1. Για πολλές δεκαετίες επικρατούσε ο μύθος της ειρηνικής αποίκησης της Αυστραλίας από τους Βρετανούς. Λεγόταν μάλιστα πριν το 1960 και γραφόταν από ιστορικούς πως οι αυτόχθονες δεν αντιστάθηκαν μα δέχθηκαν ειρηνικά τους αποίκους.
Στην αποίκηση της Νέας Ζηλανδίας οι αυτόχθονες Μαορί έδωσαν τη συγκατάθεσή τους με τη Συμφωνία Waitangi. Στην Αυστραλία δεν έγινε καμιά τέτοια συμφωνία με τους αυτόχθονες.
Ο πρώτος Κυβερνήτης Arthur Phillip έγραψε 13/2/1790 στον λόρδο Sydney στο Λονδίνο: «Η κυβέρνηση διευθετεί γοργά τα εδάφη που κατείχαν οι αυτόχθονες από χρόνους αμνημόνευτους. Επιπλέον, οι άποικοι με άδεια της κυβέρνησης μπορούν να εγκατασταθούν σε οποιοδήποτε μέρος της εκτεταμένης χώρας. Με την εισαγωγή των κοπαδιών και αγελών οι αυτόχθονες έχασαν γαίες μα δεν υπήρξε αντίστοιχη αποζημίωση. Οι περιοχές τους δέχονται εισβολές και τα θηράματά τους ωθούνται πιο μακριά ενώ οι marnong και άλλες ρίζες, με τις οποίες τρέφονται, τρώγονται από τα πρόβατα των αποίκων. Οι στερήσεις, κακοποιήσεις και δυστυχίες τους αυξάνονται καθημερινά.»
2. Ναι, με τέτοια σκληρή μεταχείριση δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως οι Αβορίγινες θα αντιστέκονταν και θα πολεμούσαν όπως μπορούσαν.
Το 1831 ένας άποικος έγραψε στην Launceston Advertiser: «Είμαστε σε πόλεμο με τους αυτόχθονες μαύρους. Μας θεωρούν εχθρούς, εισβολείς, καταπιεστές και διώκτες – και αντιστέκονται. Καθώς δεν κατακτήθηκαν δεν μπορούν να θεωρηθούν επαναστατημένοι. Είναι ένα έθνος τραυματισμένο, που αμύνεται όπως μπορεί με δικό του τρόπο για να διαφυλάξει τα κεκτημένα του τα οποία εμείς αρπάξαμε βίαια.»
Το 1881 η αντίσταση συνεχιζόταν. Ο εκδότης του The Queenslander έγραψε: «Τα τελευταία 4 ή 5 έτη υπήρξε σημαντική αύξηση σε απώλεια γαιών και περιουσιών στον βορρά λόγω επιθέσεων των Αβορίγινων. Η εγκατάσταση σε νέες περιοχές και η αξιοποίηση ορυκτών και άλλων πόρων έχουν εμποδιστεί σε μεγάλο βαθμό από την εχθρότητα των μαύρων.»
3. Ο ιεραπόστολος Francis Tuckfield συνόψισε την κατάσταση το 1837.
«Σε λιγότερα από 20 έτη σχεδόν τους αφανίσαμε από προσώπου γης. Τους πυροβολούσαμε σαν άγρια σκυλιά. Σε αμφίεση φιλίας τους δώσαμε διαβρωτικές ουσίες στις τροφές τους και δηλητήρια και ξαποστείλαμε ολόκληρες φυλές στους πόνους επώδυνου θανάτου. Τους κάναμε μέθυσους και τους μολύναμε με ασθένειες με τις οποίες σάπισαν τα κόκκαλα ενηλίκων ενώ προκαλέσαμε στα λιγοστά παιδιά βασανισμό και πόνο από την ώρα της γέννησής τους. Τους κάναμε απόβλητους στην ίδια τη χώρα τους ωθώντας τους σε ολοκληρωτικό όλεθρο.»
Στις μέρες μας γίνονται μεγάλες προσπάθειες να ανακάμψουν οι φυλές και τα έθνη και οπωσδήποτε η όλη κατάσταση έχει βελτιωθεί. Μα αναμφίβολα οι αυτόχθονες δεν αυξάνονται σε αριθμούς, δεν αναπτύσσονται με τα πολιτισμικά και τεχνολογικά οφέλη που προσφέρει ο δυτικός τρόπος ζωής. Αντίθετα, έχουν κυλήσει σε βαθιά παρακμή.
