1. Τα γκούλαγκ ξεκίνησαν επί Λένιν μα αναπτύχθηκαν στην ενδοξότερη και μόνιμη μορφή τους επί του αείμνηστου Στάλιν. Κι έκαναν μετάσταση όπως καρκινώματα σε όλες τις κομμουνιστικές χώρες.
Μα ξεκίνησαν στην μοντέρνα εποχή μας στην Αμερική. Πίστευα πως οι Βρετανοί είχαν αρχίσει τη χρήση στρατοπέδων φυλακών συγκέντρωσης το 1899 στον 2ο πόλεμο με τους Μπόερ στη Νότιο Αφρική. Σε αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωναν τους Μπόερ και ως το 1902 είχαν πεθάνει κάπου 30 με 35 χιλιάδες.
Δεν ήταν πρόθεση των Βρετανών να εξοντώσουν τους Μπόερ και τους αντάρτες τους μα ήθελαν να σταματήσουν τους άντρες να γίνονται αντάρτες (guerillas) κι έτσι εγκλώβιζαν τους άμαχους πολίτες στα στρατόπεδα. Οι συνθήκες εκεί δεν ήταν πολύ καλές και Άγγλοι δημοσιογράφοι μετέφεραν την μάλλον φρικτή κατάσταση στο κοινό στη Βρετανία, όπου έγιναν έντονες διαδηλώσεις και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κλείσει τα στρατόπεδα. Μα στο μεταξύ είχαν πεθάνει από κακή σίτιση και αρρώστιες πολλοί.
Τέτοια στρατόπεδα χρησιμοποίησαν πολύ νωρίτερα οι Ρωμαίοι, πίσω στον 4ο αιώνα κχ, μα στη σύγχρονη εποχή πρώτοι ήταν οι Αμερικανοί που φυλάκισαν τους ντόπιους Ερυθρόδερμους στο Φρούριο Snelling.
2. Οι Ρωμαίοι συγκέντρωσαν σε στρατόπεδα τους Γότθους που έφευγαν από τους επελαύνοντες Ούννους και περνούσαν τον Δούναβη. Ζητούσαν καταφύγιο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και οι Ρωμαίοι τους μάζευαν σε μεγάλα στρατόπεδα με πύργους ελέγχου. Η τροφή που δινόταν από το κράτος για τους Γότθους, τις συγκεντρωμένες οικογένειες, συχνά κλεβόταν από διεφθαρμένους διοικητές και πουλιόταν σε λαϊκές αγορές αλλού. Οι συνθήκες έγιναν τόσο καταπιεστικές για τους έγκλειστους Γότθους που συχνά οι γονείς πουλούσαν ως δούλους τα μικρά παιδιά τους για να τα γλυτώσουν από την ασιτία.
Οι Γότθοι κάποτε αγανάκτησαν κι εξεγέρθηκαν. Βγήκαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κι επιτέθηκαν στους Ρωμαίους στο ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας, σκοτώνοντας, λεηλατώντας και καίγοντας σπίτια και χωριά. Στην Ανδριανούπολη μάλιστα το 378 οι Ρωμαϊκές λεγεώνες ηττήθηκαν εξευτελιστικά με απώλειες τουλάχιστον 15.000 αντρών και τον θάνατο του αυτοκράτορα Valens.
3. Μα το πρώτο σύγχρονο στρατόπεδο χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου των λευκών Αμερικανών με τη φυλή Dakota το 1862. Οι Ντακότα παλαίχθονες εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους και οδηγήθηκαν σε αναγκαστική πορεία στο Fort Snelling στη Μινεσότα.
Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε από ξυλεία με τοίχους 4 μέτρων ύψους κάτω από το Φρούριο σε μια περιοχή 10 περίπου στρεμμάτων. Εκεί τοποθέτησαν πάνω από 1.600 Ντακότα. Δίπλα, ένας παλιός αχυρώνας μετατράπηκε σε νοσοκομείο. Άντρες της μονάδας εθελοντών φρουρούσαν το στρατόπεδο ρυθμίζοντας την κίνηση από και προς αυτό. Πάνω από 130 Ντακότα πέθαναν το χειμώνα 1862-63.
Έτσι προχώρησε η πολιτική περιορισμού και γενοκτονίας των Ερυθρόδερμων. Δυστυχώς, νέοι άποικοι και στρατιώτες κυνηγούσαν τυχόν ελεύθερους Ντακότα κοντά ή μακριά και ή τους σκότωναν ή τους αιχμαλώτιζαν σε μια προσπάθεια να τους κάνουν να πάψουν να είναι Ντακότα.
40 χρόνια αργότερα οι Αμερικανοί χρησιμοποιήσαν (παράλληλα με τους Βρετανούς στη Ν. Αφρική) στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις Φιλιππίνες. Εκεί κρατούσαν αιχμαλώτους χιλιάδες Φιλιππινέζους που είχαν εξεγερθεί. Εκτιμάται πως εκεί πέθαναν πάνω από 250.000 ντόπιοι λόγω κακουχιών – κακής σίτισης και αρρώστιας.
Σε καμιά περίπτωση αυτά τα στρατόπεδα δεν ήταν σχεδιασμένα να εξοντώσουν τους έγκλειστους όπως τα γκούλαγκ της Σοβιετίας ή τα στρατόπεδα των Ναζί. Μα υπήρξε κακοδιοίκηση και συνεπώς μεγάλος αριθμός θυμάτων.
