1. O Hermann Balck (1893 – 1982) θεωρείται σήμερα (Δεκ 2019) ο καλύτερος στρατηγός στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ένας από τους 27 Γερμανούς στρατιωτικούς που έλαβαν το υψηλότερο παράσημο, τον Σταυρό των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός, Ξίφη και Διαμάντια.
Μερικοί Δυτικοί ιστορικοί επικρίνουν τον Μπαλκ ως υπερόπτη, αυταρχικό, σκληρό προς τους υφιστάμενούς του, φλογερό Ναζί, φίλο του Χίτλερ και παρόμοια. Αυτές είναι πολύ επιπόλαιες κρίσεις και ίσως να βασίζονται στο γεγονός πως στη Γαλλία, μετά την απόβαση των Συμμάχων βρήκε έναν από τους διοικητές του μεθυσμένο και διέταξε την εκτέλεσή του. Το 1948 ένα πολιτικό δικαστήριο θεώρησε πως ο Μπαλκ δεν ακολούθησε τον στρατιωτικό νόμο (!) και τον καταδίκασε σε 3 έτη φυλάκισης (από τα οποία έκανε μόνο 18 μήνες).
Παρότι ένα γαλλικό δικαστήριο καταδίκασε τον Μπαλκ για την καταστροφή της κωμόπολης Géradmer σε 20 χρόνια, οι αμερικανικές Αρχές Κατοχής και το Δυτικογερμανικό Γραφείο Αποναζικοποίησης τον αθώωσαν. Τον αθώωσαν επίσης από την κατηγορία του Ναζισμού και δεν βρήκαν καμιά εμπλοκή του στο Ολοκαύτωμα.
Ο Chester Wilmot στο The struggle for Europe (1952) αναγνωρίζει την επιθετική τακτική του μα παραδόξως γράφει πως δεν είχε πείρα επιχειρήσεων κατά δυτικών δυνάμεων, ενώ ο Μπαλκ είχε πολεμήσει τους Συμμάχους (Γαλλο-Βρετανούς) το 1940, στην Ελλάδα 1941 και Ιταλία 1943!
2. Γιος στρατηγού, ο Μπαλκ πολέμησε νεότατος στον 1ο ΠΠ και έμεινε στον στρατό μετά την ήττα 1918. Είχε τραυματιστεί επτά φορές και αργότερα δυο φορές του ζητήθηκε να γίνει μέλος του Επιτελείου μα αρνήθηκε προτιμώντας πάντα τη δράση στα πεδία μάχης.
Το 1940 διοικούσε το μηχανοκίνητο σύνταγμα στη Γαλλία. Ο ίδιος, πάντα στην πρώτη γραμμή, οργάνωσε την προέλαση που αφού διέσχισε τον ποταμό Meuse άνοιξε τον δρόμο καταλαμβάνοντας το Σεντάν κι έτσι επέτρεψε στον στρ. Γκουντέριαν (από τον οποίο έμαθε πολλά για την τακτική των τεθωρακισμένων) να αποκλείσει τους Γαλλο-Βρετανούς με τα τανκς του στη Δουνκέρκη.
Το 1941 ο Μπαλκ διοικούσε το 3ο σύνταγμα τεθωρακισμένων κι εφάρμοσε το σύστημα που εκπόνησε για συνεργασία τανκς και πεζικού. Αυτός νίκησε τις Ελληνο-Βρετανικές δυνάμεις στον Πλαταμώνα και στα Τέμπη και άνοιξε τον δρόμο για την κατάκτηση της Αθήνας.
Φρόντισε να μη βομβαρδιστούν αρχαιότητες. Το ίδιο έκανε και το 1943 στην Ιταλία προστατεύοντας τα ελληνικά μνημεία στο Paestum.
3. To 1942, αφού αναγνωρίστηκαν οι ικανότητές του, ο Μπαλκ μετατέθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο, στο Στάλινγκραντ όπου με τον ερχομό του χειμώνα οι σχεδόν 100.000 Γερμανοί του Paulus είχαν περικυκλωθεί και αποκλειστεί.
Ανέλαβε τη διοίκηση της 11ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων (Πάντσερ) που ήταν κουρασμένη και αποδιοργανωμένη για να ενισχύσει τον ρουμανικό στρατό που προσπαθούσε (δίχως πολλή δύναμη και ζωντάνια) να σπάσει τον κλοιό των Σοβιετικών (η 5η Στρατιά) που έκαναν (6 Δεκ ’42) μεγάλη επίθεση.
Την ίδια μέρα ανασύνταξε τις μονάδες του και σε σχηματισμό σφυριού επιτέθηκε στους Σοβιετικούς. Κατέστρεψε 53 τανκς και ολόκληρο το 1ο Σώμα Σοβιετικών Τεθωρακισμένων. Καθώς όμως δεν είχε τα εφόδια (μόνο ένα κανόνι howitzer σε μια γραμμή 50 χλμ!) αναγκάστηκε να υποχωρήσει.
Τις επόμενες μέρες με 25 μόνο λειτουργικά τανκς οργάνωσε νέες επιθέσεις και αποδεκάτισε την 5η Σοβιετική Τεθωρακισμένη Μεραρχία καταστρέφοντας 65 τανκς στο προγεφύρωμα τους στη Nizhna Kalinovski. Αργότερα, με μόνο 8 λειτουργικά τανκς πλέον επιτέθηκε στους Σοβιετικούς που επιχειρούσαν να ανακαταλάβουν από τους Γερμανούς την πόλη Morosovskaya και κατατρόπωσε τον αριθμητικά πολύ ισχυρότερο εχθρό. Έκτοτε η 11η Μεραρχία ονομάστηκε «Αννίβας».
4. Τον Σεπτ 1943 πολέμησε τους Συμμάχους στην Ιταλία όταν αποβιβάστηκαν στο Σαλέρνο. Αργότερα ξαναπήγε στην Ουκρανία όπου απέτυχαν οι γερμανικές δυνάμεις να ξαναπάρουν το Κίεβο. Τον Σεπτ 1944, στη Γαλλία κατόρθωσε για λίγο διάστημα να καθυστερήσει την προέλαση του Πάτον, πριν την περιβόητη Battle of the Bulge. Μετά, ως στρατηγός πια των 3 αστέρων ανέλαβε την 6η Στρατιά στην Ουγγαρία και τον Μάιο 1945 παραδόθηκε στους Αμερικανούς στην Αυστρία.
5. Στη δεκαετία 1970 οι Αμερικανοί τον κάλεσαν να τους συμβουλέψει για την πιθανή σύρραξη με τους Σοβιετικούς στην Ευρώπη και πώς να αντιμετωπιστούν οι αριθμητικά πολύ μεγαλύτερες σοβιετικές δυνάμεις.
Μέχρι τότε είχε παραμείνει σχεδόν εντελώς άγνωστος γιατί ούτε μιλούσε ούτε δημοσίευσε δικό του Μεμουάρ όπως είχαν κάνει πολλοί Γερμανοί καλλωπίζοντας και φουσκώνοντας την ηρωική δράση τους. Μα και στη διάρκεια του πολέμου και μετά δεν δίστασε να επικρίνει εποικοδομητικά τα λάθη που άλλοι στρατηγοί είχαν κάνει.
Οι Αμερικανοί έμειναν κατάπληκτοι από την ευφυΐα και τις γνώσεις του και ο στρ. Wil De Puy, επικεφαλής του Προγράμματος Εκπαίδευσης του Στρατού των ΗΠΑ, τον θεώρησε ως «καλύτερο διοικητή μαχόμενων μονάδων στον Γερμανικό Στρατό».
