1. Η χειρότερη αδυναμία του Ρούζβελτ, κατ’ εμέ, ήταν η ανικανότητά του απέναντι στον Στάλιν και η ψευδαίσθησή του πως μπορούσε να διαχειριστεί τον Στάλιν επειδή ο δικτάτορας τον συμπαθούσε! Στο προηγούμενο άρθρο Αδυναμίες του Ρούζβελτ (4) εξέτασα μερικές απόψεις της κλίσης του Ρούζβελτ προς τον Στάλιν.
Αυτό που εκπλήττει κάθε ιστορικό ή αναλυτή είναι η πλήρης, όπως φαίνεται, ανικανότητα του Ρούζβελτ να σταθμίσει την παγκόσμια κατάσταση αξιολογώντας με κάποια προσγειωμένη προσέγγιση τη σοβιετική απειλή.
Μπορεί κάποιοι να εναντιωθούν λέγοντας πως τώρα έχουμε «ύστερη γνώση» και κρίνουμε μετά τα τετελεσμένα.
Αυτό δεν θα ήταν ορθό. Στα τέλη Νοεμβρίου 1943 υπήρχαν πάρα πολλά γεγονότα που φανέρωναν το ποιόν του καθεστώτος στη Σοβιετία και το ποιόν του ίδιου του Στάλιν. Αν ο Ρούζβελτ δεν τα γνώριζε ήταν πολύ κακός απληροφόρητος ηγέτης και αν τα αγνοούσε ήταν ασυγχώρητα προκατειλημμένος. Ούτως ή άλλως, ποιος εχέφρων Πρόεδρος των ΗΠΑ θα έμενε στη Σοβιετική Πρεσβεία της Τεχεράνης και όχι στην Αμερικάνικη ή κάποιας ουδέτερης χώρας;
2. Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 και ο επακόλουθος εμφύλιος ήταν αιματηρά γεγονότα που προκάλεσε η νοσηρή νοοτροπία του Λένιν. Το μπουλούκι των Μπολσεβίκων στο οποίο εντασσόταν και ο Στάλιν (ως ληστής στη Γεωργία) ήταν τρομοκράτες επαναστάτες, άρπαγες και αδίστακτοι δολοφόνοι, αδαείς από διακυβέρνηση, που θανάτωσαν τη τσαρική οικογένεια και χιλιάδες αντιφρονούντες, γκρέμισαν τη νόμιμη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Κερένσκι και διέλυσαν την όποια τάξη είχε η χώρα.
Τα Πενταετή Προγράμματα του Στάλιν απέτυχαν παταγωδώς και η εκβιομηχάνιση της Σοβιετίας έγινε με ξένους ειδικούς (100.000 μόνο Αμερικανοί μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι και άλλοι) και με εισαγωγές μηχανημάτων που πληρώθηκαν με τις τεράστιες εξαγωγές σιτηρών οποίες κόστισαν τη ζωή σε εκατομμύρια αγροτών στη Σοβιετία (1931 – 3).
Ο Μεγάλος Τρόμος 1936–38 ήταν γνωστός με τις χιλιάδες εκκαθαρίσεις και τις δίκες παρωδίες – όλες βασισμένες σε ομολογίες κάτω από φριχτά βασανιστήρια.
Τον Αύγουστο 1939 ο Στάλιν έκανε τη Συνθήκη Μη-Επίθεσης (Ρίμπεντροπ – Μολότοφ Συμφωνία) με τον Χίτλερ και μέχρι τον Ιούνιο 1941 τον εφοδίαζε με πρώτες ύλες, πετρέλαια και τρόφιμα σε εκατομμύρια τόνους! Ενώ ο Χίτλερ πολεμούσε τη Βρετανία και βύθιζε Αμερικανικά πλοία! Τον Σεπτέμβριο 1939, 2 βδομάδες μετά την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία και οι Σοβιετικοί καταπάτησαν την ανατολική Πολωνία και τις 3 βαλτικές χώρες σκοτώνοντας και εκτοπίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες!
3. Ο Τσόρτσιλ δεν είχε καμία αυταπάτη. Γνώριζε το ποιόν και των δυο δικτατόρων, μα βρισκόταν ήδη σε πόλεμο με τον Χίτλερ και όποια βοήθεια από τον Στάλιν ήταν ευπρόσδεκτη στις συνθήκες.
Ο Τσόρτσιλ όμως είχε δυο σημαντικούς στόχους τους οποίους ο Ρούζβελτ και οι αφελέστατοι στρατηγοί του (άπειροι στην πολιτική) δεν εννοούσαν να καταλάβουν: την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο και την ανάπτυξη των Δυτικών συμμαχικών στρατευμάτων στις χώρες της Αδριατικής. Και οι δυο ενέργειες θα έβαζαν δυνατό φρένο στις επεκτατικές βλέψεις του Στάλιν.
Η εμπλοκή της Τουρκίας με τα φρέσκα στρατεύματά της θα έφερνε μεγάλη ανακούφιση στους Αγγλο-Αμερικάνους και Έλληνες στα νότια Βαλκάνια.
Θα βοηθούσε ίσως και τους Σέρβους κι ενδεχομένως θα εμπόδιζε την κομμουνιστικοποίηση της Βουλγαρίας αφού αρχικά θα ανάγκαζε ίσως τους Βούλγαρους να εγκαταλείψουν τη Γερμανία.
4. Ο Τσόρτσιλ έβλεπε πως αν δεν προλάβαιναν οι Δυτικοί να φθάσουν πρώτοι στην Αυστρία, Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία, θα έφταναν οι Ρώσοι και θα επέβαλλαν το δικό τους απολυταρχικό καθεστώς σε αυτές τις χώρες. Όπερ κι έγινε.
Ο Ρούζβελτ και το συνεργείο στρατηγών του δεν το έβλεπαν. Αυτοί ήθελαν το Δεύτερο Μέτωπο στη Γαλλία που ήθελε ο Στάλιν για να ανακουφιστεί ο Κόκκινος Στρατός και ο Σοβιετικός χώρος.
Μα αν προχωρούσε ραγδαία η εισβολή στην Ιταλία από τη Σικελία (Ιουλ 1943) και γινόταν μια δεύτερη εισβολή στη Βόρεια Ιταλία στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία, η επίδραση θα ήταν ίδια όπως με την απόβαση στη Γαλλία. Οι Γερμανοί θα αναγκάζονταν να μεταφέρουν τις μεραρχίες τους από το Ανατολικό Μέτωπο στο Νότιο. Ο Στάλιν επέμενε για τη Γαλλία για να έχει ελεύθερη πρόσβαση στην ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια.
Μέρος του στρατού που ετοιμαζόταν για τη Γαλλία θα ριχνόταν στο (υποθετικό τώρα) Νότιο Μέτωπο και υπήρχαν οι βάσεις στη Βόρειο Αφρική και Μάλτα για να επιχειρούν τα συμμαχικά αεροπλάνα δίνοντας κάλυψη ανενόχλητα.
5. Μα ο Ρούζβελτ, πολλοί στρατηγοί του και πάμπολλοι κοινοί Αμερικανοί δεν συμπαθούσαν ούτε τους Βρετανούς ούτε τους Γάλλους. Έβλεπαν τις ιδέες του Τσόρτσιλ μόνο ως επινοήσεις για να διατηρηθεί η Βρετανική Αυτοκρατορία και η γαλλική (βελγική και ολλανδική) αποικιοκρατία.
Τελικά οι χώρες της Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης έγιναν δορυφόροι της Σοβιετίας με φοβερή δυστυχία για τους λαούς τους και οι Αμερικανοί έγιναν νέο-αποικιοκράτες αναλαμβάνοντας με τεράστιο κόστος τη φύλαξη των ελεύθερων Δυτικών Δημοκρατιών για περίπου 45 χρόνια με πόλεμο διδοχικά στην Ελλάδα, στην Κορέα, στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στα Βαλκάνια.
