Αντιγράφω από άρθρο της Ελεάννας Βλαστού (Καθημερινή, 26/5/24): –
Το πολύ σύντομο κείμενο του Στέφαν Τσβάιχ «Η ομογενοποίηση του κόσμου», γραμμένο το 1925 (εκδ. Αγρα), ξεκινάει λέγοντας –ακριβώς ό,τι και ο τίτλος του– «ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο ομοιογενής». «Ολα γίνονται ομοιόμορφα στις εξωτερικές εκφάνσεις της ζωής, όλα επιπεδοποιούνται σ’ ένα ομοιογενές πολιτιστικό σχήμα. Τα ιδιαίτερα έθιμα των λαών απαλείφονται, το ντύσιμο εξομοιώνεται, τα ήθη διεθνοποιούνται. Οι χώρες φαντάζουν όμοιες μεταξύ τους, η ζωή και η δράση των ανθρώπων είναι ενταγμένες στο ίδιο πλαίσιο, οι πόλεις τους όλο και πιο ίδιες στα εξωτερικά τους γνωρίσματα και οι συνέπειες είναι η εξαφάνιση κάθε ατομικότητας προς όφελος της τυποποίησης».
Αν όμως κοιτάξουμε αμερόληπτα τις μορφές συγκατοίκησης των ανθρώπων από τις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ και μετά στην Ευρώπη και αλλού, βλέπουμε μια τάση προς φωλιές εντόμων (μελισσών, μερμηγκιών κλπ). Η 1η φωτο είναι από το Πατάρε της Βενεζουέλας. Η 2η από το Χονγκ Κονγκ – το κτήριο Yick Fat, King’s Road, Quarry Bay, Ανατολική Περιοχή.
Εδώ, 3η φωτό, το Corviale (μήκος 1χλμ) στη Ρώμη όπου ζουν 8.000 κάτοικοι!
Μα η ομογενοποίηση που τείνει προς εντομοποίηση έχει πολύ χειρότερες απόψεις αν συλλογιστούμε σοβαρά τη μορφή κουλτούρας των τερμιτών (πυραμίδες στη Βραζιλία 4.000 ετών).
Στο The Life of the White Ant (1927) ο M. Maeterrlinck επισήμανε το τρομερό κόστος αυτής της κουλτούρας του συλλογικού συνωστισμού: εκμηδενισμός της ατομικότητας, κομουνιστική πειθαρχία και σκληρότητα με αυξανόμενες απαιτήσεις, τυραννεία και μοιρολατρεία, θάνατωση των αδύναμων κλπ. Και πάνω από όλα το ότι θυσίασαν μάτια και φτερά αφού θυσίασαν τη νοημοσύνη τους!
Αυτές τις τάσεις τις παρατηρούμε στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες με τη μαζικοποίηση όχι μόνο της υλικής παραγωγής μα και της σκέψης όπως με την πολιτική ορθότητα, wokeism και παρόμοια!
