1. Φίλος του ιστολογίου ρώτησε, ή μάλλον πρότεινε πως ο ΕΝΦΙΑ είναι μια μορφή Γεωφορολόγησης. Από μια άποψη, ναι, υπάρχει κάποια ομοιότητα.
Ο ΕΝΦΙΑ είναι φόρος ακίνητης περιουσίας. Οι άλλοι φόροι ακίνητης περιουσίας όλοι μπορούν να αντικατασταθούν από ή να ενσωματωθούν μέσα στον ΕΝΦΙΑ, ο οποίος καλύπτει αγροτεμάχια υπό εκμετάλλευση ή όχι, οικόπεδα και κτίρια – όπου κι αν βρίσκονται αυτά όλα. Τελευταία κατάλαβα πως ορισμένες γεωργικές εκτάσεις δεν θα πληρώνουν ΕΝΦΙΑ.
Η Γεωφορολόγηση δεν πλήττει καθόλου κτίρια, καλλιέργειες ή όποια άλλα έργα πάνω ή κάτω από την επιφάνεια της γης. Επιβάλλεται πάνω στην αξία της επιφάνειας σκέτης ξέχωρα και άσχετα με όποια εγγειοβελτιωτικά έργα (ή παραγωγικά) υπάρχουν εκεί.
2. Η διαφορά είναι τεράστια. Ο ΕΝΦΙΑ, όπως κάθε άλλος φόρος επιβάλλεται πάνω στην εργασία ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, πάνω στην αμοιβή και το προϊόν της εργασίας κι έτσι αποτελεί αντικίνητρο για εργασία και ανάπτυξη. Διότι όσο περισσότερο εργάζεται κάποιος (άτομο ή επιχείρηση) και αυξάνει το εισόδημά του, τόσο περισσότερο φόρο πληρώνει ενώ ο τεμπέλης που δεν εργάζεται περισσότερο πληρώνει όσα πλήρωνε. Αν μάλιστα είναι πολύ μικρό το εισόδημά του ή ζημιώνει, μπορεί και να παίρνει επιδοτήσεις από το φιλεύσπλαχνο κράτος. Αν ένας ιδιοκτήτης βελτιώσει το κτίριό του κι έτσι αυξήσει την αξία του, πάλι θα πληρώσει παραπάνω!
Κι εδώ λειτουργεί ως αντικίνητρο για κτιριακές βελτιώσεις και ανάπτυξη.
Ο ΕΝΦΙΑ επινοήθηκε (από τον Βενιζέλο επί ΠΑΣΟΚ) για την είσπραξη περισσότερων χρημάτων. Είναι μια βλακωδέστατη επινόηση.
3. Η Γεωφορολόγηση είναι όλως διαφορετική – όσο η μέρα από τη νύχτα.
Η αξία ενός οικοπέδου (η οποία θα φορολογηθεί με τη ΓΦ), ή ενός χωραφιού στα Μεσόγεια ή στα Τρίκαλα, δεν οφείλεται στην εργασία του κατόχου. Η καλλιέργεια, το ορυχείο, το κτίριο, ναι, η αξία τους οφείλεται στην εργασία. Μα αυτή δεν φορολογείται!
Η αξία μόνο της επιφάνειας της γης σκέτης φορολογείται. Αυτή η αξία οφείλεται στη γενικότερη αξία της σύνολης περιοχής ή ζώνης. Στη βιομηχανική ζώνη βόρειο-ανατολικά του Ηρακλείου Κρήτης, π.χ, η αξία ισομέγεθων οικοπέδων είναι ίδια, με αμελητέες διακυμάνσεις. (Η αξία κτιρίων διαφέρει σημαντικά ανάλογα με την ποιότητα και παλαιότητα τους: όσο πιο καινούριο και καλοφτιαγμένο το κτίριο τόσο ακριβότερο.) Αλλά ένα οικόπεδο στο κέντρο ή στην παραθαλάσσια περιοχή του Ηρακλείου, περιοχή Κούλε ας πούμε, είναι πολύ ακριβότερο από μια ισομεγέθη έκταση στις Γούρνες, νότια κι έξω από την πόλη.
Η αξία ενός οικοπέδου, οπουδήποτε, δεν οφείλεται ποτέ στην εργασία του κατόχου. Οφείλεται στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής (που οφείλεται στην εργασία άλλων!), στην αύξηση του πληθυσμού, στην παρουσία κι εγγύτητα δημόσιων κτιρίων (Δημαρχείο, Εφορία, ΚΕΠ, κλπ) ή σταθμών ή πολιτισμικών κέντρων και παρόμοια.
4. Ο κάτοχος λοιπόν γίνεται δυνητικά πλούσιος χάρη στην εργασία άλλων!
Η αξία της επιφάνειας σκέτης δημιουργείται ή από την ίδια τη Φύση (αν η γη είναι εύφορη ή αν υπάρχουν πολύτιμα ορυκτά) ή από την ύπαρξη και ανάπτυξη της σύνολης Πολιτείας και πιο συγκεκριμένα της άμεσης περιοχής.
Εδώ τώρα εγείρεται θέμα ηθικής και δικαιοσύνης. Αφού η αξία της επιφάνειας του οικοπέδου ή αγροτεμαχίου δημιουργείται από την Πολιτεία ή τους κατοίκους και τις δραστηριότητες της ευρύτερης εκείνης περιοχής, γιατί επιτρέπεται στον κάτοχο να καρπώνεται το πλεονέκτημα;
Είναι άδικο. Και όπως όλα τα άδικα είναι και βλακώδες!
Τι δικαιότερο και ευφυέστερο από το να πληρώνει με τη ΓΦ ο κάτοχος μια αξία που δημιουργούν άλλοι;
Ή με άλλα λόγια, τι δικαιότερο κι ευφυέστερο για μια πολιτεία να εισπράττει αυτή την αξία που η ίδια έχει δημιουργήσει;
5. Τελειώνω αυτή τη σύντομη ανάλυση με την υπόδειξη πως οι παραμεθόριες ή περιοχές στο περιθώριο της παραγωγής, αγροτεμάχια μακριά από κέντρα, βουνοπλαγιές, απόμερες και δυσπρόσιτες περιοχές και παρόμοιες εκτάσεις δεν θα πρέπει να πληρώνουν φόρο, ακόμα κι αν χρησιμοποιούνται για καλλιέργεια ή βοσκή. Ορυχεία όμως θα πρέπει να πληρώνουν.
