1. Η Πολιτική Οικονομία δεν είναι μόνο παραγωγή, κέρδος, φόροι, μισθοί, έξοδα κι έσοδα, προσφορά και ζήτηση. Αυτά όλα είναι οι ορατές επιφανειακές ενέργειες – τα επιφαινόμενα.
Υπάρχει όμως και μια αθέατη διάσταση που επιτρέπει και προωθεί την εκδήλωση και λειτουργία των επιφαινομένων.
Τρώμε τυριά που έρχονται στην Αθήνα από διαφορετικά μέρη της χώρας, την Κρήτη, τη Νάξο κλπ. Τα λαχανικά και τα όσπρια επίσης που γεμίζουν τους πάγκους και τα ράφια σε σουπερμάρκετ και λαϊκές έρχονται από μακρινά μέρη.
Πίνουμε κρασιά και ρακές/τσίπουρα και ούζα που επίσης έρχονται από μακριά. Το ουίσκι μάλιστα έρχεται από Σκωτία ή ΗΠΑ και το ρούμι από Καραϊβική ενώ το σάκε από Ιαπωνία. Σε πολλά καταστήματα βρίσκεις μπίρες από Ευρώπη, ΗΠΑ, και σε Ινδικά εστιατόρια από Ινδία!
Οδηγούμε αμάξια που όλα προέρχονται από το εξωτερικό. Και τα καύσιμα επίσης είναι από το εξωτερικό. Πάμπολλες συσκευές μα και πολλά ρούχα μας επίσης έρχονται από έξω.
Ούτε τυχαία ούτε χαώδη είναι αυτά τα επιφαινόμενα – παρά την ανικανότητα της παρούσας αναρχοαριστερής κυβέρνησης που βάζει την ουρά της παντού.
2. Είναι το εμπόριο, βέβαια.
Μα το εμπόριο, και συγκεκριμένα εισαγωγές από άλλες, εκτός Ευρώπης, χώρες δεν είναι υπόθεση εύκολη, κάτι που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε. Ο έμπορος πρέπει να έχει πολλές δεξιότητες, μεγάλη πείρα και αξιοπιστία.
Το εμπόριο προϋποθέτει ένα καλό νομισματικό σύστημα και μεταφορές χερσαίες, θαλάσσιες και αεροπορικές. Επίσης την παραγωγή τόσο των εμπορευμάτων όσο και των μεταφορικών μέσων.
Προϋποθέτει επίσης άριστη πληροφόρηση όσον αφορά τη ζήτηση, τις προσφορές και τις τιμές στις αγορές.
Το εμπόριο είναι ουσιαστικά ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών. Εδώ και πολλούς αιώνες όμως εισήλθε το χρήμα και αυτό διευκόλυνε τις εμπορικές δραστηριότητες.
Το χρήμα αλλά και το εμπόριο γενικά προϋποθέτουν αγορές, που προϋποθέτουν πληθυσμό και κυβερνήσεις που εγγυώνται το νόμισμά τους αλλά κατοχυρώνουν κι ένα πλαίσιο νόμων που διασφαλίζει την απρόσκοπτη μετακίνηση και την ατομική περιουσία, τιμωρώντας κλέφτες και απατεώνες.
3. Υπάρχει μεγάλη τάξη σε κάθε σύγχρονη κοινωνία, σε κάθε χώρα, έστω κι αν η τάξη αυτή δεν είναι προφανής.
Η αθέατη αυτή τάξη οφείλεται στην ενέργεια της ανθρώπινης νοημοσύνης και στην πείρα αιώνων. Όλες οι δραστηριότητες που αναφέρθηκαν στα δυο προηγούμενα τμήματα προϋποθέτουν, απαιτούν, νοημοσύνη.
Στο σχεδιάγραμμα η κεντρική κάθετη αντιπροσωπεύει τη νοημοσύνη.
4. Αυτή είναι η τάξη σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Ισχύει σήμερα όπως ίσχυε, σε μικρότερη κλίμακα, στην κλασική αρχαιότητα.
Στη βάση είναι φυσικά ο Άνθρωπος με τη νοημοσύνη του.
Μερικές οικογένειες οργανώνονται σε μια μικρή κοινότητα, το χωριό με τον ναό και ίσως το σχολείο της. Εδώ γίνεται η πρωτογενής παραγωγή που δίνει την τροφή για τη συντήρηση της ζωής και τις πρώτες ύλες για τη δευτερογενή παραγωγή (ξυλεία, πέτρα, κάρβουνο, μέταλλα). Η εργασία είναι κυρίως επαναληπτικές κινήσεις.
Η πόλη είναι πολύ μεγαλύτερη κοινότητα με πολλές συνοικίες (=χωριά) και μεγάλη αγορά. Εδώ θα υπάρχει κάποιο δικαστήριο ίσως και το γυμνάσιο ή λύκειο και η τράπεζα. Υπηρετεί μεγάλες καλλιέργειες ίσως και βιομηχανίες στη γύρω περιοχή.
Η μεγαλούπολη μπορεί να έχει Πανεπιστήμιο και Μητρόπολη και αεροδρόμιο ή λιμάνι ή σιδηροδρομικό σταθμό: είναι κομβικό, διοικητικό κέντρο. Εδώ υπάρχουν και πολιτισμικά κέντρα (θέατρο, ίσως και Λυρική σκηνή και ορχήστρα). Εδώ αρχίζει το εμπόριο και οι τράπεζες δίνουν μεγάλες πιστώσεις. Εδώ επίσης κρατιούνται οι παραδόσεις του έθνους και καθορίζονται τα ήθη και τα έθιμα του λαού που ανάλογα με την ποιότητά τους δημιουργούν αξιοπιστία ή την έλλειψή της.
Μετά είναι η πρωτεύουσα που αντιπροσωπεύει πλήρως το έθνος με τη Βουλή και τα υπουργεία. Τρεις παράγοντες δίνουν συνοχή στην Πολιτεία: η γλώσσα, η θρησκεία και η νομοθεσία. Όπου υπάρχουν δύο γλώσσες ή δύο θρησκείες συχνά εγείρονται προβλήματα: στην Ισπανία οι Βάσκοι και οι Καταλανοί με διαφορετικές γλώσσες· στη βόρεια Ιρλανδία οι καθολικοί και οι προτεστάντες. Η παιδεία θα έπρεπε να εξομαλύνει τέτοιες διαφορές επιτρέποντας την πολυπολιτισμικότητα, μα δεν το κάνει πάντα ή αποτελεσματικά.
5. Τα τρία επίπεδα από το Χωριό ως τη Μεγαλούπολη αποτελούν τον οικονομικό οργανισμό της Πολιτείας. Εδώ είναι η παραγωγή – στην πρώτη βαθμίδα η πρωτογενής και στη δεύτερη η δευτερογενής.
Οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα εκφράζουν τη νοοτροπία των πολιτών αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνουν χαρακτήρες και συμπεριφορές. Η πίστη είναι η αξιοπιστία που επιτρέπει τη λειτουργία του εμπορίου, τις συναλλαγές και την κυκλοφορία του χρήματος. Αυτή απαιτεί έντιμους τραπεζίτες, εμπόρους και παραγωγούς, πραγματική παραγωγή και μια αξιόπιστη, ισχυρή κυβέρνηση με σταθερό σύστημα δικαιοσύνης.
Υπάρχουν και δύο ανώτερες λειτουργίες που διαμορφώνουν την ποιότητα στη συμπεριφορά κι εργασία των πολιτών εμφυσώντας καλλιέργεια και πολιτισμό με τις μεγάλες αρετές. Αυτά θα τα κοιτάξουμε αργότερα.
