1. Για να προσδιοριστούν οι φυσικοί νόμοι της ΠΟ στη διανομή του πλούτου χρησιμοποίησα πολλά διαγράμματα. Αυτά βέβαια δεν είναι ακριβείς απεικονήσεις των πραγματικών μεγεθών, αλλά των γενικών τάσεων της οικονομίας.
Πριν εξετάσουμε άλλες απόψεις της διαίρεσης του πλούτου ή του συνολικού προϊόντος της παραγωγής, ας κοιτάξουμε ένα βασικό σημείο.
Ένα ερώτημα που εγείρεται αμέσως αμέσως είναι, αφού, όπως στο δ1 η πρόσοδος Π 10 στη στήλη Δ, 20 στη στήλη Γ, 30 στη στήλη Β και 40 στη στήλη Α, πληρώνεταιολόκληρη στο κράτος, γιατί να προτιμήσει κάποιος να εργάζεται στις πιο πλεονεκτικές τοποθεσίες;
2. Εδώ χρειάζεται να θυμηθούμε δύο σημεία που διατυπώθηκαν συχνά και καθαρά.
Πρώτον κάθε στήλη αντιπροσωπεύει, επιχειρήσεις με κοινό αντικείμενο
(π.χ. χρηματοπιστωτικές στην Α, βιομηχανικές στη Γ κλπ) ή ζώνη εδαφών με περίπου ίδια αξία. Ετσι λοιπόν, η ζώνη Γ είναι εδάφη αξίας 80 και μπορεί να περιέχει 10 ή 30 επιχειρήσεις όμοιου τύπου . Τό ίδιο ισχύει για όλες τις στήλες. Κάθε στήλη είναι ζώνη εδαφών με περίπου ίδια αξία και περιέχει μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων όμοιου τύπου.
Δεύτερον, σε κάθε περίπτωση ορίσαμε ισομεγέθη εδάφη και ισόποση εργασία σε κάθε στήλη (δηλαδή σε κάθε παραγωγική μονάδα). Αλλά η εργασία και τα κεφάλαια που επενδύονται σε κάθε παραγωγική μονάδα, μπορεί κάλλιστα να διαφέρουν. Σε αυτή την περίπτωση η παραγωγή αυξάνεται, όχι όμως η αξία του εδάφους.
3. Στο δ2 εικονίζουμε τη νέα κατάσταση όπου σε μερικές μονάδες έχουν γίνει πρόσθετες επενδύσεις και έχει αυξηθεί η εργασία, όχι όμως η γη. Το εμβαδόν του εδάφους παραμένει το ίδιο. Είναι ας πούμε μιά μεγέθυνση της στήλης Γ, όπου τώρα εδώ κάθε στήλη αντιπροσωπεύει 2 ή 3 μονάδες.
Οι μονάδες Γ2 και Γ7 χρησιμοποιούν πρόσθετα κεφάλαια κι εργασία. ¨Ετσι έχουν αυξημένη πρόσοδο 10 που όμως είναι κέρδος για την επιχείρηση. Η Γ3 χρησιμοποιεί περισσότερα κεφάλαια και εργασία ενώ η Γ4 λιγότερα. Η Γ1 και Γ6 δεν χρησιμοποιούν περισσότερα και η Γ5 ειναι μιά αχρησιμοποίητη τοποθεσία στην ίδια ζώνη.
Τώρα η αξία των τοποθεσιών σε αυτή τη ζώνη Γ είναι ίδια και έτσι άσχετα με την πατραγωγή τους, όλες πληρώνουν την πρόσοδο που είναι 20. Η Γ5 δέν πληρώνει, ειναι στην κατοχή της κοινότητας ή της πολιτείας δεν βρίσκεται στην κατοχή κάποιου πολίτη ή κάποιας επιχείρησης και είναι αχρησιμοποίητη. Αν όμως την έχει πάρει στην κατοχή της κάποια επιχείρηση και δέν την χρησιμοποιεί, τότε πάλι θα πληρώσει την πρόσοδο 20. Συνεπώς δεν συμφέρει σε κανέναν επιχειρηματία να κρατά εδάφη αχρησιμοποίητα – όπως κάνουν οι κερδοσκόποι σήμερα παντού περιμένοντας να αυξηθεί η αξία τους.
Έτσι όλες οι μονάδες στη ζώνη Γ πληρώνουν τον ίδιο φόρο αφού έχουν ισομέγεθα εδάφη και κάθε τοποθεσία έχει την ίδια αξία.
4. Με την γεωφορολόγηση, ούτε η εργασία ούτε το κεφάλαιο φορολογούνται.
Φορολογείται μόνο η αξία του εδάφους σκέτου, μιά αξία που δημιουργείται από την ύπαρξη και ανάπτυξη της κοινωνίας.
Όσες βελτιώσεις κι αν κάνει πάνω στα κτίρια, τις καλιέργειες ή τις στοές του ορυχείου του ένας επιχειρηματίας, η αξία της γης του δέν θα αλλάξει. Η αξία που θά αλλάξει, είναι η αξία της παραγωγικής μονάδας, δηλαδή της επιχείρησής του.
Η αξία μιάς τοποθεσίας, καθορίζεται πάντα σε συνάρτηση με τις αξίες άλλων τοποθεσιών της ίδιας περιοχής και πάντα σε σχέση με το κέντρο της κοινότητας ή της πόλης. Αυτές αλλάζουν με την ανάπτυξη της κοινωνίας, την αύξηση του πλυθυσμού, την πρόοδο της τεχνολογίας, την εκλέπτυνση των πολιτισμικών τάσεων, τη διεύρυνση της αγοραστικής δύναμης των κατώτδερων κοινωνικών στρωμάτων, την παροχή δημόσιων υπερεσιών και παρόμοια.
Επανεκτίμηση των αξιών μπορεί να γίνεται κάθε 2 ή 3 χρόνια. Ένας μικρός αριθμός εκτιμητών αρκεί.
