιλογή, σε κακοκεφαλιά, όχι σε θεσμοθετημένους περιορισμούς στην Πολιτεία, όπως οι ποικίλες πρακτικές του πελατειακού κράτους με το αδηφάγο Δημόσιο, την αναξιοκρατία, τη γόρδια γραφειοκρατία και τη διαπλεκόμενη διαφθορά που έχουμε συνηθίσει.
Γενικά όμως, οι άνθρωποι δεν θά οικοδομούν κατοικίες και άλλοι θα κατοικούν εκεί, ούτε θα φυτεύουν αγρούς και άλλοι θα θερίζουν και θα τρώνε τους καρπούς (Ησαϊας 45. 21-22) – όπως οι προσοδιστές και οι κακοκέφαλοι κρατιστές, που δεν έκτισαν, δεν έσπειραν και δεν φύτευσαν.
