1. Το 2014 στις ΗΠΑ, όπως έγραφα, το 0,1 του πληθυσμού εξουσιάζει τόσο πλούτο όσο το 90% ! Μιά οικογένεια και μόνη, του Σάμ Γουάλτον, έχει 149 δισ. δηλαδή όσο έχει το 42% των κατώτερων στρωμάτων! Ο Μπίλ Γκέιτς κατέχει 72 δις. και ο Μπάφετ 69 δις. (Τώρα πρέπει να έχουν αυξηθεί τα πλούτη τους.)
Όπως έγραψα και είναι φανερό σε οποιονδήποτε αναλυτή, μερικοί πλούσιοι απέκτησαν την περιουσία τους εντελώς νόμιμα με σκληρή εργασία. Αλλά πάντες παντού πάντοτε ωφελήθηκαν από την πρόσοδο (συχνά και από απάτες αλλά αυτό το αγνοούμε. Ανήκει στη Δικαιοσύνη.).
Στήν εποχή μας, ποτέ κανείς πουθενά δεν πλούτισε από τόν μισθό του που είναι η αμοιβή της εργασίας του και μόνο. Ούτε πλούτισε από το κέρδος που είναι η αμοιβή, το εισόδημα της επιχείρησης και μόνο.
2. Ο Μάρξ, όπως κάθε οικονομολόγος του 19ου αιώνα, καταλάβαινε την διαφορά μεταξύ μισθού, κέρδους και προσόδου. Στο Κομμουνιστικό μανιφέστο (1849) έγραψε πως το πρώτο μέτρο μιάς κομμουνιστικής κυβέρνησης θα έπρεπε να είναι η αποκόμιση της προσόδου ως έσοδο για το κράτος!
Καμμιά κομμουνιστική κυβέρνηση δεν το έπραξε, παρότι το μέτρο είναι απλό κι επιβάλλεται σχετικά εύκολα. Παντού κρατικοποίησαν επιχειρήσεις εθνικοποίησαν τη γη και δημιούργησαν κολχόζες και συνεταιρισμούς.. (Ο μέγας “αείμνηστος” Ανδρέας καινοτόμησε με την “κοινωνικοποίηση” που ήταν ουσιαστικα πλημμύρα διορισμών, αυξήσεις συντάξεων ακόμα και για τυφλούς που έβλεπαν και υπερδανεισμός και ο Τσίπρας με υπερφορολόγηση και “μπαχαλοποίηση”).
Παντού γιγαντώθηκε το Δημόσιο, ο κρατισμός, η γραφειοκρατία και η διαφθορά- μέχρι γενικής φτωχοποίησης και τελικής κατάρρευσης ή στροφής στον καταραμένο καπιταλισμό.
Στα χρόνια της χρεοκοπίας 2011-2017, στην Ψωροκώσταινα Ελλάδα, λίκνο της Δημοκρατίας και μητέρα πολιτισμού, μια δράκα αδιάβαστων αναρχοαριστερών (δήθεν μαρξιστών-κομμουνιστών), μολισμένοι με τον ιό της αμάθειας και μεταδίδοντας τον ιό στις πιό εύπιστες μάζες, καθυβρίζει τους καπιταλιστές, το κεφάλαιο και τα κέρδη μή γνωρίζοντας την διαφορά απο την πρόσοδο.
3. Πρόσοδος είναι το μέρος της παραγωγής πλούτου (δηλαδή αγαθών και υπηρεσιών σε μιά κοινωνία) που απομένει αφού η εργασία έχει πάρει την αμοιβή της. Υπάρχουν όμως δύο καταστάσεις.
α) Όπου η γη είναι ελεύθερη και υπάρχουν δωρεάν (ή πολύ φθηνά) διαθέσιμες περιοχές, η αμοιβή της εργασίας τείνει προς το ολικό προϊόν των τοποθεσιών στο περιθώριο της παραγωγής (συνήθως αγροτοκτηνοτροφικές μονάδες).
β) Όπου η γη έχει περικλειστεί και δεν υπάρχουν δωρεάν (ή πολύ φθηνές) διαθέσιμες περιοχές μα κάθε τοποθεσία πρέπει να αγοραστεί ή να εκμισθωθεί, η αμοιβή εργασίας τείνει προς το λιγώτερο που οι άνεργοι δέχονται.
4. Στην πολιτειακή κατάσταση (α) η γη είναι ελεύθερη και όποιος θέλει μπορεί να έχει μιά τοποθεσία δωρεάν ή φθηνά. Το Λ είναι λιμάνι (ή κομβικό σημείο-κεντρικός σταθμός τρένων ή λεωφορείων). Οι μισθοί τείνουν προς το ολικό προϊόν στις οριακές κατώτερες παραγωγικές μονάδες. Η πρόσοδος είναι φυσικό αποτέλεσμα.
Στην κατάσταση (β) όπου όλες οι εκτάσεις έχουν περικλειστεί και πολλές, ακόμα και σε κεντρικά μέρη κρατούνται αχρησιμοποίητες (κυρίως Χ1), η πρόσοδος διογκώνεται σε βάρος των μισθών (Το κέρδος είναι μόνο ένα μικρό μέρος της προσόδου και κυμαίνεται από 18% σε καιρό ακμής μέχρι 1% σε ύφεση).
Ο μπαμπούλας της οικονομίας είναι οι προσοδοθήρες που αποκτούν μεγάλα εισοδήματα καθώς καρπώνονται τις υπεραξίες της γης. Αυτός και όχι ο καπιταλιστής επιχειρηματίας εκμεταλλεύεται τις μάζες. Ο προσοδισμός καταπιέζει και τον καπιταλιστή επιχειρηματία όσο και τις μάζες των εργατών μισθωτών. Αυτά όλα έχουν αναλυθεί λεπτομερέστερα σε προηγούμενα άρθρα Πολιτικής Οικονομίας κλπ.
Στις τωρινές συνθήκες οικονομίας μόνο η γεωφορολόγηση θα απελευθέρωνε και προλετάριους και καπιταλιστές από το καταπιεστικό παράσιτο του προσοδισμού.
