1. Σήμερα οι περισσότεροι ζούμε στον 2ο, 5ο, 8ο όροφο μιας πολυκατοικίας. Δεν μας απασχολεί πολύ η σκέψη πως το κτήριο στέκεται πάνω στη γη.
Όλοι χρειαζόμαστε γη, τη στέρεη επιφάνεια, για να αναπαυόμαστε, να κινούμαστε, να εργαζόμαστε, να ζούμε.
Για να υπάρχουμε καν χρειαζόμαστε τον χώρο που καταλαμβάνει το υλικό σώμα μας. Αυτός είναι πάνω στη γη. Μόνο εδώ βρίσκουμε όλες τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή μας – στέρεο υπόβαθρο, φως, αέρα….
Επιπλέον χρειαζόμαστε τη στέρεη επιφάνεια για κατοικίες, γραφεία, εργοστάσια, σχολεία, εκκλησίες και νοσοκομεία, για γήπεδα,πάρκα, σινεμά, θέατρα και Μέγαρα μουσικής και όπερας, για οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, σταθμούς, λιμάνια, αεροδρόμια….
2. Οι ανάγκες μας για έκταση, ποιότητα και θέση γης διαφέρουν, φυσικά, ανάλογα με τα επαγγέλματα και λειτουργήματά μας. Ο αγροτοκτηνοτρόφος χρειάζεται πάρα πολλά στρέμματα, το ξενοδοχείο με τα μπάνγκαλο στην παραλία λιγότερα μα περισσότερα από την τράπεζα ή το σχολείο, ενώ ο δικηγόρος ή ο φοροτεχνικός αρκούνται με ένα δωμάτιο.
Αλλά ο ξενοδόχος, ο τραπεζίτης, ο δικηγόρος κλπ, εξαρτώνται για τη ζωή τους από τα προϊόντα των στρεμμάτων του αγροτοκτηνοτρόφου.
3. Όσο μεγαλύτερη είναι η αστικοποίησή μας, τόσο λιγότερο αντιλαμβανόμαστε πως όλες οι δραστηριότητές μας στηρίζονται στη γη.
Η εξάρτησή μας από τη γη ως άτομα και γένος είναι απόλυτη!
Τα νέα θαύματα της τεχνολογίας, οι μορφές υπολογιστών, τηλεφωνίας, τηλεθέασης κι άλλων ηλεκτρονικών συσκευών ή συστημάτων, χρειάζονται ενέργεια και αυτή παράγεται με πετρέλαιο, κάρβουνο, αέριο και διάφορα ορυκτά και μέταλλα που ανασύρονται από τα σπλάχνα της γης. Ακόμα και οι συσκευές εναλλακτικών μορφών ενέργειας, όπως οι ανεμογεννήτριες για αιολική και τα φωτοβολταϊκά για ηλιακή ενέργεια, φτιάχνονται από υλικά της γης και στηρίζονται πάνω της.
4. Η γη προϋπάρχει του ανθρώπου κατά δισεκατομμύρια έτη. Εκτός από λιγοστές αποξηράνσεις βαλτότοπων και λιμνοθαλασσών που οφείλονται σε ανθρώπινη εργασία, η γη όλη είναι δοσμένο δώρο του σύμπαντος για όλους τους ανθρώπους.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί “Εγώ έφτιαξα ετούτη τη γη”.
Αλλά σχεδόν όλοι όσοι κατέχουμε κάποιο κομμάτι γης, το διεκδικούμε ως ιδιοκτησία μας: “Αυτή η γή μου ανήκει”! Έτσι αποκλείουμε άλλους.
Έτσι, από αρχαιότατους χρόνους, οι δυνατοί και πανούργοι περικλείουν μεγάλες εκτάσεις για δική τους ιδιοκτησία, έστω κι αν δεν μπορούν να τις χρησιμοποιούν οι ίδιοι, και αποκλείουν συχνά μεγάλες μάζες άλλων. Αυτοί οι στερημένοι τώρα πρέπει να πληρώσουν τους ιδιοκτήτες για να έχουν ένα μέρος για κατοικία κι εργασία.
Εδώ είναι η δεύτερη περίπτωση που εμφανίζεται αδικία και η οικονομία στραβώνει. Η πρώτη, όπως είδαμε στο “Πολιτική Οικονομία 3: Κοινωνία, Εργασία”, ήταν όταν ορισμένοι άνθρωποι σκλάβωναν άλλους για να μην εργάζονται οι ίδιοι.
Όπου η γη περικλείεται ως ιδιοκτησία, εκεί φουντώνει η φτώχεια.
5. Όπως στο παρελθόν οι δυνατοί και πονηροί σκλάβωναν άλλους, τους ανάγκαζαν να δουλεύουν για πάρτη τους και ζούσαν από το σύνολο των προϊόντων της εργασίας των δούλων, έτσι τώρα οι γαιοκτήμονες στις πόλεις και στην ύπαιθρο αναγκάζουν τους ακτήμονες να πληρώνουν ενοίκια και αυτοί ζουν από αυτά, δηλ. προϊόντα της παραγωγής των ακτήμονων (που είναι μέρος της φυσικής αμοιβής της εργασίας τους).
Αυτή τώρα είναι μια πολύ ύπουλη σκλαβιά, την οποία οι σκλαβωμένοι διαισθάνονται μόνο αόριστα, καθώς αναγκάζονται να παραχωρούν στους γαιοκτήμονες μικρό ή μεγάλο μέρος, μα όχι το σύνολο, της παραγωγής ή, όπως κοινώς λέγεται, του εισοδήματός τους.
6. Παλαιοί σοφοί όπως οι Μωϋσής, Πλάτων, Γεμιστός Πλήθων, Locke (γύρω στο 1700) και άλλοι, κατανοώντας την αρχή πως κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε ένα κομμάτι γης για να ζει, όριζαν πως κάθε πολίτης δικαιούται να έχει στην κατοχή του (όχι ιδιοκτησία!) έναν κλήρο γης και να μένουν όλες οι άλλες εκτάσεις ελεύθερες (στην κατοχή και διαχείρηση της όποιας κυβέρνησης).
Όριζαν επίσης πως όποιος κάτοχος δεν χρησιμοποιούσε ο ίδιος πλήρως τον κλήρο του, ο κλήρος δινόταν σε άλλο πολίτη.
Η κατάσταση αυτή σήμερα μπορεί να διασφαλίζεται με τη Γεωφορολόγηση, που έχω αναφέρει συχνά και στην οποία θα επανέλθω.
Εμείς έχουμε συνηθίσει την ύπουλη δουλεία. Πολλοί νιώθουν δυσαρέσκεια με την κατάσταση, μα κανείς δεν διαμαρτύρεται ορθά.
Η δουλεία έχει καταργηθεί. Τώρα πρέπει να κατανοήσουμε ορθά και την ύπουλη δουλεία που προκαλεί η ιδιοκτησία της γης και τις συνακόλουθες στρεβλώσεις και κρίσεις στην οικονομία και στην κοινωνία.
Αυτό είναι απλό, βασικό μάθημα της Πολιτικής Οικονομίας.
