1. Μερικοί αναγνώστες απορούν γιατί ανασκαλίζω και φέρνω στην επιφάνεια τέτοια θέματα που στο κάτω κάτω δεν μας αφορούν άμεσα. Ξέρουμε όλοι πως και οι χιτλερικοί και οι σταλινικοί επιδόθηκαν σε απάνθρωπα μαζικά εγκλήματα δικών τους και ξένων λαών.
Υπάρχουν τρεις τουλάχιστον λόγοι που το κάνω.
Πρώτα είναι μια γενική απάθεια του ελληνικού λαού που εδώ και δεκαετίες επιδόθηκε στο κυνήγι της απόλαυσης και του κέρδους αδιαφορώντας για τα σημαντικά και πραγματικά εθνικά θέματα. Αμφιβάλλω αν ένα 20% πληροφορείται κανονικά για το τι συμβαίνει πραγματικά στη χώρα μας και στον κόσμο. Διότι το να δηλώνεις δεξιός, κεντρώος, κεντροαριστερός, αναρχοαριστερός και ό,τι άλλο δεν σημαίνει πολλά.
Μετά είναι η ανήλεη και ψευδέστατη κομμουνιστική αναρχοαρισερή προπαγάνδα που έχει έστω ελαφρά διαποτίσει με μαλθακότητα κι ενοχές μα και σοσιαλιστικές σαχλαμάρες το μυαλό ακόμα και δεξιών.
Τρίτος λόγος είναι η ακριβής πληροφόρηση για την τοξικότητα και καταστρεπτικότητα του αριστερισμού από τον ήπιο σοσιαλισμό και την αναρχία ως τον πιο βαθυκόκκινο κομμουνισμό.
2. Η πολιτική του Στάλιν, διαμορφωμένη από μαρξιστικές (όχι Μαρξικές) και λενινιστικές φτηνές ιδεοληψίες μα και τον προσωπικό του ψυχισμό που ήταν ένα κράμα φοβίας, φιλοδοξίας, πονηριάς και μισανθρωπίας, οδήγησε 3,3 εκμ Ουκρανούς και 1 εκμ άλλους Σοβιετικούς πολίτες στον θάνατο από ασιτία, πείνα και τις συνακόλουθες ασθένειές τους. Στο Καζακστάν επίσης ο λιμός θέρισε 1 εκμ αγρότες.
Για να οδηγήσει την κοινωνία στον σοσιαλισμό – ασφάλεια, ευημερία, πρόοδο και ευτυχία! Είναι δυνατόν ποτέ να επιτύχεις τέτοιες ιδιότητες στην κοινωνία θανατώνοντας εκατομμύρια συμπεριλαμβανομένων γερόντων και μικρών παιδιών;
Όχι βέβαια. Μα αυτήν την πολιτική την ξεκίνησε ο Λένιν. Ο Στάλιν την προέκτεινε από την κολεκτιβοποίηση των κολχόζ στην εκβιομηχάνιση (παρότι ο Μαρξ είχε, όπως έχω γράψει αλλού, προειδοποιήσει για τη δυστυχία και μιζέρια που θα έφερνε μια τέτοια κοινωνική πορεία στη Ρωσία).
3. Έτσι εξόντωσε την ανύπαρκτη (κατά τον αυθεντικό Μαρξισμό) τάξη των κουλάκων, που (κατά τον αυθεντικό Μαρξισμό) ανήκε στη φεουδαρχία και όχι σε μια κοινωνία επαναστατούντων προλετάριων.
Αλλά ο Στάλιν δεν σταμάτησε σε αυτή τη θηριωδία. Είχε ήδη εξοντώσει ή φυλακίσει τους πλείστους αντιπάλους του για την απόλυτη εξουσία στο Κόμμα και στη χώρα. Μα υπήρχαν αρκετοί ακόμα εχθροί – και φανταστικοί και πραγματικοί. Μένω με τους πραγματικούς σήμερα.
Μια τρόικα αποφάσιζε ποιος ανήκε στην «τάξη των κουλάκων». Την τριμελή επιτροπή αποτελούσαν ένα τοπικό στέλεχος του ΚΚΣΕ, ένα στέλεχος της NKVD κι ένας εκπρόσωπος της εισαγγελικής αρχής.
Στους πρώτους μήνες του 1930 μόνο, εκτελέστηκαν 30.000 πολίτες με αποφάσεις τέτοιων τρόικων και απελάθηκαν σε γκουλάγκ 113.630!
Οι Ουκρανοί «κουλάκοι» εκτοπίζονταν κυρίως στο Κανάλι Μπέλομορ που θα ένωνε την Αρκτική με τη Βαλτική Θάλασσα – παρότι, όπως αποδείχθηκε, η χρησιμότητα του καναλιού στη ναυσιπλοΐα ήταν μηδαμινή. Εδώ δούλεψαν στο παγωμένο έδαφος με αξίνες και φτυάρια επί δυο έτη 170.000 κατάδικοι που είχαν ως τροφή 100 γραμμάρια ψωμί την ημέρα, η οποία όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη από το τίποτα (ναι, τίποτα!) που έπαιρναν σε πολλές κολχόζες στην Ουκρανία.
Εκατοντάδες χιλιάδες άφησαν τα κόκαλά τους στα διάφορα γκουλάγκ στη φοβερή δεκαετία 1930. (Κι επειδή αναρχοαριστερά τρολ θα γκρινιάξουν για πηγές, βλ. Timothy Snyder Αιματοβαμμένες χώρες: η Ευρώπη μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν μτφρ. Α Παππάς, Εκδ. Παπαδόπουλος, 2017; P. R. Gregory Terror by Quota: from Lenin to Stalin, Yale University, 2009: J. A. Getty & Oleg Naumov The Road to Terror and the Self-destruction of the Bolsheviks Yale,1999.)
4. Ενώ το 1930 ανακόπηκε η κολεκτιβοποίηση (Απρίλη) και η παραγωγή αυξήθηκε στον σιτοβολώνα της Σοβιετίας, το 1931 επανήλθε νέο κύμα μαζί με την απαίτηση της Μόσχας για ποσότητες σιτηρών που οι Ουκρανοί αγρότες δεν μπορούσαν να δώσουν υπό οποιοδήποτε καθεστώς.
Στις αρχές του 1931 ακόμα 32.130 αγρότες εκτοπίστηκαν για τιμωρία και παραδειγματισμό. Το 1932 εκτοπίστηκαν 30.400 κι εκτελέστηκαν 1.620 αγρότες. Χιλιάδες Ουκρανοί δραπέτευσαν στη γειτονική Πολωνία με τα εργαλεία, τις οικοσκευές, τις εικόνες, και τους σταυρούς τους, τα λάβαρα και άλλα κειμήλια.
Η κολεκτιβοποίηση απέτυχε οικτρά. Οι κομματικοί ακτιβιστές και μέλη της Κομσομόλ (=νεολαίας) τόνιζαν πως κάθε κολχόζ όφειλε να καλύπτει πρώτα τις ανάγκες του κράτους και μετά των πολιτών που αποτελούν την κολχόζ! Μα η παραγωγή μειώθηκε, δεν αυξήθηκε.
Το πρόβλημα δεν ήταν οι μεγάλοι στόχοι, μα, κατά τη Μόσχα, η τεμπελιά των αγροτών, εκτεταμένη κλοπή και απόκρυψη σοδειάς. Επίσης, η αδυναμία των κομματικών στελεχών να επιβάλουν πειθαρχία στην παραγωγή!
5. Για να οδηγηθεί στον σοσιαλισμό και μετά στον κομμουνισμό, η κοινωνία έπρεπε γρήγορα να εκβιομηχανιστεί. Για την εκβιομηχάνιση χρειάζονταν μηχανήματα (οχήματα, τρακτέρ, εκσκαφείς, τόρνοι, αντλίες, γεννήτριες κλπ.) που έπρεπε να εισάγονται από τη Δύση (συχνά Γερμανία ως το 1933). Αυτά πληρώνονταν με το συνάλλαγμα από την εξαγωγή σιτηρών. Χρειάζονταν επίσης ειδικευμένοι μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι κλπ. και ήρθαν από την Αμερική της ανεργίας και ύφεσης, κυρίως, 100.000 να οικοδομήσουν τον σοβιετικό σοσιαλισμό!
Αντί να μειωθούν οι στόχοι, λοιπόν, αυξήθηκαν και για να συμπληρώνονται άρχισαν επιτάξεις κάθε φούχτας σπόρων. Ταυτόχρονα γίνονταν οι εκτελέσεις και οι εκτοπίσεις.
Οι αγρότες παντού λιμοκτονούσαν και συχνά τα πτώματα έμεναν άταφα. Μα ο Στάλιν και οι στενοί του (Μολότοφ και Καγκάνοβιτς) επέμεναν πως οι αγρότες υπονόμευαν την πορεία προς τον σοσιαλισμό σε συνεργασία με τις εχθρικές δυνάμεις καπιταλιστών και αποικιοκρατών.
Μόνο οι ορδές του Χίτλερ μετά την εισβολή (22 Ιουνίου, 1941) θα εξόντωναν περισσότερους σοβιετικούς πολίτες (και στρατιώτες).
