1. Οι πλείστοι δημοσιογράφοι διακρίνονται για τη ρηχότητά τους. Οι περισσότεροι έχουν άλλα πολλά κουσούρια: θα μπορούσαν, για παράδειγμα στη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ (Κυριακή, Σεπτ 2016) να συμπαρασταθούν στη συνάδελφο, που με τα λόγια και τη στάση της ανέδειξε το φασιστικό υπόστρωμά του λέγοντάς του ευθαρσώς πως ψεύδεται και μετά να σηκωθούν να φύγουν αφήνοντάς τον σύξυλο με τα φιλοσυριζαία λιβανιστήρια του.
Η ρηχότητα πάντοτε συνοδεύεται από δειλία.
Κάποιος που αρθρογραφεί τακτικά σε μια κρητική εφημερίδα (Νέα Κρήτη) παρουσιάζεται ως ‘πολιτικός επιστήμονας’ και κάνει πολιτικές αναλύσεις όχι μόνο με απίστευτη ρηχότητα μα και σπάνια σύγχυση.
2. Έτυχε να είμαι στο Ηράκλειο μέσα Σεπτεμβρίου και διάβασα άρθρο αυτού του επιστήμονα σχετικά με τον νέο-φιλελευθερισμό.
Έγραφε με προβλεπόμενη ευκολία: ‘Η δημοκρατία και ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός συνδέονται και μάλιστα, το ένα μέγεθος οδηγεί αναπόφευκτα στο άλλο’!
Προσέξτε τα προσδιοριστικά ‘άκρατος’ και ‘αναπόφευκτα’. Το πρώτο δεν επεξηγείται πουθενά. Ούτε δίνεται κάποια έννοια του παλαιού και του νέου φιλελευθερισμού ούτε του ‘μη άκρατου’. Όσο για τη δημοκρατία – αλήθεια, συλλογιέστε ποτέ τι σημαίνει, τι καταδείχνει η λέξη αυτή που την πιπιλούν σαν καραμέλα οι πολιτικάντηδες και ιδίως, ακατάπαυστα, οι αναρχοαριστεροί και δημαγωγοί;… Τα πάντα και τίποτα.
Λίγες παραγράφους πιο κάτω λέει: ‘Από το 2008 κι έπειτα, που ξέσπασε η κρίση, παρατηρείται μια εκτεταμένη «αποδημοκρατικοποίηση». Φαίνεται πως η συνεργασία των δυο μεγεθών έληξε’. Τώρα εκτός από την Ελλάδα του κ. Τσίπρα, πού στην ευχή στην πολιτισμένη Ευρώπη παρατηρεί ο επιστήμων αυτό το φαινόμενο;… Και πώς συνάδει αυτό με την ‘αναπόφευκτη’ συνεύρεση νεοφιλελευθερισμού και δημοκρατίας που ανέφερε νωρίτερα;
Για την αντιμετώπιση της κρίσης δόθηκε το φάρμακο του νεοφιλελευθερισμού, και, συνεχίζει απτόητος ο αρθρογράφος, ‘Το κράτος θεωρήθηκε πως πρέπει να ελέγχει μόνο την τάξη και την ασφάλεια. Μοιραία ξεκίνησε η πώληση της κρατικής ιδιοκτησίας.’ Και μόνο η χρήση της λέξης ‘μοιραία’ δείχνει πως ο γράφων είναι μάλλον συναισθηματικός μπαρουφολόγος παρά επιστήμων. Διότι ούτε στην Ελλάδα των Μνημονίων, παρά τις πενταετείς πιέσεις των Δανειστών, δεν έγινε καμιά πώληση κρατικής ιδιοκτησίας – παρά μόνο πρόσφατα από την Πρώτη-φορά αναρχοαριστερών.
3. Η σύγχυση του αρθρογράφου βρίσκει διέξοδο στη αοριστολογία, φυσικά. ‘ Όσο ο νεοφιλελευθερισμός αποκτούσε γερές βάσεις,’ συνεχίζει, ‘τόσο η δημοκρατία εξασθενούσε. Γιατί…είναι το πολίτευμα εκείνο που προάγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, γιατί συνδέεται με την αξία του ανθρώπου. Και η αξία του ανθρώπου είναι ο δομικός λίθος του Συντάγματος. Είναι η αρχή των πάντων.’
Τι στην ευχή σημαίνει ‘αξία του ανθρώπου’ ή ‘δομικός λίθος’ ή ‘αξιοπρέπεια’; (Βλέπετε πουθενά στην Ελλάδα των δημοκρατών του Σύριζα πολλή ‘αξιοπρέπεια’ στις συμπεριφορές των μελών της κυβέρνησης με τις παρεμβάσεις και τον αυταρχισμό τους;)
Η σύγχυση βρίσκει πλήρη έκφραση στη θολούρα που προκάλεσε ο νεοφιλελευθερισμός στο δημοκρατικό τοπίο και στον δημοκράτη- πολίτη. Γράφει – ‘Ο ενεργός πολίτης έδωσε τη θέση του σε έναν απαθή πολίτη, που στηρίζει για να εκδικηθεί σχηματισμούς που στήριξαν το νεοφιλελευθερισμό’. Θολούρα οπωσδήποτε!
4. Αλλά χρειάζεται να προσεχθεί καλά η τελική συμπερασματική κορόνα: ‘ όσο ο νεοφιλελευθερισμός κάνει αισθητή την εμφάνισή του, τόσο η αξία της αυτονομίας που είναι θεμελιώδης στη Δημοκρατία θα διασαλεύεται.’
Τέτοια γραπτά, με τόση ασυναρτησία, αντίφαση και αοριστολογία, μόνο θολωμένα ή διασαλεμένα μυαλά παράγουν.
Ο επιστήμων φαίνεται να πιστεύει πως ο φιλελευθερισμός, νέος ή παλαιός, μάχεται και καταπιέζει την ‘αυτονομία’. Ενώ ο κρατισμός, ο αντίπαλος του νεοφιλελευθερισμού, προάγει την αυτονομία των ατόμων και θεσμών, έστω και αν το κράτος εναγκαλίζεται και καταπίνει ως βόας σφιγκτήρας πολίτες, θεσμούς και κάθε δραστηριότητα ιδιωτικού χαρακτήρα.
Τόση αντίφαση, αοριστολογία και σύγχυση παράγεται μόνο με παιδεία σοσιαλ-δημοκρατική που χειροτερεύει με τον χρόνο και εκχυδαΐζεται. Δεν τη βλέπω ούτε να βελτιώνεται ούτε καν να αναχαιτίζεται.
